Felix, Net i Nika oraz Tajemniczy Pierwiastek 2 - bunt

To pułapka? Jak zwykle?

Czwórka zakapturzonych postaci siedziała na jednym z wielu w tej okoliy krzaków. W tej chwili jedna z nich kichnęła.
— Net! — syknął Felix. — wydasz nas!
— Nie moja wina, że te tabletki na Rumuńskie tabletki na kaca mają efekt uboczny! — odszepnął Net. — Poza tym za chwilę 16:00...
Nagle przyjaciele zauważyli, a raczej nie zauważyli ani jednego człowieka w najbliższym otoczeniu. Park, wnętrze atomium, wszystko było puste. Nika przełknęła ślinę i zaczęła się nerwowo rozglądać.
— Lody miętowe? — zapytała Laura.
Nika skinęła głową i nagle zamarła. Tak samo jak wszyscy przyjaciele. Z jedenego z atomów monumentalnej budowli wyszedł...
— On ma jednak sentyment... — westchnął Felix.
Przed ich oczyma stał Morten, a dokładniej model, wraz z którym zaczęły się ich problemy. Robotowi zaświeciły się oczy. Oczywiście na czerwono. Program nawet nie chciał ukrywać, że ma złe zamiary.
— To pułapka? — zapytał Net. — Jak zwykle? A my po raz kolejny daliśmy się wkręcić... Pokiego grzyba my tu wogóle szliśmy!!!
Felix westchnął, wiedział, że przyjaciel ma rację. Po co tu szli... Nagle przyjaciele poczuli nieodpartą senność, a zaraz po tym wszystko zalała ciemność.

Tak, wiem, miał być dłuższy, ale jakoś nie mam weny :/. Next jutro jak zawsze.
Narka!
192 słowa

Ale to suche było xD

Felix obudził się w ciemnym pomieszczeniu. Zauważył, że częściej budzi się w takich miejscach niż w własnym domu. Spojrzał w bok. Cela nie przypominała... Celi. Przypominała raczej wagon... Chłopak podniósł się i natychmiast poczuł ogromny ból. W jego bark wbitą była 5-centymetrowa strzałka. ~ Co on taki old-schoolowy... ~. Spróbował wyrwać strzałkę, ale ból był nie do zniesienia. Postanowił zostawić to na później. Spojrzał jeszcze do kieszeni i westchnął z ulgą. 0834$'89!3) się nie zniszczył...
*   *   *
~Co jest... bip jak mnie głowa boli... ~
Net wstał z ławki przypominającą nazywany przez niego ,,respawn meneli’’ Zanurkował ręką w plecaku i westchnął z ulgą. Mini laptop był cały. Obrócił się i zobaczył strzałkę wbitą w jego plecy. Zemdlał ponownie
*   *   *
Coś czerwonego wstało z metrowej (nie, że ma 1 metr, tylko metro. No metro no. Kumasz?) ławki. Laura poprawiła włosy, ale poczuła nagły ból. Podniosła rękę i pisnęła widząc igłę wbitą w dłoń. Rozejrzała się za apteczką, ale jej nie znalazła. Strzałki nie dało się wyjąć.
*   *   *
Nika siedziała na ławce i nerwowo rozglądała się po wagonie. Nie wiedziała czy się poruszają, czy stoją... W torebce pozostawionej bez opieki znalazła opakowanie leków przeciwbólowych. Zawachała się, ale wzięła je i wyciągnęła strzałkę. Z części bluzki zrobiła niewielki bandaż, by zatamować krwawienie. W tej chwili usłyszała pisk.
— Laura?! — krzyknęła
— Nika!!! — odkrzyknęła tamta. — To ty?!
— Tak!!! — komunikacja na taką odległość była trudna, zważywszy na słabą akustykę wagonów. — Co robimy?!
— Musimy znaleźć chłopaków!!!
*   *   *
—ów!
Felix zerwał się znał ten głos. Wyjrzał przez najbliższe okno. Wagony ciągnęły się przez nieskończoność. Spróbował otworzyć okno, pancerne...
— Laura!!!!! — wrzasnął z całych sił.
*   *   *
—aura...
Laura natychmiast wstała i wyjrzała przez okno.
— Słyszałaś?! — krzyknęła w stronę Niki.
— Tak!!! Musimy się wydostać!!!
— Możecie się zamknąć?!— usłyszeli Neta. — Obudziliście mnie!!!
*    *    *
Felix wiedział w jednym z wagonów i konstruował tylko jemu znaną rzecz. Przypominało to kuszę, tylko trochę szerszą... Wyglądało trochę jak łuko-kusza.
— Jest. — powiedział sam do siebie.
Położył w jeden z elementów kartkę papieru z wiadomością. Naciągnął gumkę i strzelił. Papier pomknął z niesamowitą prędkością przed siebie.

Tak, wiem znowu zarywam nocke a jutro sprawdzian z fizyki i kartkówka z Niemca. Miał być dłuższy, jest dłuższy xD o kilka słów. Ale chiałbym życzyć wszystkiego fninowego Xaxu16 z okazji urodzin! Zdrowia, szczęścia i jeszcze raz pieniędzy, resztę wymyśl, a ja się pod to podpisuje xD. i mam nadzieję, że zdążę przed północą...
Narka!
586 słów.