Obsessed With Me

Chapitre 27

Dilara's POV

Hij wilde praten? Serieus? Had hij dat niet op dag 1 van dit alles kunnen doen? Ik keek hem boos aan en ik deed mijn schouders over elkaar. 'Ik wil niet met je praten,' zei ik en ik keek de andere kant op. 'We gaan praten,' zei hij vastberaden en hij pakte me weer vast. 'Nee! Ik ga niet met jou praten! Donder op, vieze flikker,' schreeuwde ik en ik schrok van mijn eigen taalgebruik. Oeps, dat was niet helemaal de bedoeling. Ik werd weer zo rood als een aardbei, dus ik rukte me los en ik probeerde weg te lopen. 'Je gaat met me praten of ik neem je nu direct mee naar de andere kant van de wereld. Jouw keuze,' zei hij geïrriteerd en hij rolde zijn mooie ogen. 'Ik ga niet met je praten, wat begrijp je daar niet aan?' gilde ik. Hij zuchtte, liep naar me toe, drukte me tegen de muur en keek me uitdagend aan. 'Moet ik je ontvoeren? Zo lang, dat heel je familie zich afvraagt waar je bent. Dat heel Nederland naar je opzoek gaat. Op mijn moeder dat ik het doe,' zei hij dreigend. 'Ontvoer jezelf! Ik wil dat je weggaat! Wie denk je dat je bent, waarom laat je me nooit met rust?' schreeuwde ik. Hij keek geïrriteerd naar me. Alsof hij elk moment kon uitbarsten. Maar hij hield zich in. Zijn ademhaling werd zwaarder en zwaarder. Ik deed er nog een schepje bovenop. Moest hij maar niet zo irritant doen. 'En nu heb je niks te zeggen? Ik dacht dat meneertje altijd z'n woordje klaar had? Fuck you, man,' zei ik boos en ik rukte me weer los. Ik liep weg. Klaar was ik ermee, wat denkt hij? Weer werd ik aan mijn heupen teruggetrokken tegen zijn lichaam en hij ging met zijn lippen bij mijn oor. 'Je begrijpt het niet, hè?' zei hij zachtjes. Verstijfd bleef ik staan en ik trilde. Hij had zijn sterke armen om me heen. Waarom moest hij zo perfect en aantrekkelijk zijn? Ik haatte mezelf er echt voor, for real. Snel vermande ik me weer. Ik probeerde me los te rukken, maar het lukte niet. Hij was te sterk. 'Wat begrijp ik niet, Emin? Je moet gewoon weg. Ik wil je nooit meer zien,' zei ik. Maar ik was niet overtuigend genoeg, ik wist het zeker. Altijd heb ik dit! 'Je begrijpt het echt niet,' zei hij weer vaag en hij hield me nog steviger vast. Zijn verslavende geur overspoelde me. Ugh. 'Ik hou van je. Ik hou zoveel van je dat ik iedereen voor je zou vermoorden. Ik hou zo fucking veel van je, dat ik je overal naartoe volg. Waar je maar gaat. Het is niet omdat ik je bang wil maken, maar omdat ik van je hou. Ik kan er niks aan doen. Ik heb dit nog nooit gevoeld voor iemand. Ik heb nooit liefde gekend. Ik wil je niet kwijtraken,' zei hij ineens lief. Hij kuste me zachtjes met die volle lippen op mijn wang en ik werd helemaal warm vanbinnen. Zijn aanrakingen lieten me echt gloeien. Ik werd rood en ik probeerde niet te glimlachen door zijn opmerking. Ik weet het, ik ben echt raar. We stonden nog steeds op dezelfde manier. Hij had zijn armen nog steeds strak om mijn middel. Ik zuchtte. 'Als je dat voor me voelt, waarom pak je het niet aan op een andere manier? Hou lange gesprekken met me, vraag me mee op dates, leer me kennen. Want eigenlijk ken ik je helemaal niet. Ik weet niet eens je lievelingskleur. Waarom leer je me niet kennen, zoals elke andere jongen dat zou doen?' vroeg ik. Hij slaakte een zucht en hield me nog steviger vast. 'Omdat ik niet zo ben. Ik ben slecht, ik ben obsessief. Ik moet je duidelijk maken dat je van mij bent. Ik kan mezelf niet beheersen. Als ik het anders kon doen, had ik het gedaan. Maar ik heb geen controle over mezelf. Geloof me,' zei hij met zijn zware stem. Ik was sprakeloos. Ik vond hem lief, op een of andere manier. Hij kon er ook niks aan doen. Hij heeft nooit liefde gekregen, dat breekt mijn hart echt. Weet je hoe erg dat is? Misschien kon ik hem helpen. En we weten allemaal dat ik gevoelens voor hem had. Waarom kan ik het niet gewoon met hem proberen? Een eerste keer moet er zijn. Ik draaide me naar hem toe en ik legde mijn hand op zijn wang. Ik voelde zijn spieren aanspannen en hij trilde een beetje. Ik keek hem in die mooie ogen aan en staarde naar die volle lippen. 'Kom mee,' zei ik zachtjes. Ik pakte zijn warme hand en ik trok hem mee richting het strand. Ik hoorde hem grinniken. 'Schiet op, loop sneller,' zei ik en ik trok hem nog harder mee. 'Ga jij me nu vertellen wat ik moet doen? Ik dacht het niet,' zei hij met een irritante grijns. Ik rolde met mijn ogen en ik schudde mijn hoofd. 'Kom.'