Obsessed With Me

Chapitre 37

Hi lieve lezers!

Sorry dat ik zoooo lang niet heb geschreven. Ik heb gewoon 3 jaar ofzo niet geschreven. Ik heb het heeeel druk gehad. Als jullie niet meer precies weten hoe het verhaal ging, lees de vorige hoofdstukken dan even terug. Als ik nu terugkijk naar dit verhaal denk ik echt; wauw wat is dit? Echt zwaar overdreven ook dit verhaal. Wat dacht ik allemaal en wat schreef ik allemaal  HAHA. Ik was 15 of 16 toen ik dit verhaal begon en ik ben nu 20. Ik wil eigenlijk echt herschrijven binnenkort, misschien iets minder overdreven? Jezelf neersteken voor een meisje, come on. Hoe kwam ik erop.

Hoe gaat het met jullie ladies? <3

Enjoy a new chapter!

X Dila

PS:

Ik heb dit vaker vermeld, maar ik vermeld het nog een keer. Ik maak gebruik van heftige scheldwoorden om het hele criminele bende idee realistischer te maken, net zoals bijvoorbeeld in de serie Mocro Maffia, waar ze dat ook doen. Als je niet tegen heftige scheldwoorden kunt of er boos om wordt, raad ik je zeker af om verder te lezen!

-

'Hoor jij ook Emin's stem buiten?' galmde Leyla's stem door mijn hoofd. Wacht, wat? Mijn ogen werden groot van de schrik. Zou het..? Zou hij echt buiten staan? Nee, dit is onmogelijk.

Oké, Dilara. Er zijn nu twee dingen mogelijk:

Leyla heeft het verkeerd gehoord, of het is echt zo.  Ik kon het gewoon niet geloven. Als hij echt hier was, dan weet ik vrijwel zeker dat ik nooit van hem zal afkomen.

'Nee, je bent gek,' lachte ik zenuwachtig naar Leyla, die helemaal in haar dekens was gerold. 'Je ligt half te slapen. Hoe kan je zoiets horen? Ik geloof je niet,' zei ik er snel achterna. 'Dilara, ik ben serieus. Ik hoorde een mannenstem buiten die op de zijne leek. Het kan ook die enge vriend van hem zijn. Waarom zou ik daarover liegen? Ik hoor een stem buiten,' snauwde ze. 'Oeh! Ga kijken, misschien is hij het wel. Dan kan ik ook meteen zien hoe handsome hij is,' zei Lina meteen. Woedend draaide ik me om. 'Heel de tijd praat je over jongens. Je hebt toch al een vriend, voor wat ben je heel de tijd met andere jongens bezig? Blijf van andersmans geliefde af. Ik ga toch ook niet zulke dingen over jouw vriend zeggen?' riep ik uit. 'Wow,' grijnsde Carlos breed en hij beet op zijn lippen om niet in barsten uit te lachen. Vervolgens schudde hij zijn hoofd. 'Waarom zit ik hier met drie meisjes in een tent, man? Waren m'n matties maar hier,' zuchtte hij en hij draaide zich om om te gaan slapen. Nog steeds boos keek ik Lina aan. Dit was de eerste keer dat ik zo boos deed tegen haar. En geloof me, het voelde goed. Wat ze zei over hem was echt de druppel, want eerlijk: ik hield ondanks alles toch wel een beetje van Emin. Ik weet dat ik een psycho ben hiervoor, maar ik kan er niks aan doen. Hij heeft gewoon een hele lieve kant die me verliefd maakte. Lina rolde met haar ogen. 'Je doet alsof je heilig bent, man. Maar schat, dat ben je niet. Ook jij kijkt naar alle jongens die je tegenkomt. Ik heb het zelf gezien, bitch. Whatever, ik ga slapen,' bromde ze nors en ze draaide haar haren in een knot. Ze draaide zich om en snauwde. Ik besloot er niet eens meer op in te gaan; ze kraamde toch alleen maar onzin uit. Waar ben ik in beland? Zuchtend ging ik naast Leyla liggen die al diep lag te slapen en ik staarde naar het kleurige plafond van de tent. Waarom dacht Leyla dat ze Emin net hoorde? Zou ze het zich verbeeld hebben of probeerde ze gewoon de grapjas bij Carlos uit te hangen? Het tweede leek me vrij sterk, omdat ze niet zo is. Tenminste, dat wist ik zeker. Maar wat als Emin écht buiten staat te wachten tot ik naar buiten kom? Misschien staat hij daar wel op me te wachten met een geweer. Achter een palmboom of een duin gedoken met een heel leger die me komt ontvoeren. Of hij staat daar met die enge Youssef-gozer en komen ze me vastbinden. Wat als ze me van een ravijn gooien? Of als ze me laten verhongeren in de woestijn? Stel dat hij me iets aan gaat doen! Zou hij dat doen? Tuurlijk zou hij dat doen! Maar wat wilt hij daarmee bereiken? Nee, hij zou me nooit iets aandoen. Stom van me om dat te denken. Mensen mogen niet eens naar me kijken van hem, laat staan dat hijzelf me iets aandoet. Hij zou het zichzelf nooit vergeven. Staat hij überhaupt wel buiten? Vast niet, hij is me helemaal zat. Hij vindt wel weer een nieuw meisje om te stalken. Na maanden stalken is hij het toch wel zat geraakt? Of toch niet? Duizenden vragen schoten door mijn hoofd en ik werd er knettergek van. Geloof me, ik maakte mezelf echt gek. Ik nam mezelf voor om gewoon te gaan slapen, maar tevergeefs. De temperatuur daalde hard in de woestijn zodra het nacht werd. Uren heb ik liggen woelen in die ijskoude tent. En mijn vrienden lagen diep te slapen. Niemand om diepe gesprekken mee te houden dus...