Obsessed With Me

Chapitre 19

Emin's POV

Het was 9 uur 's avonds en ik en Dilara hadden een leuke dag gehad. Ik had haar naar van alles meegenomen en ze keek haar ogen uit. Ik was echt verliefd op haar, nog nooit had ik zoiets gevoeld. Het gaf me een goed gevoel dat ze het leuk had vandaag. Ze leek me vergeven te hebben voor wat ik haar had aangedaan. Ik kan haar alleen niet beloven dat ik het nooit meer zal doen, want ik ben nou eenmaal agressief. Ik kan me op zo'n moment niet beheersen, en dan wil ik iedereen kapot slaan en steken. Ik bracht haar naar haar appartement, ik wilde eigenlijk liever niet dat ze daar overnachtte, maar als ik wegging zou ik de deur op slot doen zodat ze er niet uit kon. Ik had namelijk de reservesleutel. Echt niet dat ze na 9 uur de deur nog uit gaat. Bij de deur aangekomen kuste ik haar teder. Elke keer weer voelde ik die rillingen door haar heengaan als ik haar zoende. En ik vond het echt schattig. 'Ik ga weer naar de jongens in het hotel, oké? Ik bel je vanavond. En je gaat de deur niet meer uit, dat je dat weet,' zei ik net iets te bazig. Ze keek me met die grote bruine ogen aan, wilde tegen me ingaan maar knikte uiteindelijk. Heel verstandig. Ik liep weg maar ik hoorde haar honingzoete stem nog iets roepen. 'Emin?' 'Ja?' 'Kijk uit, alsjeblieft,' zei ze schattig. Voor het eerst in mijn leven voelde ik een soort trilling door mijn lichaam. Weyo, wat was dit voor een raar gevoel? Het liefst wilde ik haar vastpakken en nooit meer loslaten, maar het kon nu niet. Ik had zaken te doen. In plaats daarvan glimlachte ik naar haar. 'Komt goed schatje, maak je geen zorgen.' 

In het hotel aangekomen trok ik een net pak aan, stopte wat wapens in mijn jasje en deed ik gel in mijn haar. We zouden naar een casino gaan, waar we de grootste maffiabaas van Parijs die Louis heette, zouden gaan vermoorden. Als we dat hadden gedaan, nam ik zijn zaakjes over en werd ik nog rijker dan ik al was. In de lobby van het hotel trof ik Youssef en Valentin in nette pakken aan. 'Ik zie dat jullie ready zijn. Laten we gaan.'

In het casino was het niet normaal druk. Overal zag ik mensen, heel slecht kan ik daar tegen. Ik haatte ze gewoon, oprecht. Hoe ga ik die vent vinden tussen al deze irritante mensen? Samen met Youssef en Valentin liep met opgeheven hoofd het casino door. Vrouwen keken ons met open mond aan en de mannen keken arrogant onze kant op. Ik zag zelfs een paar vrouwen wijzen naar ons. Youssef begon dom te lachen. 'Die wijven geilen wel op ons, he?' lachte hij. Is hij dom, of zo? Dat hij zich als een jongetje gedraagt op een plek als dit? Het irriteerde me dood, het liefst sloeg ik zijn stembanden er nu uit. Maar ik hield me in. 'Faka met jou, man. Gedraag je, alle aandacht is op ons gericht. Zoek naar Louis,' zei ik tegen hem zonder hem aan te kijken.  'Ik denk dat ik hem zie, broer,' zei Valentin ineens. Hij knikte naar de hoek van het casino en daar zag ik Louis. Hij was aan het kaarten met een stuk of 8 mannen in pakken, zijn buik puilde uit en hij had een sigaar in zijn mond. De mannen waar hij mee was, waren de belangrijkste mensen uit zijn maffiagroep. Makkelijk uit te moorden dus. sjappies vermoorden is zo gedaan. 'Dat is hem inderdaad,' bevestigde ik. 'Luister. Dit is het plan. We spreken alle 3 geen Frans. Valentin, jij spreekt Russisch. De mensen waar hij mee werkt komen uit Rusland. Ik wil dat je naar die tafel gaat en met ze gaat praten. Gewoon een leuk praatje, vraag of je mee mag kaarten. Daarna wil je mij en Youssef aan ze voorstellen. Je roept ons en we komen bij de tafel staan. Ik ga achter Louis staan. En dan veeg ik hem. Jullie vegen alle mannen waar hij mee is. Begrepen?' zei ik grijnzend. Ik vond het heerlijk, zulke plannen. Ik kon niet wachten om die kogel door zijn dikke kop te schieten en zijn zaakjes over te nemen. Youssef en Valentin knikten met opwinding in hun ogen. Ik was trots op ze. Ze durfden letterlijk alles. 'Zijn jullie ready?' 'Ready zijn we altijd, bro.'

