Obsessed With Me

Chapitre 13

Het was ongeveer 2 uur in de nacht en ik plofte op mijn bed neer. Ik staarde naar het plafond. Wat een avond was dit. Emin had me gekust... Ik werd weer vuurrood bij de gedachte eraan. Ik voelde zijn lippen weer tegen de mijne en ik glimlachte. Zo schattig was hij. Die mooie sprankelende ogen, die volle lippen, dat perfecte lichaam. Alles aan hem klopte. Ik vond hem echt leuk, ik wist het zeker. Maar ik kon geen relatie of iets in die richting met hem aangaan. Hij was slecht, heel slecht. En bezitterig. Met zo'n persoon kon ik niks nemen. Hij wilde Rayen vermoorden. Ik moest nog met hem praten. Ik stond op, deed mijn nachtjapon aan en ik deed mijn haren in een knot. Ik had namelijk een idee. Ik ga het nu doen. Hij is toch nog wel wakker, en hij woont maar een paar huizen verder. Ik deed sokken aan, pakte mijn slippers en ik liep naar de voordeur. Mijn ouders mochten me echt niet horen. Zo zachtjes als ik kon deed ik de deur open. Het kraakte hard en ik kneep mijn ogen dicht. Shit! Alsjeblieft, niet doen! Snel glipte ik tussen de deur en deed hem voorzichtig dicht. De koele nachtwind waaide in mijn gezicht en in mijn haren. Het voelde heerlijk, het was een prachtige nacht. Ik liep naar Rayen's flat en ik sloop naar de achterkant van de flat. Hij woonde op de eerste etage. Het was dus zo laag dat ik gewoon naar het balkon van zijn kamer kon klimmen. Ik grinnikte,  ik deed dit vroeger ook altijd. Zo zachtjes als ik kon, klom ik via wat takken en dingen naar het balkon. Ik veegde de takjes van mijn jurk en ik keek naar binnen.

Ik zag Rayen op zijn bed liggen, hij was aan het roken. Ik tikte tegen het raam. Verbaasd keek hij op, en begon te lachen. Hij stond op en opende de deur voor me. 'Kleintje, het is kwart over 2 's nachts! Wat doe je hier?' lachte hij en hij trok me nee naar binnen. Hij gooide me op bed en kwam naast me zitten. 'Wil je wat drinken?' vroeg hij terwijl hij met zijn hand snel door zijn warrige krullen ging. Ik schudde mijn hoofd.
'Nee, dankjewel. Ik kwam met je praten, meneertje,' zei ik grijnzend. 'Het is serieus.'
'Oh echt, over wat kom je praten? Toch niet over die mongool?' Ik haalde mijn schouders op. 'Ja dus. Vertel op, wat heeft hij gedaan,' zei hij. 'Zoals je weet, ga ik volgende week naar Parijs,' begon ik. Hij knikte en nam weer een trek van zijn sigaret. Hij blies het uit in mijn gezicht. 'Ik ga je echt missen, man. Maar wat is daarmee?' Ik zuchtte en ik pakte zijn hand.
'Ik wil gewoon dat je uitkijkt voor Emin. Hij heeft ons gezien, toen ik je een kus op je wang gaf. Hij zegt dat hij je gaat vermoorden.' Tot mijn verbazing begon Rayen te lachen.
'Hij mij vermoorden? Echt waar joh? Wow, ik ben bang nu,' zei hij en hij nam een slok van zijn Red Bull. Boos keek ik hem aan. 'Je moet niet zo doen, dit is serieus. Hij vermoordt wel vaker mensen,' zei ik. 'Luister. Ik geef geen fuck om hem. Wilt hij me iets aandoen? Laat hem maar komen. Hij begaat een grote fout.'
Hoe kon hij zo onserieus doen? Hij wist dus blijkbaar echt niet hoe Emin in elkaar zat. Hij wist niks van zijn extreme agressie probleem. Hij zag het als een grap. 'Rayen.. Ik meen het. Je moet uitkijken voor hem. Hij is gevaarlijk.'
'Als dit is waar je voor kwam praten, had je beter in je bed kunnen blijven liggen kleintje. Ik kijk voor niemand uit. Hij moet voor míj uitkijken, hij heeft alleen maar praatjes,' zei hij. Ik nam een diep zucht. Alsof hij van Emin zou kunnen winnen. Emin was heel sterk, agressief en psychopatisch. Hij bezat wapens en allemaal enge jongens die voor hem werkten.
'Ik heb je gewaarschuwd, Rayen. Meer kan ik niet doen.' Hij lachte. 'In ieder geval bedankt daarvoor, kleintje. Vertel nu over de bruiloft, hoe was het?' Ik keek hem dromerig aan. 'Het was superleuk. Emin heeft me gekust,' zei ik per ongeluk. Mijn hoofd werd rood. Oh nee, waarom zeg ik dit? Waarom zeg ik steeds dingen die ik eigenlijk helemaal niet wil zeggen? Rayen's blik veranderde en hij trok zijn hand uit de mijne. Zijn groenige ogen werden extreem donker en zijn lippen vormden een streep. 'Hij heeft wát gedaan?' vroeg hij.
'Ik vond het niet erg. Ik vind hem soort van leuk, denk ik,' kreeg ik er met moeite uit. Ooooh, ik heb het nog erger gemaakt. Waarom ben ik zo dom? Rayen kneep hard in zijn blikje drinken en walgend keek hij me aan.
'Je vind hem leuk? Wat zie je in hem,' vroeg hij. Ik gaf geen antwoord en ineens gooide hij het blikje hard door de kamer. 'Wat zie je in hem, Dilara?' schreeuwde hij. Ik schrok van zijn reactie, en ik begreep niet waarom hij zo heftig reageerde. 'Waarom doe je zo?' fluisterde ik.
'Je snapt het niet, hè. Ben je dom of doe je dom?' vroeg hij. 'Ik snap het niet,' zei ik. Hij zuchtte. 'Ik hou van je, Dilara. Heel veel.' Ik werd weer rood en ik wist niet wat ik hierop moest zeggen. Ergens had ik dit wel verwacht.
'Ik dacht dat jij hetzelfde voelde,' zei hij en hij kreeg tranen in zijn ogen. 'Ik.. Rayen, waarom heb je dit niet eerder tegen me gezegd?' vroeg ik voorzichtig. Hij glimlachte verdrietig. 'Ik dacht dat het wel duidelijk was.' Ik schudde mijn hoofd en ook ik kreeg tranen in mijn ogen. Ik omhelsde hem en ik voelde schokken door zijn hele lichaam. Hij rilde helemaal. Ik voelde me echt schuldig. Ik kuste hem op zijn voorhoofd, die helemaal warm was.
'Het spijt me Rayen, het spijt me. Sorry,' fluisterde ik huilend. Na een tijdje maakte hij zich los uit mijn greep. Hij keek me aan.
'Het geeft niet. Doe je ding, oké?' zei hij emotieloos, wat me pijn deed. Waarom doet hij nou zo? Ik wil niet dat hij zich zo voelt.
'Ik hou ook van jou, dat weet je,' zei ik. 'Niet op de manier als hoe ik van jou hou Dilara,' zei hij droog. Verdrietig keek ik hem aan. Het was even stil.  'Ik ga dan maar weer naar huis,' zei ik zacht. Hij knikte en keek de andere kant op. 'Maak je niet druk, alles komt goed,' probeerde ik nog. Maar hij keek niet meer. 

