Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“Bu konuyu artık kapatabilir miyiz?” dedim anneme bıkkın bir şekilde.
Annem ile masayı toparlamak için elime iki tabak alarak mutfağa doğru yöneldim. O adamın konusu yıllar sonra bu evde açılmıştı ve bu da benim sinirimi bozuyordu.
“Jimin! Onun yanında daha rahat edersiniz.” dedi annem gözleri hala kıpkırmızıydı ağlamaktan.
Tabakları sert bir şekilde tezgaha bıraktım ve vücudum ile anneme döndüm. “Ben senin yanında rahatım. O bizi yıllar sonra bırakıp gidiyor ve bizim de hiçbir şey olmamış gibi onunla yaşamamızı istiyorsun.”
Annem dudaklarını aralayıp konuşacağı sıra onu susturdum ve ona sıkıca sarıldım. Kendince haklıydı. Bize vermediği hayatı babamın vereceğini düşünüyordu.
Annemi sonunda bu konuda ikna ettim. O adamın yanında kalır isek orada yabancı hissedecektim ve hergün o adamın yüzünü görmek zorunda kalacaktım.
Bugün o kadar kötü bir olay geçmişti ki hâlâ üzerimden atamıyordum. Bay Min çok sinirlenmişti Yoongi'nin yaptığı şeyden sonra. Yoongi'yi tehdit edip durmuştu. Bay Min'in siniri Yoongi'de bile yoktu.
Herşeyi annem ile konuşacağını söyledi Bay Min. Annemi çağırmamı istedi yarın ama anneme bunu söyleyemiyordum. Açıkçası tepkisinden korkuyordum. Annemi sadece küçük aile toplantılarında çağırırdı.
Sanırım saklamalıydım ama bunun uzun süreceğini sanmıyorum. Annem bunu eninde sonunda öğrenecek.
“Bugün okulun nasıl geçti?” bunu kız kardeşime sorduğunu sanıp cevap vermemiştim. Hâla dalgındım. Eh tabi biraz da korkuyordum.
Annem yanıma oturdu ve merakla endişeyle yüzüme baktı. “Neden annen ile konuşmayı denemiyorsun?”
Yutkundum ve ona gülümseyerek baktım. Ona 'anne ben Yoongi den hoşlanıyorum, açıkçası senin oğlun bir gay.' diyecek kadar cesaretli değildim. Ne tepki vereceğini dahi bilmiyordum.
“Bana anlat hadi?”
Annem saçlarımı okşarken gülümsedim kafamı onun omuzuna koydum. Yoongi'e istemsizce üzülmüştüm. Kafasını omuzuna koyacak bir annesi yoktu. Bir tek annesi ile benim onu sevdiğimi söylemişti. Peki babası? O Yoongi'yi hiç sevmiyorum mu? Aklımdan tonlarca soru vardı ve bunlarla baş edemiyordum.
“Biliyorsun anne! O adam yıllar sonra geliyor ve kendisiyle gelmemizi istiyor.”
Annem bunun üzerine derin bir nefes aldı ve hafif kıkırdadı. “Tamam merak etme sizi ona vermem.”
Kız kardeşim anneme gözlerini devirdi. O henüz lise öğrencisi değildi. Son senesiydi ve özel bir liseye gitmek istiyordu. Benim gibi. Fakat bir burslu olarak değil. Benim başıma gelen olayları nerdeyse hepsini biliyordu ve o yüzden korkuyordu. Babamın yanına gitmek istemesi bu yüzündendi.