Dilara's POV

Ik zat op het balkon met wat thee en keek naar het mooie uitzicht van Seine-Saint-Denis en Parijs. Die lichtjes waren prachtig. Het was zo leuk vandaag met Emin. Ik kon er niks aan doen, maar ik was soort van verliefd op hem. Verliefd op mijn stalker, hoe gek was ik? Ik zuchtte en staarde naar de hemel. Ik werd uit mijn gedachte gehaald door een vrouwelijke stem. Verbaasd keek ik op. Het was mijn buurvrouw, die blijkbaar ook op haar balkon zat. Ze had donkerrode krullen, groene ogen, een witte huid en een typisch Frans gezicht. Ze rookte een joint en ze zag er best stoer uit. Ze droeg een gescheurde broek en een witte kroptop. Ik schatte haar rond de 23. Ze was een mooi meisje.  'Salut. Ben je nieuw hier?' vroeg ze. Ik knikte en ik vertelde haar wat over mezelf. Over dat ik uit Nederland kwam en hier stage liep. 'Geïnteresseerd luisterde ze. 'Interessant. Je spreekt goed Frans voor een Nederlander, meid. Wat is je naam? 'Dilara, en de jouwe?' 'Ik ben Alizée. Typisch Franse naam. Ik ben volbloed Française,' zei ze. 'Mooie naam heb je,' zei ik. 'Thanks.' Ze was een toffe meid, ik mocht haar wel. Ze was niet zo'n lief meisje, maar een beetje stoer en ze was niet op haar mondje gevallen. En dat vond ik wel wat hebben. Ze nam weer een diepe hijs van haar joint en keek me onderzoekend aan. 'Moet jij op een zaterdagvond niet de buurt verkennen? Beetje uitgaan of zo?' vroeg ze. Beschamend keek ik naar beneden. 'Een vriend heeft me opgesloten.' Ongelovig keek ze naar me. 'Wat? Een vriend nog wel? Of is het meer dan een vriend? Wat een klootzak. Zulke gozers moet je uit je leven halen, vriendin. Ik spreek uit ervaring,' zei ze. 'Het is ingewikkeld. Leg ik je nog wel uit. Een vriendin die ik hier heb leren kennen wil afspreken, maar ik kan dus niet gaan,' zei ik en ik keek de andere kant op. Even was het stil. Ik voelde haar koude hand op mijn arm. 'Kom. Klim over mijn balkon, ga via mijn deur,' zei ze. 'Meen je dat?' vroeg ik verbaasd. 'Ja, tuurlijk. Je moet een beetje leven, man. Kom snel, voordat hij straks terugkomt of zo,' en ze reikte haar hand uit. Dankbaar glimlachte ik naar haar. 'Dankjewel, lieverd.

Ik stond op het plein vol jongeren op Alia te wachten. Het was inmiddels donker buiten geworden. Oh God, als Emin hierachter komt ben ik echt zwaar de lul. De jongens riepen dingen naar me, maar ik negeerde het. Ineens voelde ik een hand op mijn schouder. Ik draaide me snel om en keek in mooie blauwe ogen van een jongen. Ineens herinner ik me wie het was. Het was de jongen die ik gisteren toen ik net was aangekomen buiten voor mijn flat zag.  'Bonjour, kan ik je helpen?' begon ik. Hij glimlachte. 'Ik ben Adam. En ik vind je een heel leuk meisje. Dat wilde ik even zeggen,' zei hij met een enge glimlach. Oké, dat was echt heel random. Met een vriendelijke blik keek ik naar hem. 'Lief van je, dankjewel,' zei ik, maar ik voelde me zwaar ongemakkelijk. 'Ik wil je eigenlijk iets vragen. Het is belangrijk,' ging hij verder. Oh nee hè, wat gaan we nu weer krijgen?

Gelukkig was Alia mijn reddende engel.
'Dilara!' riep ze blij en ze rende naar me toe. Meteen liep die Adam weg en ik zuchtte opgelucht. Dat handel ik later wel af. 'Ik heb eten voor ons gehaald. Laten we in het grasveld hier in de buurt zitten. En dan ga jij mij alles in detail over die rotzak die je meetrok vertellen!'  riep Alia uit. 'Is goed, laten we gaan!'

We kwamen aan bij een groot grasveld, met een paar flats eromheen. Er waren zoals altijd superveel jongeren die aan het voetballen, aan het kaarten en aan het sporten waren. De straatlichten verlichtten het hele veld. Ik vond het echt gezellig hier. Alia legde een kleedje neer met een tas met eten. We ploften neer en we praatten over van alles. Over Emin, haar ex vriend en nog veel meer. Na een uurtje of 2 ging mijn telefoon af. Wie zou dat nou zijn? Zou het Emin zijn? Ik nam op.

'Hallo?' vroeg ik onzeker. 'Dilara, je kent me niet. Ik ben Youssef, een vriend van Emin. Zou je hierheen willen komen, hij is zwaargewond.' Wat? Mijn hart stopte bijna toen ik dat hoorde. Waar is hij allemaal mee bezig? En wat is er gebeurd? Honderden vragen spookten er meteen door mijn hoofd. 'Hij wilt geen dokter zien omdat hij gezocht wordt, en jij doet doktersopleiding, dus ik dacht...' Ik wist al genoeg. 'Ik kom er meteen aan, waar zijn jullie?' onderbrak ik hem in paniek. 'Hotel The Peninsula Paris, dat beroemde 5 sterren hotel. Het is een enorm groot wit gebouw met verlichting, vlakbij de Arc de Triomphe. Emin gaat niet leuk vinden dat je hier naartoe komt, je weet hoe hij is. Zijn agressie moeten we maar even handelen. Bereid je erop voor dat hij je zwaar gaat hoeken. Maar ik weet even niks anders. Sorry,' zei hij. 'Geeft niet. Ik pak nú de metro, ik ben er over een half uur. Leg alvast een EHBO doos klaar en tegen hem dat hij moet volhouden. Ik kom eraan. Tot straks,' riep ik en ik hing op. Geschrokken keek Alia naar me. 'Wow, dat klonk heftig. Wat is er gebeurd? Ik verstond er helemaal niks van,' vroeg ze. Ik sprong op. 'Ik moet naar Emin toe, hij is zwaargewond. Wil je me naar de metro brengen alsjeblieft? Ik weet niet precies waar het is.' Ze knikte en pakte mijn hand.

'Tuurlijk, wat is dat voor vraag? Ik ga met je mee. Let's go!'