In mijn gedachten verzonken liep ik naar huis. Rayen hield dus echt van me. Een tijdje dacht ik dat ik gevoelens voor hem had, maar hij was gewoon mijn beste vriend waar ik alles mee deelde. Ik hield veel van hem, als beste vriend. Of het ooit meer zou kunnen worden weet ik niet. Ik zat gewoon met iemand anders in mijn hoofd. Ik ging op een bankje bij een speeltuin zitten, ik had nog geen zin om naar huis te gaan. Eerst even mijn hoofd legen. Mijn telefoon ging. Wie belt er in hemelsnaam nog zo laat? Zijn ze gek geworden? Zou het Emin zijn? Ik nam op.

'Hallo?'
'Jij gaat nú naar huis, of ik kom je halen. Ben je gek in je hoofd geworden dat je zo laat nog buiten bent,' hoorde ik hem woedend zeggen en op de achtergrond hoorde ik wat jongens praten. Ik wist het, ik wist dat hij het was! Maar hoe wist hij toch dat ik hier zat? 'Het is pas 3 uur. 'Mag ik niet even mijn hoofd legen, of zo?' vroeg ik. Ik hoorde hem zuchten.
'Nee, wat denk je zelf? Je gaat naar huis, of ik kom je hoeken. Ik zweer het je, je gaat het niet leuk vinden.' Waarom doet hij zo vervelend? Ik vond hem veel leuker als hij lief en zacht tegen me was. Ik grijnsde toen er een idee in me opkwam. Ik had zin om hem uit te lokken.
'Nee, ik ga niet naar huis. Ik ga lekker wandelen. Kom me maar zoeken. Dag Emin,' zei ik op een irritante toon om hem te irriteren en ik hing op.

Ik lachte zo hard om mezelf, ik vond het echt grappig. Misschien was ik op dat moment gevaarlijk bezig, maar ik wilde gewoon een avontuur beleven. Ik was echt benieuwd wat zijn volgende actie zou zijn. Ik stond op, liep weg van het speeltuintje en ik liep richting de stad.

Nu maar eens zien wat er gaat gebeuren.