Your Voice

chapter 39

Chapter 39

"Cebasbian Neil Equranzolle"

Batid kong narinig nya pa ang huling sinabi ko kaya naman, agad kosyang liningon, pero huli na ang lahat tuluyan na syang naglakad palayo. Huminga ako nang malalim at bumaling sa taong kaharap ko, gusto kong mag wala, at sapakin si qoui, wala akong alam, at hindi ko alam na mag pinsan sila ni sky, nanlulumo ako sa lahat, ayokong malaman ni sky ang katotohan sa likod nang incidenteng yon. Ayoko!

"She knew it" walang buhay na sabi ni qoui

"Ano paba ang dapat kong gawin!" Sigaw ko sakanya at dinakma ang kwelyo nya, ngumisi sya, naagaw ko ang atensyon nang halos karamihan, alam kong lahat ay nagtataka sa inaasta ko, malayo ako sa cebastian na nakilala niyo, at yon ang ikinakatakot ko, ang malaman nyo ang dahilan nang pag ka block ko sa ibat ibang institution sa bayan.

"Simple lang, mag dusa ka" tiim bagang wika niya sa ka ako tinulak. Napasandal ako sa bress nang pathway, masakit ang katawan ko dahil sa biglaang ginawa ni sky sakin..

"I already did, Qoui" basag ang boses ko. At tinalikuran sya, luminga linga ako, maraming mga matang nag tatanong kung bakit naging ganon ka agresibo ang cebastian na mahinhin at kalmado, tuluyan na nilang nalaman ang totoo, alam kong hindi mag dadalawang isip na magsabi si qoui kay sky, at yon ang nag papatindi nang kaba sa aking dibdib, gusto kong sumigaw, kung sana, maaga palang naagapan kona, di ko nasana dapat ginawa ang pagpapanggap nang pagiging nerdy.. patapon kong binitawan ang coat ko, mariin akong pumukit at dinama ang dampi nang hangin sa aking muka, i realize something and that's the missing part, i was brave enough but not this time, because i already breaked.

Dahan dahan kong minulat ang aking mga mata, at tanaw ang sa di kalayuan ang magandang bayan na aking kinasasadlakan, tanaw dito sa mansion ang papalubog ng araw, nag iiba narin nang kulay ang langit na palagi kong pinagmamasdan, matiwasay na ang huni nang mga ibon, at mayaya pay narinig ko na ang mga tauhan namin na luluwas para sa bagong project na experimento nang aking pamilya.

Nakatayo parin ako sa terrace nang aking kwarto, tanaw ko sa ibaba ang mga tagasilbi, wala ang kanang kamay nang aking ama, kaya nasisiguro kong wala din sya dito..

Nang maayos at medyo bumuti na ang pag iisip ko, bumababa ako at inutusan ang taga pag silbi na pag handaan ako, sumunod naman ito, pero maya maya pa nang bigla kong marinig ang busina nang sasakyan sa labas, kaya lumingon ako sa entrada nang mansion, may dalawang double door don.. at binuksan yon nang mga taga silbi, bumungad sakin ang aking ama, nasyang gulat din sa aking prisyensya, kasama nya ang aking ina at tiyo..

Halos takbuhin ni mama ang gawi ko sa sobrang sabik na makita ako, ngimiwi ako dahil don..

"Oh! my son"

"Salamat at napadalaw ka" wika ni mama sakin.. tumawa naman si tiyo nasyang naggawad nang yakap.. ngumiti ako nang mapait, kaya natahimik sila..

"Don't tell me, napatalsik kana naman sa rouze" wika ni dad.. napatitig sila nang matagal sakin.. bumuntong hininga ako at nag salita

"Hindi, pero ayoko nang magpanggap dad, nasasaktan na ako" malungkot kong saad sakanya..
Natahimik, at tila nag mamatyag sa maari kong gawin, pero nagulat sila nang wala akong ibatong bagay, mangha nila akong tinitigan nang umakyat nako nang kwarto..

Dati rati hindi ako makontrol pag nagagalit, bigla bigla nalang akong kumukuha nang mga bagay at hinahagis ito kung saan saan, kung tutuusin, masyadong naging maganda ang inpact ni sky sakin.. natuto akong kontrolin ang galit ko, ilang bwan din ang pinagtimpi ko sa mga nambubully sakin.. hinayaan koyon dahil batid kong karma koyon.

Dahan dahang lumandas ang aking luha, nang mag balik tanaw ako sa aking nakaraan.

"What do we gonna do right now, neil?" Tanong sakin nang isang kakilala sa bar, maraming tao at nag iindayog ang musica, habang ako nakatuon sa dance floor ang titig, marameng babae ang nakahubad na sumasayaw, nag sisilakihan ang hinaharap, at ngumingisi..malalaswa ang imahe, at tulad nang mga kakilala ko, ganon ako katindi.. marameng naghahangad sa katulad ko. Pero ni isa walang pumasa sa katauhan ko.