Obsessed With Me

Chapitre 34

Emin's POV

Time: 7.00
Location: Cádiz, Spain

7 uur 's ochtends en ik zat nog steeds in mijn auto. Ik had geen oog dichtgedaan. Nadat ik die mongool van een Valentin had gebeld, bleef ik de hele nacht in mijn Mercedes zitten. Voor me uit te staren. En te blowen. Urenlang. Ze heeft me gewoon verlaten. Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik wist het gewoon niet meer, ik was radeloos. Alles wat ik voor haar deed, leek niet te helpen. Ze wilde me niet. En dat terwijl ik voor haar leef. Haar adem is mijn zuurstof. Waar is ze naartoe gegaan? En waarom is ze weggegaan? Houd ze niet van mij? Wat vind ze zo eng aan mij? Zo agressief ben ik niet eens. Zij is de enige waar ik lief voor kan zijn. Ik stak weer een joint aan en ik inhaleerde diep. En nog een keer. En nog een keer. Ik inhaleerde de wiet zo diep en zo vaak in dat ik na een tijdje duizelig begon te worden. Ik zag alle beelden va mij en Dilara voor me. Onze eerste ontmoeting, onze eerste kus op die bruiloft, onze heftige ruzies. En wanneer zij huilde, huilde ik ook vanbinnen. Maar ze is zo goed in mij boos maken. Mijn lichaam begon zwaar aan te voelen. Broer, wat de fuck. Waarom moet dit precies nu? Ik wil gewoon naar Dilara toe. Alles draaide om me heen en het voelde alsof ik in een andere wereld was. Ik stapte mijn auto uit en ik begon te lopen door de Spaanse wijk. Waarom ben ik hierheen gekomen, man? Omdat mijn vrouw half Spaans is. Mijn fucking vrouw die gewoon weggelopen is. Ze heeft me gewoon alleen gelaten in een voor mij vreemd land. Soms vraag ik me af of het wel een goede keuze was om van haar te houden. Maar ik kon mijn gevoelens voor haar gewoon niet bedwingen. Ik wilde haar, en niemand anders. Ik probeerde verder te lopen, maar ik kon amper evenwicht houden. Weyooo, mijn evenwicht was gewoon weg. Ik spotte een bankje bij een voetbalpleintje en ik ging zitten. Mijn trainingsbroek voelde veel te warm aan, en mijn shirt ook. Ik had het benauwd. Een paar junks keken nieuwsgierig mijn richting op. 'Wat kijk je,' riep ik, ook al wist ik dat ze me niet verstonden. Ik stak nog een joint aan en ik inhaleerde weer diep. Faka met dit, man. Waar is Dilara gebleven? Waar is ze? Waar is ze heengegaan? Ik werd echt para, geloof me. Alles bleef draaien en draaien. Ik probeerde mezelf te herstellen, maar het lukte niet. Ik was echt stoned. Allemaal door haar. Ze maakte me gek. Helemaal gek. Op mijn moeder dat als ik haar niet vind, ik mezelf in brand ga steken. Pijn is een fijn gevoel, het laat me alles vergeten. Dus als ik haar niet vind, verbrand ik mezelf. Net zoals ik mezelf had neergestoken in de lift van Parijs. Die actie van mij was echt legend. Maar ik ga haar wel vinden. Wacht maar. Want als ik haar ik niet vind, ben ik Emin Kaya niet. Ik gooide mijn jonko weg, pakte mijn pistool en ik stond op. Het is tijd voor actie. Ik wist dat ik gekke dingen deed als ik stoned en boos tegelijk was. Gekke dingen deed ik sowieso al, maar als ik stoned en boos tegelijk was kon ik nog erger doordraaien. Ewa, maakt niet uit. Mensen willen me testen, toch? Al heel mijn leven lang. Waarom zou ik mezelf dan inhouden? Ze verdienen het om te sterven. Plotseling werd ik gebeld. Mijn beltoon klonk zo hard, dat het gewoon piepte in mijn oren. 'Godver,' gromde ik en ik haalde mijn telefoon uit mijn zak. Het was Youssef. Wat moet hij van me? Wat denkt hij? Geïrriteerd nam ik op.

'Wats er? Voor wat bel je mij?' riep ik meteen uit. 'Weyo, bro. Doe rustig, ouwe. Ben je stoned, of zo? Kanker sukkel,' hoorde ik Youssef lachend zeggen. Ik hoorde op de achtergrond geluiden van een snelweg. Ik was zo licht in mijn hoofd, dat ik alles heel traag hoorde. 'Hou je bek, man. Vertel me wat je wilt, dat je op dit kanker tijdstip belt,' zei ik met moeite. Ik zweer het, ik ging bijna knock-out. Ik was nog nooit zo stoned geweest. 'Is logisch dat ik zo vroeg bel, neef. Je had me vannacht gebeld dat ik moest komen naar Spanje met de mannen, toch? Ik ben on my way. En die gast die we hebben ontvoerd zit ook in de kofferbak,' zei hij. Ik grinnikte tevreden. 'Goed. We maken meteen een eind aan zijn leven als jullie hier zijn,' zei ik. 'Doen we, bro. Maar ik belde je voor iets anders. Ik heb wat onderzoek gedaan. Niet boos worden, maar je vrouwtje is de grens over, man,' zei hij ineens. Meteen stopte ik met lopen en spande ik mijn spieren aan. Ik had het eigenlijk al verwacht, maar ik werd gewoon blind van woede erdoor. 'Wat zeg jij? Hoe bedoel je, de grens over? Waar is ze heen gegaan?' vroeg ik. Het was even stil aan de andere kant van de lijn. 'Praat dan jood, praat,' schreeuwde ik agressief. 'Bro, ze is waarschijnlijk in Marokko. We hebben camerabeelden gezien van toen ze op de boot stapte. Mijn neef heeft toegang tot die beelden, hij werkt namelijk bij de grens.' Mijn bloed begon te koken. Marokko? Wat doet ze in Marokko? Ze spreekt niet eens Arabisch, of iets in die richting. 'Broer, weet je zeker dat ze in Marokko is?' vroeg ik. Youssef kuchte. 'Bijna zeker, man. Het is of Marokko of Tunesië. Die richting, in ieder geval. Ze kan overal heengegaan zijn. Waar precies weten we nog niet. Ze is loessoe gegaan naar daar, abi. Ze is slim,' zei hij. 'Ik laat mijn neef in Tanger wel kijken of ze daar is, oké bro?' 'Saf is goed, laat me weten,' zei ik kortaf en ik hing op.