Your Voice

chapter 27

Chapter 27

"Akhil (Rouyzee or Roy for short) Ramirez"

Tulala akong pinagmasdan si sky habang galit na galit tingnan, si Laika.. isa syang member ng banda ng school.. at takaw gulo din.. mayaman si laika at may kaya talaga sa buhay..

"Ano ba ang ginawa mo at bakit ginawa sayo ni sky yan?" Tanong ni louise sa kanya.

"She's cheap.. okey.. yung bisekleta nya palang ang tingnan nyo.. nakakadiri na!"

"Ano ba ang pakealam mo sa bisekleta ni sky? Tsaka baka nakakalimutan mo? Ikaw ang nauna..kaya walang rason para hindi ka ma punish pag nagreklamo si sky"

"What? Ako ang nasaktan, kaya sya ang dapat ma punish louise! She's like a monster.. hindi ko alam kung bakit mabilis syang nakakagalaw.. at kahit na anong gusto kong gawin sakanya.. hindi ko magawa.. dahil nauunahan nya ako"

"So may plano kang gawin sa kanya?

"Oo! Balak kong ipahiya sya sa lahat"

"At sino ang napahiya sa huli?" Tanong ni louise habang nauubusan na ng pasyensya kay laika..

"Bwiset! Na sky yan" usal ni laika..

"Wag kang maging ganyan sakanya laika, baka nakakalimutan mo? Gusto sya ng kapatid mo?" Mahinang tugon ni louise.. kaya napabaling ako..

"Ano naman yon kay kuya? Buti at ma turn off nadapat sya sakanya... "

"Sino ba ang kuyang tinutukoy mo louise?" Tanong ko

"A.. yung sinabi kong may gusto kay sky?"

"Oo.."

"A.. college nayon tol.. 2nd year engineering student"

Napamaang ako, hindi pako tapos sa isa.. dumapo naman sa isa.. nakakainis talaga

Kanina pako walang kibo.. imbes na yayain kosyang mag recess kanina.. napako naLang ang tingin ko sakanya.. habang inaalok ng burger si cebastian.. alam kong wala akong karapatan na pigilan sya.. pero mas lumalala ang nararamdaman ko, idadagdag mopa.. ang isang linggong pagsasanay namin.. nung nakaraan.. sa twing nakakasama kosya.. mas lalong tumitindi ang nararamdaman ko.. ewan koba kung dapat nakong mag tapat... piling ko kase.. parang sasabog ako sagalit.. sa twing nakikita kosyang may kasamang iba...

Hindi ako handang malaman namay nagugustuhan kana.. mas lalong di ko kakayanin kung may mamahalin kana.. parang nag sisisi ako kung bakit tinuruuan pakitang isara ang iyong iniisip.. dahil don parang lumalayo na ang antas mo sakin.. nalulungkot ako, dahil feeling ko.. hindi ko nakayang unawain ang nararamdaman mo...

Nanlulumo ako kanina.. habang nakikita syang pababa ng building.. hinabol kosya at bumaba na nang hagdanan.. may mga ngiti parin na hindi nag lalaho kaninang umaga pa.. pero nang maabutan ko kung nasaan siya.. parang may tumusok na matigas na bagay sa puso ko.. napahinto ako sa kagustuhang yayain syang kumain sa canteen..

Nilapag nya ang paper bag namay lamang  burger.. bahagya pasyang nakangiti kay cebastian at ganon din naman si cebastian.. mukang nag eenjoy silang nag uusap.. habang ako naman ay patagong pinagmamasdan sila.. hindi naman ito ang unang pagkakataong ginawa koto.. pero ito ang unang pagkakataong nasaktan ako nang todo.. dahil si cebastian ang dahilan ng ngiti nya at hindi ako..

Nagiging emosyonal na ako.. ayoko neto.. parang awa mona self.. umalis kana.. pero hindi.. ayaw nang katawan kong  umalis.. gusto kong sugurin si cebastian.. pero wala akong karapatan.. wala akong sapat na dahilan para maramdaman ang kakaibang damdamin nato..

Tumalikod ako nang maramdaman ko ang katiting luha sa aking mga mata.. hindi ko naiintindihan.. ilang taon kosyang sinusundan.. ilang taon kosyang pinagmamasdan at naririnig ang kanyang saloobin.. pero ni isang pagkakataon.. wala akong nagawa.. para ipa alam sakanya.. ang tunay na laman ng puso ko..