Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gel buraya!"
Namjoon beni okulun tam kapının önünde sinirli bir şekilde karşılarken kolumu sıkıca tutup ilerliyordu. Aslında bisikletim beni yarı yolda bıraktığı için okula koşarak gelmiştim ve hep ter içindeydim. Alınmdan bir musluk gibi akan terlerimi sinirle kolum ile silmiştim.
"Beni bu şekilde karşılaman hoşuma gitti Namjoon."
Namjoon bu dediğim şey üzerine birşey demedi ve okulun içine doğru yürümeye devam etti. Bıkkın bir şekilde kafamı iki yana salladım ve nefesimi dışarı verdim.
"Ah Namjoon sorun ne?"
Namjoon sonunda durduğunda beni hızla karşına aldı. Meraklı gözlerle ona bakarken o çok sinirli gözüküyordu. Herkesin gözü benim üzerimdeydi. Artık alışmıştım tüm gözlerin üzerimde olması fakat bu seferki bakışlar daha farkıydı.
"Herkes biliyor Yoongi'yi sevdiğini."
Kafamı eğdim ve çantamı sıkıca tuttum. O gün, kampta onun tuzağına düşüp itiraf etmiştim. Tam bir gerizakalıydım. Onun tuzağına düşmemek için elimden geleni yapıyordum ama ona hep inanıyordum.
"Olanları anlatacak mısın?"
Yanaklarımı şişirdim ve hafif kıkırdadım. Namjoon elini saçlarının arasından geçirdi. Çok sinirliydi gerçekten. "Jimin inanamıyorum sana!"
Namjoon bana bağırırken arkama döndüm ve ağır adımlarla ilerlemeye başladım. Ona olanları anlatamayacak kadar yorgundum.
Namjoon önüme geçti ve eli ile hızla kolumu yakaladı. Bana sinirli ve bir o kadar da sakin kalmaya çalışıyordu. "Sen çok değiştin Jimin!"
Bunu bana derken gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırmıştım. Peki değiştiğimi ben neden fark edemiyorum. Ben her zamanki gibi burslu, ezik ve aptal biriyim. Değişen ben değil çevremdeki insanlar. Belki beni değiştiren çevremdekilerdir.
"Namjoon bu konuyu sonra konuşsak olur mu? Çünkü çok yorgunum. Buraya koşarak geldim."
Namjoon kafasını bir aşağı bir yukarı sallayarak elini kolumdan çekti. Elimi Namjoon'un omuzuna koyup hafif vurduğumda gülümsedim.
Sınıfa ağır adımlarla yürüyor ve ayakta zor duruyordum. Sanırım derslerde uyumaktan başka çarem yoktu.
Sınıfa adımımı atar atmaz yorgun bedenim bir bedene sertçe çarpmıştı. Adımlarım geriye giderken kafamı hızla kaldırdım.
Jungkook kolumdan tutup düşmemi engellerken bana endişeli gözlerle baktı. "Afedersin Jimin yanlışlıkla çarptım. İyi misin?"
Kafam ile zorla onayladım. Jungkook hala kolumu bırakmadı ve bana endişeli gözlerle bakmaya devam ediyordu.
