Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“Neden gitmek zorundayız?”
Elimdeki ağır kutuyu taşırken bir yanda da annemi ikna etmeye çalışıyordum. Beni zorla yaşadığım yerden uzaklara götürüyordu ve bir türlü ikna edemiyordum.
Bay Min bizi evden attırdığı için dışarıda kalan eşyalarımızı büyük kamyonete yüklüyorduk ve buradan uzak bir yere taşımıyorduk.
“Neden uzağa gidiyoruz? Buralarda bir sürü kiralık ev varken neden gidiyoruz?”
Derin bir nefes alıp elimdeki kutuyu komyonetin üzerinde durana adama uzattım. Annem elindeki değerli vazoları dikkatle taşırken beni duymamazlıktan gelmeye devam ediyordu.
“Beni duymamazlıktan gelmeye ne kadar devam edeceksin anne?”
Annem olduğu yerde durduğunda kollarını göğsüne birleştirdi. “Ondan uzak kalman daha doğru olacak senin için Jimin.”
Yine konu Yoongi oldu. Neden Bay Min ile annem bu ilişkiye izin vermiyor anlamıyordum. Gerçekten sinirden oturup ağlayacaktım.
“Onu seviyorum neden anlamak istemiyorsun?” dedim sinirle girişerek.
Annem gözlerini devirdi ve eşyaları taşımaya devam etti. Bir saat sonra bu semtten gidecektik. Tüm hatırlarımı, yaşadığım zorlukları ve de Yoongi'yi bırakıp gidecektim. Bu adaletli değildi. Hatta hiç.
Derin bir iç çektim ve gözümde biriken yaşları kolumun tersi ile silerek yerde duran kutuları taşımaya başladım. Annemi ikna etmek çok zordu. Bay Min annemin kafasını karştırdığına emindim. Annemin bu ilişkiye izin vereceğini biliyordum.
“Hep abimin bir gay olmasını dilemiştim. Tanrı dualarımı kabul etti.” kız kardeşim sırıtarak yanımda ilerlerken ona sinirle bakmaya başladım.
Bakışlarım ile yüzünü astı ve kollarını göğsüne birleştirdi. “Yoongi oppa ile çok yakışıyorsunuz.”
Ayağım ile kız kardeşime çelme takıp onu susturmayı başardım. Yerden kalkarken bile böbürlenmeye devam ediyordu.
Kutuyu komyonetteki adama verdim ve cebimdeki telefonu çıkartarak Yoongi'nin numarasını tuşladım. Onu son kez de olsa görmek istiyordum. Son kez olmayacaktı ama ona uzun zaman uzak kalacaktım.
Ama biliyordum. Yoongi'nin gitmeme izin vermeyeceğini tahmin ediyordum. O beni seviyor.
Telefonu kulağıma tutup açmasını beklerken o ısrarla meşgule atmaya devam ediyordu. Neden bunu yapıyor? Sadece müsait olmadığını düşünüyordum ve umarım o iyidir.
Daha taşınacak bir sürü eşya vardı ve ben şimdiden yorulmuştum. Annem yorgun bir şekilde olduğu yere çökerken adımlarımı ona doğru attım. Bana hâla sinirliydi. Ona “keşke ölsen” dedim. Bu utanç vericiydi. Ben bir canavara dönüşüyordum. Yoongi beni çok değiştirdi. İlk günkü değildim. Değiştiğimi çok hissediyordum.
