Obsessed With Me

Chapitre 1

Hoi! Bedankt voor het lezen van m'n boek, superleuk! ;) De eerste hoofdstukken zijn niet zo heftig. Maar hoe verder je leest, hoe heftiger het verhaal word en hoe erger het taalgebruik kan worden. Als je niet tegen grove scheldwoorden, agressie, wapens, drugsgebruik of geweld kan, raad ik je af om dit boek te lezen! Maar als je van romantiek, psycho jongens, actie, badboys, extreme jaloezie, (verre) reizen en spanning houd, raad ik je dit boek zeker aan! Dit boek gaat over de ergste stalker ooit, geloof me. Enjoy ❤️

-

Location: Rotterdam, The Netherlands

'Wil je me die lippenstift aangeven?' vroeg Leyla aan me, terwijl ze haar glanzende haren aan het borstelen was. 'Tuurlijk,' glimlachte ik en ik gaf haar de roodkleurige lippenstift. We zaten voor mijn make-up tafel. We gingen namelijk naar het zomerfeest, dat elk jaar gehouden werdt in de stad. Er waren optredens op het grote plein en alle winkels waren er nachts geopend. Elk jaar weer was het zo druk dat je er amper kon lopen, maar wij gingen extra vroeg. Het duurde tot 3 uur in de nacht. Vooral na middernacht was het leuk, want dan gingen alle lampen uit en kwam er vuurwerk en dat soort dingen. Dit feest was dan ook het enige feest waar ik tot zo laat naartoe mocht van mijn ouders. En daar moest ik goed gebruik van maken.

'Wauw, je ziet er prachtig uit! Je bent zo mooi, ik ben jaloers. Zullen we gaan?' vroeg Leyla enthousiast. Ik knikte. 'Dat is lief! Dankjewel, jij ook,' zei ik glimlachend. 'Laten we inderdaad gaan.'

In de stad aangekomen waren er nog niet heel veel mensen, gelukkig. Veel winkels hadden korting, dus het zou erg druk worden. De stad was erg versierd, er hingen overal slingers en er waren overal bloemen. Ik hield ervan, echt waar. Leyla en ik liepen van winkel naar winkel. We kochten van alles wat we nodig hadden: make-up, kleding, nieuwe sneakers en vakantie spullen. Daarna gingen we naar de Starbucks en bestelden we allebei een ijskoffie. We wilden net een kledingwinkel in gaan, tot Leyla's stem me tegenhield. 'Dilara, even een ding,' zei ze plotseling en ze keek me met grote ogen aan. 'Luister. Zie je die jongen daar?' zei ze en ze wees naar een jongen. Hij had dikke zwarte haren, mooie donkere ogen en een breed lichaam. Zijn volle lippen vielen op en hij had mooie, lange wimpers. En een scherpe kaaklijn waarmee je iemand kon doden. Kort gezegd, zijn uiterlijk was gewoonweg perfect. Hij stond met een paar rokende jongens tegen de muur aangeleund en keek me uitdagend aan. Ik grijnsde. 'Zo, hij is knap. Wat is er met hem? Vind je hem leuk?' lachte ik en ik keek haar grijnzend aan. Ze schudde haar hoofd. 'Nee, volgens mij vind hij jóu leuk. Hij kijkt al heel de avond sinds we hier zijn naar je. Hij en zijn groep volgen ons steeds. Ze praten ook steeds over je.' Ik trok mijn wenkbrauw op. 'Ben je serieus? Ik heb het niet eens gemerkt,' zei ik. Ik draaide me om en keek de jongen nogmaals aan. Hij bleef me aanstaren en hij keek niet weg. Zijn prachtige, gevaarlijke ogen keken mij doordringend aan. Ook de jongens om hem heen keken onze richting op. Dat is wel vreemd, maar hey. Ik woon in Rotterdam, dit soort dingen zijn hier normaal. En eerlijk gezegd was ik het al gewend. De jongen met de zwarte haren keek me continu aan, het was echt niet normaal. 'Zie je?' fluisterde Leyla. Ik knikte en probeerde het met een korrel zout te nemen. 'Laten we onze avond hierdoor niet verpesten. Het zijn maar jongens,' glimlachte ik en keek weer in mijn ooghoek naar de jongen. Hij keek me weer aan en stak een sigaret op. Met dichtgeknepen ogen blies hij de rook uit, en jammer genoeg zag het er heel aantrekkelijk uit. En nog steeds staarde hij me diep in de ogen aan. Ongelofelijk dit. Het begon me eerlijk gezegd een beetje te irriteren. Wie is deze jongen? 'Is er een probleem?' riep ik zijn kant op. Hij zei niks. Hij zei letterlijk niks. Hij bleef me gewoon aanstaren. Ik haalde mijn schouders op en trok Leyla aan haar arm. 'Kom, we gaan naar het grote plein, ik heb gehoord dat Boef zo komt optreden. Ik heb geen zin om heel de avond aangestaard te worden,' snauwde ik tegen Leyla. Ze knikte. We liepen door de mensenmassa naar het plein waar een groot podium stond. We konden  helemaal vooraan staan, omdat Leyla VIP pasjes had geregeld. Ik moest lachen om het idee dat Leyla altijd zulke dingen kon regelen. De muziek was oorverdovend en de lichten gingen steeds sneller aan en uit. Op het podium waren rappers die het publiek, inclusief ons, uit hun dak lieten gaan. 'Kom, we gaan drinken halen,' schreeuwde Leyla na een tijdje uit boven de muziek. Ik knikte. Bij een tent waar je drinken kon kopen was het wat rustiger, dus konden we normaal praten. Plotseling gaf Leyla een gil. 'Draai je niet om. Hij staat vlak achter je. Die ene jongen. Hij staart weer.' Mijn ogen werden groot van de verbazing. Een alarmbelletje ging er in mijn hoofd. Dit is niet goed. Alweer? 'Draai je niet om, Dilara,' zei Leyla angstig met haar grote, donkere ogen. Ze frummelde aan haar lange haren. 'Hij is prachtig, maar zo eng. Iets gevaarlijks heeft hij. Hij blijft maar kijken,' fluisterde ze daarna. 'Joh, neem het niet zo serieus. Waarschijnlijk wilt hij gewoon sjansen, meer niet,' lachte ik naar haar. 'Nee, Dilara! Luister...' 'Dames, kan ik jullie wat te drinken aanbieden?' werden we onderbroken door een knappe jongen met knalblauwe ogen. Hij had donker, kortgeschoren krullend haar en een getinte huid. Hij glimlachte lief naar ons en keek ons met grote, smekende ogen aan. 'Ja, graag!' giechelde Leyla meteen enthousiast. 'Niet doen. Vertrouw niemand,' fluisterde ik. 'Ah, één drankje kan toch geen kwaad? Doe mee. Dan vergeet je die enge jongen,' zei Leyla. 'Hou op over die jongen, sukkel. Wat wilt hij doen?' lachte ik en ik gaf haar een vriendschappelijk duwtje. 'Misschien wilt hij je wel vermoorden, Dila.' 'Vast niet. Er is niks aan de hand,' zei ik. 'Neem wat te drinken, please,' grijnsde ze smekend. Waarom ook niet? Ik bedoel, wat kon er gebeuren van een drankje? Ik zou erbij staan en hem meteen betrappen als hij er iets in zou doen. 'Oké dan,' stemde ik in. 'Een icetea graag,' zei ik verlegen. De jongen glimlachte en pakte mijn kin vast. 'Niet zo verlegen, dame,' zei hij. Hij pakte mijn hand en begon met me te dansen. Eerlijk? Ik wilde dit niet. Met tegenzin bewoog ik een beetje met hem mee. Hij kwam met zijn gezicht dichterbij de mijne. 'Ik ben Elijah. Ben een halfbloedje.' Ik glimlachte ongemakkelijk. Wat moest ik in vredesnaam met deze informatie? Alsof het mij interesseerde. Ik vond hem maar eng. 'Onthou je mijn naam, schoonheid?' fluisterde hij in mijn oor. Raar keek ik hem aan en weer gaf hij een glimlach. Daarna gaf hij mij en Leyla allebei een glas Lipton. Geloof me, die icetea was echt legendary. Leyla en ik dronken er elke dag een paar glazen van. 'Zo, en wat is jullie naam eigenlijk, mijn mooie dames?' vroeg hij aan ons terwijl hij een arm om ons heen deed. Ik nam een paar slokjes van mijn drinken en ik wilde net mijn naam zeggen, maar toen gebeurde er iets wat mijn leven compleet ondersteboven zette. Waar het allemaal begon.

