Your Voice

chapter 54

Chapter 54

Habang tumatakbo ang oras, tumatakbo rin ang pag kakataon.
The rest its up to you. I can't help but think about the posibility. Kailangan kong mabawi o pakawalan ang sumpa ni mama. Pero paano koyun magagawa?

Hindi ako mapakali sa kakaisip. Palinga linga ako, nag lalakad lakad sa kaliwat kanan. Pagabi na at mas lalong umingay ang mga nasa labas. Sinilip ko ang bintana ng selda, wala na ang araw, at may mga nag kikislapan na mga bituin sa labad. Sa hindi ko alam na dahilan, napahikbi nalamang ako, nang maalala ang mga mukha nang mga taong mahal ko, their happy face, i don't want to abandon them. But this is the only way. Dahan dahang lumandas ang aking luha. The way he's smile at me. The way he carried himself.

"I miss you akhil." Bulong ko. At mariing pinikit ang aking mga mata. Inipon ko ang lakas sa aking sarili. Alam kong tatlo ang mga nag babantay sakin dito. At kabilang si grigo. Mabilis kong itinaas ang kanang kamay ko at pwinesto ito sa pintuan ng selda. I used my ablity. And force it to ruin the door. Malakas na nag likha ito nang ingay. Mariin ko itong pinagmasdan, wasak ang bawat bahagi nang bakal na pintuan. Tulala nila akong pinagmasdan.

Umusok ito at alam kong galit si grigo sa kanyang nasaksihan, sa muka palang parang gusto kananyang burahin.

"Heto ba ang abilidad nya?" Tulalang bulong nang isang kawal. Mabilis akong kumilos at sinugod ang dalawang tulalang kawal. Sa isang iglap, tulala silang nakatulog sa atake ko.

"Ginagalet mo kame," tiim bagang saad ni Grigo.

"Wala kang kaalam alam Grigo." Nangangalaiti kong saad.

"Wag kang mag marunong!" Sigaw niya. Mabilis nya akong sinugod. At may hawak syang itim na matulis na bakal. Sa unang atake nito'y naka ilag ako. Umikot ako at napaatras. Patapon nyang itinapon ang matulis na bagay sakin. Pumikit ako at nang buksan ko ang aking mga mata, tulala syang pinagmasda ako. Nakalutang nalang ang matulis na binato nya sakin.

"This is my ability, telekinetic," saad ko at mabilis na binalik ang kanyang tirak. Pumukit sya at sa hindi ko alam na dahilan. May sumagi sa aking isipan,

"Sky, please." Napitlag ako sa boses nayon. Agad kong Pinigilan ang pagbato, nagulat siya dahil tumunog lang ang hinulog kong bakal, tulala nya akong pinagmasdan, kaya naman  mabilis akong tumakbo palabas sa espasyon. Nang nasa pasilyo palamang ako, may natatanaw nakong ilaw sa edge kung saan ako naroroon. It seems like a window.

Nang makarating ako rito. Hingal akong napasapo sa dibdib ko. Napagod ako sa simpling pag takbo. Tuluyan konang narating ang huling palapag. Ibig sabihin. Nasa itaas ako nang kastilio ngayon. I see it clearly. The people of Toume are all over here. May parang entablado sa entrada, at sa hindi alam na dahilan, napasapo ako sa noo ko. Pawang nakatingala ang mga tao sa itaas, hindi nila ako nakikita, mailaw rin ang bilog na buwan, nasa gilid lang ako. At hindi alam ang gagawin. Aambang aatras ako at tatakbo pa kaliwa. Pero ganon nalang ang pag ka lumo ko, nang maramdaman ang malamig at matulis na bagay sa gilid ng leeg ko.

"Wag kang lilingon, kung ayaw mong mauna sakin," natulala ako nang marinig ang nakikilabot na boses ni Enzo.

"Papatayin kita Enzo," malamig at tiim bagang saad ko. Pero nagulat ako nang makitang nag iba ang anyo nya at naging si Fuenzorie.

"Hahahaha!" Malakas syang humalakhak habang itinutok ang patalim sakin.

"An-" hindi naituloy ang aking sasabihin, dahil sa mabilis nyang pagbago nang anyo.

"Ano? Nagulat ka?" Ngisi nya. "I'm the Devinido. And no one can escape from me." Saad niya at mabilis nyang hinatak ang batok ko, at sa mga oras nayon. Naramdaman ko ang pagpatak ng luha ni akhil.