Your Voice

chapter 6

Chapter 6

I feel the warm hands scoop me and save me.

"Miss? Are you okey?!" Naririnig ko ang bose's ng babae.

Pero hindi ko kayang ibukas ang mga mata ko, i feel like i'm drown and i don't know what's going on.

Nagising nalang ako dahil sa ingay sa bungisngis ng mga salita.. unti unti kong pinalibot ang aking mga mata, at natanaw ang simpleng kabuuan ng kwarto, at may mga books at desk din nakalagay sa kabila sa may harapan ng window.

Natanaw ko ang babaeng nakita ko sa locker room, sya yun hindi ako pwedeng mag kamali. Senior high sya at may kasama syang isang babae na medyo matanda, at may isang batang lalake nakaupo sila samay gilid ng kama at napatingin sakin.. who are they? Ano nangyari at bakit ako nandito?

Nang maalala ko, sandali lang ako natulala pero agad akong umahon sa pagkahiga ng maalala ang lahat, pero agad ng salita ang medyo matandang babae..

"Taika muna ija" malumanay ang mga salita nya at para bang hinehele ka nito, ayoko nang umasa at ayoko nang mag karoon pa ng sakit sapat na sakin na magkaroon ng poot at pagkamuhi.. sapat na. Agad akong tumitig sakanyang mga mata

"Kawawa naman sya, siguro stress tong bata nato"

Hindi ako makapaniwala sa sinabi nya, hindi ko alam na may mga ganito pang tao, siguro ngah.

"Take your time to rest, don't mind us" ani ng babaeng ka school mate ko.

Hindi ako nag salita, pero agad akong tumayo.

Without hesitation i search for my things, then nakita koto sa tabi mismo ng kamang kinahigaan ko, may nakita akong bakas ng dugo sa isang tela, ewan ko kung ano to, pero base sa mga nag daang test sakin. May pobia ako sa dugo dahil sa trahedyang nangyari. I swallow hard then look at them.

"Maraming salamat"

Nagulat ang babaeng sumagip sakin, at unti unting tumango," pero hindi kapa nakakPag dinner ija, may inihanda kame para sayo baka kasi mapano ka sa pag uwi mo" nag aalalang tanong ng matanda sakin..

"Okey napo ako, salamat nalang" wika ko

Nang nakalabas nako nang bahay, napalingon ako sa kaliwa kung nasaan ang isang mini restaurant karugtong ito ng bahay nila at may isang burger snack house na nakalagay sa dulo" parehas ang burger na sineserve nila sa canteen ng apartment namin ah"

Medyo malayo pala ang bahay ng babaeng yon sa school kaya mapipilitan akong mag taxi, at dadaan sa pharmacy para bumili ng gamot..

Pero nagulat nalang ako, ng lumabas ang babae sa may likuran ng bahay at may dalang scooter naka helmet at may dalang paper bag.. nag park sya sa harapan ko at nag salita.

"Sumabay kana! Ayokong mag isa kang uuwi ng dimanlang kumakain sa niluto ng mama ko" she said that like she hate it, what? She hate?!

"I need to rest" yun nalang ang nasabi ko, at aalmang maglalakad papunta sa daanan.

"I said sumabay kana sakin! Ihahatid kita"

Parang kumulo ang dugo ko sa sigaw nya, pero nag patuloy pa sya.

"Ayokong dumating sa punto na makakarating pato sa chairman"

Napahinto ako, at liningon sya.

"At sino kanaman para mag salita? Hindi ko na mapigilan pero bakit ba sya nakekealam?

Hinimatay ka base sa pobia mo sabi ng pricipal.

What? Does she knows about this?

"Yeah, wala kasi akong matawagan ng mga oras nayon eh" napakamot sya sa ulo at nagpatuloy. Balak ko kasing dalhin ka sa hospital pero nag aalala ako baka mauwi lang sa sagutan ang mangyayari, alam kong sisisihin ka ng mga taong kinaiinisan mo" pero sana ma appreciate mo parin ang mundo kahit na magulo ito"

"Let me drive you home" it's too late for us to take a taxi madalang lang kasi ang taxi dito sa street.. kaya madalas motor o dikaya scooter ang ginagamit..

