i really started giving up.
okulu tamamen boş verdim. yoruldum.
iştahımı boş verdim.
uyku düzenimi boş verdim.
hep merak ettiğim şeyleri boş verdim.
eskiden keyif aldığım şeyleri boş verdim.
teşhis edilmeyi boş verdim.
hiçbir anlamı yok biliyor musun. hiçbirinin anlamı yok. o kadar çok şey hissetmem gerekiyor ki. yoğun bi boşluk var içimde. baskısını çok net hissediyorum ama baktığımda hiçbir şey olmuyor.
kafamın içi aynı anda nasıl bu kadar boş ve dolu. tüm gün bir şeyler izlemem ya da okumam, sürekli tembellik etmem benim keyfimden değil. kendimi boş bıraktığım an daha da dibe batıyorum. düşünmeye izin verdiğim an daha da kötüleşiyor her şey. kafamın içi çok sessiz. çıldıracak gibi oluyorum. sonra bir anda gürültüler başlıyor. kurtulamıyorum kendimden.
bugün neredeyse yastığımın altındaki uyurken birilerinin sesini duymak için bıraktığım telefonu patlatıyordum. iki saat sonra uyandığımda hala aynı yayını oynatan telefon hayatımda dokuntuğum en sıcak iletişim cihazı olabilir. kılıfını çıkartıp tutarken bile elimi yakan telefon patlayıp bana zarar verseydi ne olurdu acaba. gel bir de bunu düşün.
öldüğümde kimsenin üzülmesini istemiyorum. onları çok önemsediğimden değil. bıktım. hayatınızda önemli biri olmadığımı biliyorum ve artık sizinle iletişim kuramayacakken hakkımda konuşmanızı istemiyorum. hiçbiriniz aptal değilsiniz. en azından öyle umuyorum. ben de çok zeki biri değilim. banyonun sikik çekmecesinde bi kalemtraş ve makasın ne işi olabilir ki. ya da sizce birinin hava sıcaklığı fark etmeksizin uzun kollu olabildiğince kapalı şeyler giymesi moda anlayışı mı. bulunduğum her ortamın sürekli karanlık olması, sürekli yorgun olmam, AYLIK 300 LİRA MAAŞLA İKİ AYDA KIRK KUTU ENERJİ İÇECEĞİ İÇMEM, ÜÇ KİŞİ KALDIĞIMIZ ODADA SÜREKLİ BOŞ BOŞ TAVANI İZLEMEM HİÇ Mİ DİKKATİNİZİ ÇEKMİYOR. biliyorum çekmiyor. bu yüzden arkamdan ağlamanızı istemiyorum. bana en ufak bir çabanız belki daha iyi hissettirirdi. evet beni hayatta tutmazdı belki ancak bunu bilecek tek kişi de bendim. siz göz göre göre ne kadar çabaya değmez olduğumu kanıtladınız. haksız olduğunuzu da söyleyemem.
özür dilerim yine her şey için sizi suçluyorum. ama arkamdan ağlamanızı istemiyorum. ben bile kendi halime ağlayamazken, sizin yalancı üzüntünüzü görmek istemiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
izmarit.
Rastgelekurgu değildir. hiçbir edebi nitelik taşımaz. tamamen bana ait, bölüm içi farklı ruh halleri içerir. anonim olarak kullandığım kişisel bir günlüktür. günlük başında "¬" olan ve olmayan bölümler şeklinde iki farklı üslupla yazılmıştır. "¬" olmayan bö...
