Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Derin bir nefes aldım ve uykusuz kalan gözlerimi ellerim ile ovaladım. Bisikletimin yolun ortasında zinciri atmış ve bir kenara çekerek zinciri takmaya çalışıyordum. Yine ellerim bisiklet yağı olmuş, simsiyah ellerim berbat gözüküyordu. Yoldan geçen insanlar bana bakmasını umursamıyordum. Bana neden baktıklarını çok iyi biliyordum. Üzerimdeki üniforma ile benim zengin biri olduğumu düşünüyorlardı. Zengin biri bisiklete biner ve o yetmedi tamir eder. Bu onlara tuhaf geliyordu. Fazlasıyla.
Normal bir devlet okulunda okusaydım harika olurdu ama annem hep geleceğimi düşündüğü için bu özel okula gidiyordum. Ellerimi çantamdaki ıslak mendil ile silip eğildiğim yerden kalktım. Zinciri takmam zamanımı alacaktı ve okula geç kalmaktan nefret ediyordum.
Bisikletin dreksiyonundan tutup ilerlemeye başladım. Okula yaklaşmışken sürekli zinciri atması beni deli ediyordu ama alışmıştım artık. Bisikleti, bisikletlerin bulunduğu yere yerleştirip kilidi takmıştım. Okula gelmem için yardım eden tek araçtı benim için.
Hızlı bir şekilde okula ilerlerken öğrencilerin daha yeni yeni geldiklerini görebiliyordum. Ellerimi cebime atıp sakin bir şekilde koridordan ilerleme devam ettim. Dünkü yaşadığım olaydan dolayı herkes beni konuşuyordu. Aslında her gün olay yaşıyordum ve okulun gündemi durumuna gelmiştim. Resmen ünlü biriyim. Bu da Yoongi sayesinde.
Bugün beden vardı ve ilk önce sınıfıma gidip çantamı bırakmıştım. Kimsecikler yoktu sınıfta. Herkesin spor salonundaydı muhakkak.
Adımlarımı soyunma odasına atmıştım. Kıyafetim orada ve üzerimi o iğrenç yerde değiştirmek gerekiyordu. Genellikle bursluları soyunma odasında rezil ediyorlardı. Umarım kıyafetlerim hala yerindeydi.
Birkaç kişi kabinde üzerini değiştirirken herkesin gitmesi için biraz oturup bekledim. Kıyafetlerini giymeleri sadece 5 dakikalarını alır ama bunlar saatlerdir içerideler. Derin bir nefes aldım ve kıyafetlerin bulunduğu bölüme gittim. Kıyafetlerim yaşıyordu. Buna sevinmeli mi yoksa ağlamalıymıydım bilmiyorum.
Kıyafetlerimi elime alıp tekrar oturup onların çıkmasını bekledim. Evet birkaçı çıkmıştı ve tabi ki benimle alay ederek günlerini tamamlamış gibilerdi. Sadece bir kişi kalmıştı ve sonunda o da çıkmıştı. Taehyung elindeki kıyafetleri bir kenara koyup kendine hızlıca çeki düzen vermişti. Yutkundum. İnsanlar tarz kıyafetler giyince gerçekten harika görünüyorlar. İşte herkes spor kıyafetlerini her gün farklı giyinirken ben bir seneye yaklaşmış spor kıyafetlerimi giymeye devam ediyordum. Bu konuda ne kadar alay konusu olduğumu biliyordum ama umrumda değildi.
''Ne bekliyorsun girsene?'' dedi Taehyung sakin bir sesle.
Kafamı bir aşağı bir yukarı sallayarak kabine girmiş hızlıca üzerimi değiştirmeye başlamıştım. Hiç ses yapmadan giyiyordum üzerimi. Nedenini şimdi anlayacaksınız.
Sınıfımızın spor başkanı olan kişi soyunma odasını kontrol edip kapıları ve ışıkları kapatarak çıkıyordu. Soyunma odasında olduğumu söyler isem kapıyı üzerime kitleyecekti.
