Obsessed With Me

Chapitre 8

Blij keek ik op. 'Rayen!' riep ik blij. Ik schoof uit mijn stoel, liep langs Emin en knuffelde Rayen. Hij was mijn buurjongen en mijn allerbeste vriend sinds klein. Ik hield heel veel van hem. Misschien hadden we zelfs ook gevoelens voor elkaar. Toevallig dat hij ook moest nakomen! Ik hield hem stevig vast. 'Rustig, bolle. Je hebt me vorige week nog in het ziekenhuis gezien. Ik heb je 5 repen chocolade gegeven. Niet te geloven dat je zo snel hersteld bent en alweer zo druk bent.' Rayen begon te grinniken en hij keek me lachend aan met zijn mooie, donkergroene ogen. Hij was een mooie jongen, hij had iets speciaals. 'Wat heb je gedaan dat je moest nakomen, kleine?' vroeg hij met een grijns en hij hield kneep me in mijn wang. 'Iemand had mijn anatomie boek gestolen,' zei ik. 'Wat? Je boek gestolen? Wie heeft er klappen nodig?' vroeg Rayen. Ik keek naar Emin en zijn gezicht was wit weggetrokken. Zijn ogen stonden donkerder dan ooit, hij kneep zijn handen fijn en zijn koude blik doorboorde mijn ogen. Zijn ogen waren gevuld met vuur. Moordend keek hij naar Rayen.  'Uh, Rayen. Dit is Emin. Hij is hier nieuw op school,' bracht ik ongemakkelijk uit. Rayen lachte en liep richting Emin. 'Aangenaam je te ontmoeten, broer,' zei hij tegen Emin en gaf hem een box. In een reflex greep Emin zijn arm en draaide hem om. 'Raak me niet aan a kanker mongool, want ik breek al je botten,' zei Emin. 'Wow, wat is jouw probleem, man?' vroeg Rayen geschrokken en hij rukte zich los. Hij nam een stap naar achteren en hij keek me ongelovig aan. 'Wie is deze idioot, Dilara?'

Ik kon geen woord uitbrengen. Ik kon het niet. Wat hier gebeurde, was echt ongelofelijk.

'Zeg nog één woord en ik snij je tong eraf. Ik weet wat je hier komt doen, ik weet dat je haar wilt zien. Maar dit zal de laatste keer zijn,' zei Emin dreigend, op een angstverwekkende toon. Hij kwam dichterbij Rayen en hij wilde hem weer vastgrijpen. Hij haalde een mes tevoorschijn. Ik gilde. 'Emin, doe normaal! Je bent gestoord. Hij is mijn vriend, laat hem met rust!' schreeuwde ik. Emin grijnsde scheef naar me. 'Moet ik hem laten?' grinnikte hij eng.
'Hij is mijn vriend, ik geef heel veel om hem!' zei ik boos. 'Is dat zo? Is hij jouw vriend? Moet ik hem doodmaken?' vroeg hij terwijl hij met het mes speelde. Hij ging te ver. Veel te ver. Is hij gek of zo? Wie denkt hij dat hij is? Ik liep naar Emin toe en ik gaf hem duw. 'Je moet je gedragen, psychopaat. Je kan ver gaan bij mij, maar je bent veel te ver gegaan. Laat me met rust, laat mijn Rayen met rust en verdwijn! Ja, je hebt het gehoord. Míjn Rayen. Ik hou van hem. Verdwijn uit mijn leven, gek!' zei ik met tranen in mijn ogen. Ik kon werkelijk niet beschrijven hoe hij naar me keek. Hij greep me bij mijn kraag en hij kwam met zijn gezicht dichtbij de mijne. Hij keek me angstaanjagend aan en zijn verslavende geur overspoelde me.
'Wacht maar jij. Wacht maar, ik ga je echt hoeken. En als hij je aanraakt, op wat voor manier dan ook, op mijn moeder dat ik hem afmaak. Ik kom erachter,' zei hij woedend. Hij liet me los en liep langs me heen het lokaal uit. Meteen rende ik naar Rayen en omhelsde hem. Ik voelde zijn warme, sterke lichaam om me heen. Zijn handen aaiden mijn rug. De tranen liepen over mijn wangen. 'Rustig, kleintje. Rustig,' stelde Rayen me gerust. Ik keek hem met grote ogen aan. 'Kijk wat hij tegen je zei! Hij is jaloers Rayen, hij is jaloers! Hij valt me lastig omdat hij iets van me wilt of zo, en nu bedreigt hij je!' huilde ik. 'Sssst, kleintje. Niet huilen. Ik ben niet bang voor hem, wat denkt hij? Ik bleef rustig omdat ik respect heb voor anderen. Maar ik hoop niet voor hem dat hij over mijn grens gaat,' zei hij. Ik knikte. 'En ik wil dat je me vertelt wie hij is, en hoe je hem kent, Dilara. Dit is niet gezond,' zei hij serieus. Ik vertelde hem het verhaal vanaf het begin en hij leek gechoqueerd. 'Deze jongen is ziek. Een crimineel zijn moet hij zelf weten, maar mijn kleintje stalken? Je weet niet wat ik met hem wil doen. Hij gaat zien,' zei Rayen. 'Niet doen, je moet jezelf niet in gevaar brengen,' zei ik zachtjes en ik knuffelde hem weer. 'Ssst. Ik heb je back. Hij gaat zien,' fluisterde hij weer. Zo bleven we een tijdje staan. 'Kom, dikzak. Fuck dit nakomen. We gaan eten halen in de stad. Ik betaal,' grinnikte hij. Ik lachte, deed mijn arm in de zijne en liep met hem mee.