izmarit.

me again

ben burada buyudum. burada kendimle konustum, baskalariyla konusmayi hayal ettim. burada kendimi defalarca oldurup dirilttim. bir noktada burayi terk ettim, geri geldim. tekrar ayrildim buradan ve bu bolum benim donusum.

acikcasi su ki ben burayi hic birakamadim. burasi benim en pis en acimasiz yanlarim. burasi benim pisliklerimi sakladigim yer. sabah kalkip hayata devam etmemi saglayan yer. burayi hoc birakamadim cunku bu pislik benim ve bu depresyon benim bi parcam. ben huzunle yoguruldum ve melankoni ruhumu asla terk etmeyecek. siirler yazacagim, onlari terk edecegim. satirlara icimi dokup arkama bile bakmayacagim. geri donecegim, her kelimemi okuyup kendimle tanisacagim. yeni cumleler yazilmaya hep devam edecek. ben kendini ifade etmek zorunda olan bir yaratigim. gorulmeliyim. isitilmeliyim. kimse beni bilmiyorsa ben bir hicim. benligim bir hic.

ben asla degismedim. olgunlastim belki, kendimi baska gosterdim. bedenim degisti, ifadem degisti ama ozum hep ayni. ben bu sekilde var oldum ve bu sekilde yok olacagim. ben icimdeki o cocukla hic ovunemeyecegim. ben cocuk bedenindeki ruhu tum hayatim boyunca tasiyacagim. asla kendimi kaybedemeden, hayaller kuramadan, bir seylerden kacip saklanamadan olecegim. bu benim lanetim olacak. bir gun pismanlik cok agir gelecek. herkesi suclamayi birakacagim. bu kadar gucluyken neden kendin icin savasmadin diyecegim. sessiz kalacagim. yasanmamis heveslerimle gomulecegim. soramayacagim hesaplar yanimda uzanacak.

ben sair bir ruhla dogdum ve bu en buyuk lanetim. ben hissetmek icin varim. buyuk islerin adami asla olamayacagim. ama huznu, yalnizligi, ofkeyi, pismanligi, aciyi cok iyi hissedecegim. kendimi gorunmez bir koseye kaziyip memnun ayrilacagim buradan. bir gun gorulmenin hayalini kuracagim. gorulmenin ve acinilmanin.