izmarit.

mommy

burada annem hakkında şikayet edeceğim çünkü sorumsuz ve depresif bir ergen olarak konuşacak arkadaşım olmadığından düşüncelerimi buraya yazabiliyorum. rahatsız olacaklar veya annenin değerini bil diyecekleri istemiyorum merak etmeyin söyleyebileceğiniz her şeyi zaten biliyor veya en az bir kere gözden geçiriyorum. burası sadece kötü yanlarıyla ilgili konuşmak istediğim yer.

beni neden küçüklüğümden beri tek kızım diye sevdiğini daha iyi anlamaya başlıyorum. çünkü sen oğullarına söz geçirecek kadar güçlü bir iradeye sahip değilsin ve bir kız çocuğunun üzerinde "kız dediğin" baskısı kurmak çok daha kolaydır. bana onlarca kere şu cümleyi kurmuşsundur: "ben kızım doğduğunda çok sevindim." neden? çünkü artık kendi evinde tek çalışacak kişi değildin. yorulduğun yerde sana yardım edecek küçük bir robotun daha vardı. ve biliyor musun sorunev işlerinden çok uzak. sorun senin beni erkek kardeşlerimden ayırman. beni az çok biliyorsunuz fazla dik başlı biriyim. her konuda ilk yardıma giden kişi olarak iki kardeşinin sadece yattığını izlemek ve seninle aynı muameleyi görmelerini kabullenmek benlik değil pek. ve çalışmakla ilgili yanlış ghiçbir şey yok değil mi gayet normal bir hareket. konu sadece çalışmaya gelmediği sürece.

köle gibi çalışmak deyiminden nefret ettiğini biliyorum anne çünkü sana bir şeyler çağrıştırıyor. senin küçükken yaptığın gibi ve bana şuan yaptırdığın gibi. her neyse bunu uzatmak istemiyorum.

bana birkaç gün önce depresif dedin. cidden. depresyonun ne kadar ciddi olduğunu biliyor musun diye uyardım çünkü sen muhtemelen depresyonu moral bozukluğu zannediyordun. sendin dedin. depresyon aynı sensin. tüm gün yatan tembel. sürekli uyuyan. yaşam enerjisi alınmış. sebebi ne bilmiyorum ama abim konuyu kapattı. ama orada önemli olan kendi annemin, benimle ilgili bir şeylerin yanlış olduğunu fark etmesiydi. fark etmesi ama hiç umursamaması. sonra aklıma aylar öncesi geldi. çok stresli karantina zamanında ne zaman kontrolü kaybetsem kendimi banyoya kilitlerdim. çünkü kendi başıma kalabileceğim ve kapıyı kilitlememin göze batmayacağı tek yerdi. ve bir gün boktan bir tartışmada annem ne mi dedi? yine gidip kendini banyoya kitleyip ağlayacaksın. bu cümleyle ilgili çok fazla yanlış şey var ama en önemlisi bunu 14 yaşındaki bir çocuğa söylememen gerektiği. çünkü evindeki herkesten zeki olduğunu biliğin kızına bunu söylersen bunun sonunun "seninle ilgili yanlış şeyler olduğunu biliyorum. kötü durumda olduğunu kötü hissettiğini yardıma ihtiyacın olduğunu biliyorum. ama bu gram sikimde değil ve bu bilgiyi seni susturmaktan başka bir amaç için kullanmayacağım." a bağlandığını düşünmen gerekiyor. ben bunca zaman sırf sen kendini kötü bir ebeveyn gibi hissetme dşye uğraşırken, sikik intihar notlarında bile seni suçlamamak için abuk subuk cümleler sıralarken bunların en başından umurunda olmaması kırıyor.

daha da çok düşününce senin asla bana yardım etmediğin aklıma geliyor. hiçbir konuda. okulda bana asla yardım etmedin çünkü ben kendi sorumluluğumu bilecek ve kendi yardımımı bir yerlerden bulacak kadar zekiydim. bana bir yemeğin yapılışını hiç göstermedin çünkü sana göre ben yine gün içinde seni gözlemleyip benden istediğinde o yemeğin en güzel yapılışını bilecek kadar zekiydim. hiçbir olayda arkamda durmadın çünkü öğretmenler, benden büyükler, karşı taraftaki çocuk daima haklıydı senin için. ben bir tek haklı olmadığım şeyin kavgasını yapmayacak kadar zeki değildim senin gözünde. ki bu benim önem gösterdiğim tek konuydu. asla haksız olup seni de arkamdan sürüklemek istemedim. hoş sen haklıyken de benim arkamdan gelmedin ki.

şimdi gecenin dördünde mutfak topluyorum. çünkü sikik uyku düzenim ve stresten dolayı uyku kaybım yine senin ilgi odağın değil. uyumadığı sürede yataktan çıkmaya enerjisi olmayan kızıma mutfak toplatmak stratejik bir zaman tasarrufundan başka bir şey değil.

hepinizin önünde nefes alışlarım bozulur, yerimde duramazken, siz fark etmeden çıkıp hava almaya çalışırken ne kadar değersiz olduğumu bilemezsin. aile içi sorunların ötesinde bu çünkü muhattap olduğum ve olabileceğim tek insanlarsınız. çünkü arkadaşlık sürdürecek motivasyona sahip değilim. insanlarla konuşamıyorum bile. umarım bir gün bunların hepsinden pişman olursunuz çünkü sizin hiç umurunuzda olmadı ama ben potansiyel taşıyan biriydim. şimdi elimi kaldıracak halim, yemek yemeye isteğim veya hayalini kuracak bir geleceğim yok. ama siz benimle birlikte hayatımın elimden kayışını izlemeseydiniz ben güzel işler yapabilecek biriydim. belki bakış açımla belki zekamla belki temel odaklı düşüncemle. belki de tamamen ruhsal, enerjisel bir şeyler çözecektim. biliyorum ben aptal egoist birinin tekiyim ama sokakta görebileceğin insanların hemen hepsinden daha özeldim. umarım arkamdan hiçbiriniz ağlamazsınız çünkü bu beni nefret ettirir. umarım ölümün nasıl bir kurtuluş olduğunu asla anlamazsınız.

sizden en içten hislerimle nefret ediyorum. umarım bunu asla okumazsınız.