Propozycja nie do odrzucenia

Cz2.10

Pov Viviane

- To jest jakaś złota klatka, powoli mam już tego wszystkiego dość - chodzę po swoim pokoju w kółko. Aiden leży na naszym łóżku i wpatruje się w telewizor.

- Przynajmniej nikt nie robi ci krzywdy., a jakbyś wyszła choćby do sklepu to on na pewno znowu by cię uprowadził i wtedy to byś nawet nie mogła przejść się swobodnie po domu, a nie chcę ci przypominać jaki on potrafi być brutalny.

- Masz rację, ale to nie zmienia faktu, że chciałbym zacząć żyć normalnie. To chyba nie są jakieś wygórowane życzenia, a jak tylko mówię tacie, że powinnam gdzieś wyjechać to on zaraz zaczyna mówić jakie to jest niebezpieczne. Chyba do jasnej cholery jest jakiś kraj, w którym Harry nie ma znajomości!

- To może pojedziemy na biegun północny, myślę, że tam jego kontakty nie sięgają - mówi, a następnie wybucha śmiechem. Nie rozumiem jak on może żartować w takiej sytuacji. - Chociaż nie, ty nie znosisz zimna.

Podchodzę do łóżka, a następnie chwytam za poduszkę i nią w niego rzucam.

- Jak zaraz nie przestaniesz mnie denerwować to mimo, że jest koniec stycznia to będziesz spał na dworzu, a ja ci nie dam nawet kołdry -  i chodź staram się brzmieć groźnie to on i tak nadal się uśmiecha.

Biorę, więc kolejną poduszkę i zaczynam go nią bić. Aiden jednak chwyta mnie w pasie i przyciąga do siebie, z moich ust też wydobywa się śmiech. No tak, Aiden zawsze potrafił mnie rozbawić nawet w najgorszej sytuacji.

- Jak tak dalej pójdzie to nabawisz się nerwicy. Sprawa musi trochę ucichnąć i mogę cię zapewnić, że w lipcu będziemy sobie spacerować po plaży, albo gdzie tam sobie tylko będziesz chciała, bo z tego co pamiętam to ty nie lubisz stref egzotycznych - miejsca, w których jest multum ogromnych węży i pająków, a także inne robactwo zawsze wzbudzały moją niechęć. W Hiszpanii lub Włoszech jest także dużo pięknych miejsc do zwiedzania.

Usadzam się na jego brzuchu. On kładzie ręce na moich biodrach.

- Może gdyby Harry się dowiedział, że przez długi czas go zdradzałam to raz na zawsze by on mnie zapomniał.

- Albo stwierdził, że musi cię za wszelką cenę za to ukarać. Lepiej tak nie kombinować. A teraz chodźmy do tej twojej wielkiej wanny, wyobrazimy sobie, że jesteśmy w luksusowym hotelu.

Pov Harry
W takich chwilach jak tak ogromnie żałuję, że pozwoliłem Louis'owi zabić matkę Viviane. Gdyby ona żyła i to bez żadnych problemów udałoby mi się z powrotem ściągnąć moją żonę do mojego domu.

Nie znam nikogo innego na kim zależałoby jej tak by do mnie wróciła.

Vi najwyraźniej szybko zapomniała o tym jak między nami było dobrze, dbałem o nią, a ona jak zwykle tego nie doceniła.

Niedługo jednak do mnie powróci.

Viviane zrozumie, że ode mnie nie ma ucieczki.

Im więcej waszych konkretnych komentarzy tym szybciej kolejny rozdział