yine başlıyoruz. sınavı, ödevi, sorumluluğu, çalışması derken ben düşünerek yoruluyorum. okul sadece beni değil herkesi yoruyor. ama bize "çocuk" diyip düşüncelerimiz yokmuş, hiçbir konuda hiçbir görüş belirtemezmişiz gibi muamele gösteren "yetişkinler" yine bize at gibi yük yükleyip yarıştıracaklar. ve bunların hiçbiri hiçbir işime yaramayacak. okul hayatıma başladığımdan beri bu stresi yaşıyorum ve başka çarem yok. önüme konularn tek şeçenek hayatının en az 14 yılı boyunca aralıksız yaşanacak stres endişe ve yorgunluk. karşılığı ne olacak? istemediğin bir işte, daha uzun sğrecek stres endişe ve yorgunluk. peki ne için? karşılığında hayatta kalabileceğin temel şeyleri karşılayabileceksin. çok lükse kaçmak istersen yılda bir bir haftalığına tatile çıkarsın.
hayat sürekli bir kısır döngü. tarih sürekli kendini tekerrür ediyor. bin yıl da olsa, yüzyıl da, bir yıl da, bir gün de. hepsi birbirinin aynısı ve hep aynı devam edecek. ve benim bunu görmeye hiç hevesim yok. sınavda benden kopya istersen veririm çünkü çalışarak bileceğim bir cevap değil ve muhtemelen o cevap, o puan senin hayatında daha uzun süre işine yarayacak.
buradan tamamen gitmek istiyorum. ister başka bir gerçekliğe, ister tamamen ölüme. sadece burada kalmamak istiyorum çünkü burası her şeyiyle beni boğuyor.
hepsi kendi rüyalarımı acınası hayatımdan kaçmak için kullandığımda başladı. ölüm korkumun beni köşeye sıkıştırmasıyla devam ediyor. ve bir gün buruşmuş bir sayfanın sonundaki noktayla bitecek. özür dilerim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
izmarit.
Randomkurgu değildir. hiçbir edebi nitelik taşımaz. tamamen bana ait, bölüm içi farklı ruh halleri içerir. anonim olarak kullandığım kişisel bir günlüktür. günlük başında "¬" olan ve olmayan bölümler şeklinde iki farklı üslupla yazılmıştır. "¬" olmayan bö...
