Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm aynı ve ufak tefek değiştirdim ama siz okuduğunuz izin bence okumanıza gerek yok. Zaten biliyorsunuz bölümü. Aahahahc inanamıyorum sizin sayenizde 'satene, zaten' diyorumm..Bu akşam bölümleri düzelttiklerimi bir an önce atacağım ve artık finale yaklaşmak istiyorum çok heyecanlıyım...
Yuvarlak gözlüğümü dikkatli bir şekilde silerken evin içinde kocaman bir sessizlik hakimdi.
Küçük kız kardeşim odasına kapanıp birşeyler ile oyalanırken annem hala işten henüz dönmemişti. Mesaiye kaldığına emindim.
Gözlüğümü gözüme sakin bir şekilde geçirdim ve derin nefes alarak oturduğum koltuğun arkasına yaslandım. Yarın önemli bir sınavım vardı ve saatlerdir çalışmam gerekiyordu. Sanırım bugünkü ödevleri yapmayacaktım.
Karnım zil çalıyordu yalnız mutfağa gidip birşeyler hazırlamaya eriniyordum. Kafamı yastığa koyar koymaz elimdeki sargı bezi hızla açıldı. Oysa Namjoon açılmaması için bandı çok iyi tutturmuştu. Sargı bezini çıkardım ve kendimi zorlayarak ayağa kalktım. Elimi kaldırıp nasıl göründüğüne baktım. Gerçekten berbat görünüyordu. Cam ellerime battığı için Namjoon küçük cam kırıntılarını zor çıkarmıştı.
Aynanın karşısına geçtiğimde karşılaştım tek şey solgun ve mutsuz bir yüzdü. Bunu görmezden geldim ve kafamı hafif eğerek elime bakındım. Annem bunu gördüğü an yine beni soru yağmuruna tutacaktı. Onu üzmek istemiyordum ama onun elinden birşey gelmiyor. Elimdeki birkaç yara açıldı ve hafif kanamaya başlamıştı. Cebimdeki kanlı peçeteyi alıp elimde ki kanı temizledim.
Yaraya dokunamıyordum ve yaklaştığım halde o acıyı hissediyordum. Bu gerçekten en hafifiydi. Bana zorbalık yapıyordu evet hatta bazen katlanması zor olacak şeyler yapıyordu. Bugünkü gibi.
Elimdeki kanlı peçeteyi nereye atacağımı düşünürken umursamadan cebime attım. Aynadan tekrar kendimi süzdüm ve artık kendime gelmem gerektiğini düşündüm.
Adımlarımı odaya doğru atarken kapının sesinden olduğum yerde durdum. Sanırım annem gelmişti. Ah bu sefer bana en sevdiğim Bulgogi yemeğinden getirecekti. Ah gerçekten tadı bir efsane. Evet annem bir lokantada garson.
Kapıyı bir çocuk gibi ağzımdan salyalarım aka aka koştuğumda kapının kulpundan tuttuğum gibi indirdim. “Anne bugün ne getirdin?”
Karşımda duran beden ile göz bebeklerimi büyüttüm. Ağzım şaşkınlıktan kocaman açılmıştı ve çenem kırılacaktı.
Yoongi alt dudağını dişlerinin arasına alarak sırıttı. “Bugün sana ödev getirdim.”
Yoongi bir süre kıkırdarken kaç kere yutkunduğumdan haberim olmadı. Ağzım açıktı yalnız konuşamıyordum. Dilim düğümlenmişti.
“Aptal gibi davranmayı kes!” Yoongi binayı inletecek bir şekilde bağırdığında irkildim ve iki adım geriledim.
