Bu bölümde kaos çıkacak hazır mısınız??? İyi okumalarrrr ♥️♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lanet olası alnımdaki terleri hırsla silerek okul kapısının önünde durdum. Zil çalmış olmalı ki herkes dışarıda idi. Derin bir nefes aldım ve okulun kapısının iterek içeri girdim. Hava soğuk olmasına rağmen kendimi bunalmış hissediyordum. Sanırım koştuğumdan dolayı olabilirdi.
Çok sinirliyim ve o yüzden kimse ile göz göze gelmemeye çalıştım. Ellerim titrediğinden dolayı cebime atmıştım ve telefonum yine titremeye başlamıştı. Yoongi arıyordu biliyorum. Okula gelmediğim için merak etmişti ama ona gözükmeden Bay Min'in odasına gitmem gerekiyordu. O adama gününü gösterecektim. Lanet olası adam. Ailem ile uğraşmaya devam ediyordu ve bende hâlâ inatla Yoongi'den ayrılıyordum ve ayrılamazdım. Onu seviyorum.
Kafam çok dağınıktı ve oy yüzden iğrenç müdürün odasını karıştırmıştım. Elim ile terli alnımdaki saçları arkaya attığımda müdürün odasının tam karşısında durdum. Derin nefes alıp verirken elimi duvara koydum. İçeride olması için dua ediyordum ve evet birisiyle konuşuyordu yani içerideydi.
Kapıyı çalmadan öfkeyle içeri girdim. Bay Min olduğu yerden sıçradı ve karşısında oturmuş öğrenci şaşkınca suratıma bakıyordu.
“Lanet olsun Jimin! Sana kapıyı çalmadan içeri girme demiştim.” Bay Min öfkeyle oturduğu sandalyeden kalktı ve gömleğinin yakasını düzeltti.
“Siz iğrenç bir insansınız.” Bay Min'in üzerine doğru yürürken Bay Min gözlerini karşında oturan çocuğa baktı. Çocuk yutkundu ve oturduğu sandalyeden kalkarak kapıya doğru yöneldi. Onun gitmesini beklemeden tekrar Bay Min'e bağırdım.
“Ailem ile uğraşmayı kesin artık.”
Bay Min çocuğun gittiğinden emin olmak için bir süre sessizce beklemişti. Çocuğun kapıyı dinlediğini düşünüyordu o yüzden kapıya doğru yöneldim ve kapıyı sertçe açarak kafamı aralıktan uzattım ama çocuk yoktu.
“Evet Bay Min!”
Sinirle kapıyı hızla örterek tekrar karşısına dikildim.
Bay Min alayla yüzüme baktığında masanın ucuna oturdu ve iki elini birleştirdi. “Senin yüzünden biliyorsun değil mi?”
Ayağımın yanındaki sandalyeyi sertçe vururken ona doğru bir adım daha attım. “Oturduğumuz evin kirasını daha yeni ödemiştik ve bir gün sonra evin sahibi gelip evi boşaltmamızı söyledi. Evin sahibine para verip bizi evden attırdınız.”
Bay Min kahkaha attığında ciddi haline geri dönerek oturduğu masadan kalkıp karşıma geçti. Elini cebine attığında kaşlarını çattı. “Bundan banane?”
Dişlerimi birbirlerine sıkıca bastırdım ve sakin nefes alıp vermeye çalıştım. Ona yumruk atmamak için kendimi zor tutuyordum. “Senin yüzünden tüm eşyalarımız dışarıda!”