We hoorden een oorverdovende knal.

De wereld om me heen verging. De borst van Elijah werdt rood van het bloed en hij zakte voor onze voeten in elkaar. Layla schreeuwde en deinsde achteruit. De rappers renden het podium af en de muziek werdt stilgezet. Ik gilde het uit en greep naar Leyla's arm. Er ging een hard alarm af en iedereen begon te vluchten en te schreeuwen. 'Kom, we gaan! Rennen!' schreeuwde ik paniekerig. Ik trok Leyla met me mee. Maar ze rende niet mee. 'Wat doe je?' gil ik. Ze keek me met betraande ogen aan. 'Ik kan niet.. Ik kan niet ademen. Ik heb een paniekaanval..' fluisterde ze. Haar ogen vielen dicht en daarna viel haar lichaam op de grond. 'Leyla!' gilde ik. 'Iemand, bel een ambulance,' huilde ik. Maar niemand deed het. Alle mensen waren in paniek aan het wegrennen. Ik zat op de koude, stenen grond en ik nam Leyla in mijn armen. Ik begon te huilen. Ik voelde me zwak worden. Ik zakte neer maar ik hield Leyla nog stevig vast. Wat gebeurde hier allemaal? Waarom werd die vage Elijah neergeschoten? En door wie?

Na een tijdje hoorde de ambulances al. Leyla werdt van me weggetrokken en een brancard op gezet. Ik bleef achter op het bijna lege plein. Iedereen rende weg en ik lag daar. Ik voelde de koude vloer tegen mijn rug. Mijn ogen vielen dicht en ik stond op het punt om flauw te vallen.

Wat gebeurt er? Wat is er met me?

Op dat moment voelde ik sterke, warme armen om mijn middel die me optilden. Mijn hoofd kwam terecht op een ijzersterke borst van iemand. 'Nee! Laat me! Breng me naar Leyla,' fluisterde ik met mijn laatste beetje energie.

Maar het had allemaal geen zin meer.

-

Sistersss, wat is t lang geleden dat ik hoofdstuk 1 heb geschreven!! Ik lees het nu toevallig terug en bewerk het hier en daar, want ik vind mijn schrijfvaardigheid zooooooveel beter nu xD ik schrijf atm hoofdstuk 35. Wauw, ik heb echt veel geschreven al. Lees snel verder! Believe me, dit is het meest psycho boek die je gaat lezen :) Maar het is ook heeeeel romantisch af en toe :D en avontuurlijk natuurlijk, want Nederland is niet het enige land waar het verhaal zich in afspeelt. We gaan de heeeeele wereld over...