Obsessed With Me

Chapitre 33

Hoi liefste lezers! Lang geleden alweer! ;)  Geniet van een nieuw hoofdstuk die ik heb geschreven! <3

~

Nadat ik al mijn spullen had gepakt, sloop ik voorzichtig richting de voordeur. Yep, het is definitief. Ik ga Emin verlaten. Laat dit avontuur maar beginnen. Waarom moest ik trouwens altijd zoveel spullen meenemen? Maar goed, Emin was diep aan het slapen gelukkig. Ik hoefde me geen zorgen te maken over dat hij wakker werd, want ik heb de slaapkamerdeur heel goed dichtgedaan. Het enige wat ik hoefde te doen was mijn spullen pakken en het huis zachtjes verlaten. Ik deed  zalmroze Adidas slippers met witte sokken aan. Elke tiener doet dat wel, geloof me. Adidas slippers met witte of zwarte sokken. Die slippers zijn gewoon legend. Vooral die zwarte, het stond letterlijk overal bij. Het liep ook gewoon lekker! Ik moest stiekem lachen, opende de voordeur en glipte het huis uit. Zo zachtjes mogelijk wilde ik de deur sluiten, maar  de deurknop gleed uit mijn hand waardoor de deur met een harde klap dichtviel. Mijn hart klopte op dat moment in mijn keel, niet normaal gewoon. Ik vermande mezelf, deed mijn ontplofte krullende haren vast, pakte mijn tassen en liep richting de bushalte. Ik glimlachte en ik keek naar de lucht vol sterren. Oh my God! Het is gewoon gelukt! Een Arabisch avontuur is begonnen. Op naar Marokko!

~ Een paar uur later ~

Emin's POV

Ik werd wakker door mijn wekker. Weyo, eindelijk. Het is tijd om te gaan. Eindelijk neem ik haar mee naar de andere kant van de wereld. En dan ben ik voor altijd met haar samen. Ik hoorde rommelende geluiden in de keuken. Wat is ze nou allemaal aan het doen, man? Wat is dat geluid? We moeten weg, er is geen tijd voor onzin. Ik had namelijk tickets naar de USA geboekt. Ik wilde eigenlijk met haar naar Turkije of Dubai gaan, maar dat vond ik te dichtbij. Broer, als ik naar Turkije ga gaat heel mijn familie ons zien. En misschien die van haar ook wel. Nee, beter geen landen waar we vandaan komen. Daarom wilde ik ook niet in Spanje blijven. Zij heeft ook veel familie en kennissen hier. Amerika is lekker ver weg. Ik had daar pas geleden een mega villa gekocht, midden in de bergen van Beverly Hills. Vlakbij al die beroemdheden. Ik ga haar daar lekker verwennen, en niemand die ons lastig kan vallen. Maar eerst kijken wat ze aan het doen is. Kifesh met dat geluid, man. Langzaam opende ik mijn ogen en liep ik richting de woonkamer. 'Dilara, wat doe je allemaal? Wat is dat geluid,' riep ik geïrriteerd. Toen ik de keuken in liep, zag ik dat de vaatwasser aanstond en dat daar het rommelende geluid vandaan kwam. Ik zuchtte. Ik had het kunnen weten, Dilara slaapt nog. Is ze weer in de andere slaapkamer gaan liggen? Waarom ligt ze niet gewoon bij mij? Ik ben toch haar man? Of is ze alweer van gedachte veranderd? Ik hoop het niet voor haar. Want ik stalk haar gewoon tot ze bij me blijft. Ik ben echt een psychopaat, geloof me. Ik opende de slaapkamer deur maar ik zag haar niet. Mijn geduld begon op te raken, ik zweer het je. Ik liep richting de derde en de laatste slaapkamer. Als ze daar niet is, dan is ze niet thuis en is ze gewoon gevlucht. Maar ik kon dat amper geloven. Ze is toch niet alweer gevlucht? Mijn hart klopte zo snel dat ik de slaapkamerdeur intrapte. 'Dilara!' schreeuwde ik. Ze was er niet. En op dat moment draaide ik door. Ik schreeuwde haar naam meerdere keren zo hard dat ik de buren beneden allemaal boze dingen in het Spaans hoorde roepen. Maar het boeide me niks. Maak me liever dood dan dat ik moet stoppen met schreeuwen. Ik schreeuwde en ik schreeuwde. Ze was weg. Ze was gewoon weg. Al haar spullen waren weg ook. Waar is zij heen? 'Ik maak iedereen dood!' schreeuwde ik agressief. Dit was nog niks. 'Dilara! Je maakt me gek!' brulde ik weer. En dat deed ze ook. Ik pakte de houten salontafel in de woonkamer en gooide hem tegen de muur, waardoor de muur scheurde. Ik pakte alle drinkglazen van het aanrecht en gooide ze kapot. Haar lievelingsglas waar ze veel om gaf zat ertussen. Ik ga haar doodmaken, wacht maar. Wat de fuck denkt zij? Weggaan van mij, gewoon alweer. Ik dacht aan alle dingen die met haar konden gebeuren en ik werd paranoia. Ik schreeuwde weer en ik sloeg met mijn vuisten tegen de muur. Mijn vuisten zaten onder het bloed en onder het glas. Ik ging verder met slaan en met schreeuwen. Ik zag haar foto in een fotolijstje en een pijnscheut schoot door mijn hart. Die grote ogen, die volle lippen en haar krullen... Ik leefde voor haar. Waarom heeft ze me verlaten? Wacht maar. Haar foto gooide ik van het balkon en ik hoorde het stukgaan. Heel haar huis was overhoop gehaald. Moest ze maar niet weggaan. Ze gaat echt zien. Op tafel lag er nog een briefje met dat sierlijke handschrift van haar, dat ze zogenaamd even is gaan wandelen.