Your Voice

chapter 45

Chapter 45

"Sky La Fortelino"

Ilang araw din ang ginugol ko sa mga projects ko sa school.. sakto naman ang oras, dahil sa wakas nakita korin si teacher history, madalas nasyang lumiban sa klase, kaya naman, nang makita kosyang palabas na nang gate, para makalapit sa kotse nya ay agad akong humarang.. bigla naman syang nagtaka sa inasal ko.

"What?" Malamig na tugon nya sakin..

"Can we talk?" Tanong ko sakanya..

Imbes na magsalita agad nyang nilahad at binuksan ang pintuan nang kanyang sasakyan..

Walang pag aalinlangan akong naupo sa frontseat, dinala nya ako sa isang coffee shop, maganda at maayos ang coffee shop nato, hindi malayo sa syudad, kaya naman nabighani ako sa dami nang mga tao sa loob..

"This way ma'am" wika nang lalake

"Thank you" taas noong saad nang teacher ko sa history, panay lang ang titig ko sakanya, kaya naman na halata nya yon at liningon ako.. nang makaupo kami.

"Ang ganda!" Ngiti ko habang pinapalibot ang aking paningin sa loob nang coffee shop. Every parts of the coffee shop makes me feel comfortable because of the flowers orchid around.

"So what do want to say" sabi nya, na seryoso ang titig, unti unting nag laho ang ngiti ko, at seryosong tumitig sakanya..

"I have something to tell you" malamig kong saad sakanya, nawala ang kaba na nakikita ko, nararamdaman koyun, kahit pilit nyang itago.

"What is it?"

"It's about vleorenn" bigla syang napahawak sa mesa, at halos lumapit ang muka sakin.. nag aalala ang kanyang titig.

"Where is renn?" Nag aalalang tanong nya, napabuntong hininga naman ako tsaka binuksan ang bag ko, at kinuha ang sobre na binigay sakin ni vleorenn.. saka linahad ito sakanya

"He wants me to tell you, that he'll leave for a travel" i said bitterly.. she started to cry, while staring at the envelop.

"I don't know what to do" walang buhay nyang sabi.

"Do what is right" malamig kong sagot sakanya, at tinitigan sya..

"Ngayon kolang napag tanto, na hindi kana basta basta" ngiti nya sakin

"Bat mo naman nasabe?"

"Dahil nararamdaman ko"

"Paano mo nararamdaman?"

"Dahil may pakiramdam ako"

"Paano ka nakakaramdam?"

"Dahil buhay ako, at nakakaramdam nang dapat maramdaman"

Ngumiti ako at nag salita.

"Tama, buhay ka. At nararamdaman mo ang dapat mong maramdaman, pero hindi na sakop nang iyong pangdamdam ang damdamin na dinaman dapat busisiin"

"This is my mission" she spat

Napatitig ako sakanya at hindi nasya sinagot.

"Alam monaman siguro ang lahat"

"Hindi"

"Talaga lang ah"

Matapos noon, ay dumating na ang inorder naming dessert at coffee ay agad din akong inihatid ni teacher history, na di ko alam ang pangalan.. kaya naman.. bago pako makalabas nang kotse, ay agad nako nag salita.

"Can i ask?" Napabaling sya sakin at marahang tumango.

"What is it?"

"What is your name?"