Lumapit sya, pero natulala lang ako, appreciate? It almost echoe in my mind.. kaya nagulat nalang ako dahil sa paglahad nya ng helmet sakin" medyo naiinis ako sa inaasta nya pero wala din akong nagawa kundi sumabay sakanya.. dala dala nya parin ang paper bag na gusto ko,.. yun burger kasi nakakatakam.. yun lang kasi palagi ang inoorder ko sa mini canteen sa apartment.

Nang nakarating kami, agad akong bumaba, what if bumili din kaya ako ng scooter? Para hindi nako maglakad papuntang school.. hayisshh

Umawang ang bibig ko para sa sasabihin, nang bigla nyang ibigay ang paper bag..

"Ayaw ni mama na may umaalis na walang laman ang tyan mo" sa tono ng pananalita nya parang ako pa ang may kasalanan, pero hindi eh! Okey nasakin atlist totoo ang sinasabi nya, napatingin ako sa kanyang mga mata

"Tsss, nakakairita ka!"

Pero yun din ang lumabas sa labi nya, hindi kopa tinatanggap ang paper bag pero agad nyang kinuha ang kamay ko at inilagay don ang paper bag.

"Tss! Nakakairita ka!"

Saka pinaharurot ang scooter nya, tamaba bako? She said that words, without hesitation? She's being true to her self.. hindi ko na namalayan na paakyat nako ng room ko, napangiti ako sa itsura ng mama at ng babaeng yun, sayang hindi kopa naman alam kung ano ang pangalan nya.

Kinain ko ang burger at nasarapan talaga ako, parehas nga ang lasa pati dito sa mini canteen!

Natapos akong mag luto ng ramen nakarinig ako ng ring sa telepono sa may desk, naroon ang mga paper works, loptop at computer maging mga machines..

Agad kong sinagot, hindi ko kasi alam kung sino ang tumawag dahil telephono ng office to.

"Hello?"

"Ma'am? We will have an emergency meeting for the board next week! Regarding for the newly project, And tell me what to do for this coming meeting"

"Just send me the documents and data about the funds for this month, i need to talk to my tito about this"

"Okey ma'am! I'll send it to you later"

Huminga ako ng malalim at inisip ang buhay ng babaeng tumulong sakin, she has the aura of being sarcastic and matured enough for a situation like that, at dahil sa medyo magulo ang utak ko iniintindi nya nalang, pero hindi ko maiwasang ngumisi ng konti sa sinabi nya" mom said about it years ago"

"Sky! The people is just like that, nothing will change even you would do distruction. just appriciate the world without hesitation"

"Mama, i miss you so much"

Sa sumunod na araw naging maganda ang mood ko, nag pahanap ako ng sasakyan sa secretary ni mama, na patuloy parin sa pag tratrabAho hanggang ngayon, marami kasing property sila mama at papa, at dahil sa pagkamatay ni mama tuluyan nang pinutol ni tito ang bawat koneksyon ni papa sa lahat lahat.. yun ang hindi lang kayang gawin ni tito ay akuhin ako dahil hindi pumayag si dad na tumira ako dun, pero ngayon nalinawan narin sya sa bagay na walanvmg kwenta.. namuo muli ang sakit sa dibdib ko dahil sa mga nakita ko.

Habang tumatawa si dad at hinihintay nila si anna sa canteen kasama ang familya nya..

Sabagay! They're his family not me.

Mapait akong ngumiti at pumikit, dahan dahan akong dinalaw ng antok.

"Just tell him the truth abrien!"

"She's didn't do that Angelina!"

"We didn't know her condition abrien! You also inform that there is a high posibility that she can-"

"Enough!"

"My daughter is not like that!"

Nagising ako sa bangungot ko at mabilis ang paghinga ko, i hate them!
Mabilis kong nakagat ang labi ko sa sobrang pagkakagat ko naramdaman kong dumugo yon!

I blame them! But i'm also at fault! Wala akong nagawa sa mga oras nayon! I'm nothing, at walang araw o gabi na hindi ko sinisisi ang sarili ko.

My world is in a big mess!