Obsessed With Me

Chapitre 17

Met een schok werd ik wakker. De tv stond nog aan en de zon ging inmiddels onder. Toch was het nog erg warm buiten. Ik stond op en trok een strak zwart jurkje met lange mouwen aan. Mijn haren bond ik vast in een strakke lage knot en ik deed een roodkleurige lippenstift op mijn lippen. Tot slot trok ik mijn sandalen aan. De perfecte basic avondlook. Tijd om wat eten te halen en de buurt verder te verkennen. Ik verliet mijn appartement en pakte de lift naar beneden.

Zoals vanmorgen stonden er weer jongens bij de ingang van de flat, alleen nu waren het er veel meer. Ik schrok er gewoon van. Zóveel jongens? Het was gewoon een heel leger. De jongens waren aan het blowen, aan het lachen en aan het schreeuwen. Ze luisterden Franse rapmuziek, wat ik wel echt leuke muziek vond. Ik luisterde zelf namelijk ook veel naar PNL en Alrima, Franse rappers. Snel liep ik langs de grote groep jongens. Helaas riepen ze weer vieze dingen. Waarom deden ze dat toch altijd? 'Mon bébé, viens ici!' riep een jongen met krullen. Ik keek gewoon voor me uit en probeerde het te negeren. Ze wilden zelfs aan me zitten, en ik deed alsof ze niet bestonden. Maar ze bleven vieze dingen roepen en ik draaide me in een ruk naar ze om. Echt, ik was het zat. Verbaasd keken de jongens me aan.
'Luister! Ik weet niet wat jullie willen, maar ik woon in Nederland en ik blijf hier maar een maandje omdat ik hier stageloop. Ik wil hier gewoon in alle rust een leuke tijd beleven. Stop met me lastigvallen, dank jullie wel,' riep ik naar ze. Ze begonnen hard te lachen. Alle jongens. 'Schattig accentje heb je. Je praat zo netjes Frans. Jammer dat je zo kort blijft, schatje. Ik wil je hebben,' riep een jongen en de rest begon te joelen. Ik rolde mijn ogen en ik liep richting de supermarkt waar Alia werkte. Misschien was ze nog aan het werk en bovendien zag ik vanmorgen naast die supermarkt een pizzeria. En ik had wel zin in een pizza.

Ik liep langs een groot plein tussen een paar flats in, waar lachende jongens aan het voetballen en aan het kaarten waren. Het plein was erg druk, vol jongeren die plezier hadden.
Het zag er echt gezellig uit. Lachend keek ik toe. Plotseling zag ik een bekende tussen de een paar rokende jongens die op een bankje zaten. Haar lange vlechtjes vielen meteen op. 'Alia!' riep ik. Ze keek op en meteen kwam er een glimlach op haar gezicht. 'Hey, Dilara! Kom erbij,' riep ze en ze sprong op. Ik liep haar kant op en ze omhelsde me. 'Leuk dat je er bent, welkom. Dit is ons vaste chill plek. Hier komen alle jongeren uit Seine-Saint-Denis. We chillen hier elke avond. Jongens, ik stel jullie voor aan Dilara. Ze komt uit Nederland en ze spreekt aardig goed Frans voor een Nederlander,' zei ze en ze introduceerde me aan een paar jongens en meisjes in trainingspakken. Ze namen me in zich op en grijnsden alle 6. 'Je bent mooi,' zei een jongen met zwart haar en zwarte ogen. 'Dat is ze zeker,' zei een andere jongen met afro haar. Alia lachte en duwde ze. 'Hou je bek, zoiets zeg je toch niet tegen een meid die nieuw is. Let maar niet op hun, zo zijn ze gewoon. Wees vooral jezelf hier, we zijn allemaal lekker gek. Wat is je afkomst eigenlijk?' vroeg ze. 'Zal ik doen. Ik ben half Turks en half Spaans,' bloosde ik. Bewonderd keek ze me aan. 'Wooooow, een señorita en een aşkım in één, dus! Mooie afkomst, heel bijzonder! Ik kom uit Soedan,' zei Alia trots en ze gooide haar mooie, lange gevlochten haar naar achteren. 'Jouw afkomst is ook prachtig, en ik vind je haar echt geweldig.' Ze knikte. 'Lief, dankjewel! We zijn multicultureel hier. Bijna geen Franse jongeren, alleen maar allochtonen. En we zijn er trots op. Nous sommes une famille.' Ik lachte en ik was blij dat ik er al soort van bij hoorde. Wat waren die jongeren hier open en gezellig! Ik vond het superleuk en ik voelde me meteen thuis.

Na een tijdje gechilld te hebben met Alia en haar vrienden was het tijd om eten te halen. Ik had namelijk echt honger. 'Ik heb honger, ga je mee eten halen?' vroeg ik aan Alia. Ze lachte. 'Ik ook, man. Is goed, laten we gaan. Boys, wij gaan even eten halen,' riep ze. 'Willen jullie ook iets?,' vroeg ik. De jongens joelden. 'Kijk, zij is tenminste aardig, Alia! Daar moet je een voorbeeld aan nemen,' lachten ze. Alia keek ze boos aan. 'Houd jullie bekken. Ik ben nou eenmaal gemeen tegen sukkels zoals jullie,' zei ze en ze trok me mee naar de pizzeria. 'Hoe vind je het tot nu toe, hier? Ghetto, hè?' grinnikte ze. Ik haalde mijn schouders op. 'Weet je, in Rotterdam is het ook zo. Alleen niet zo erg als hier. Maar ik vind het wel interessant. Om een of andere reden vind ik het hier heel leuk tot nu toe,' zei ik. 'Is het ook. Het is hier dan misschien wel ghetto en gevaarlijk, maar het is hier altijd gezellig. Alle jongeren zijn met elkaar bevriend en we beschermen elkaar. Natuurlijk zijn er ook vaak ruzies en schietpartijen, maar welke stad heeft dat niet?'
'Precies! Ik ben blij dat ik hier ben en dat ik jou heb leren kennen,' zei ik. 'Aw, lief! Ik ben ook blij dat ik jou heb leren kennen. Laten we deze maand veel tijd samen doorbrengen, voordat je teruggaat naar Nederland. We kunnen na school gewoon afspreken. Jij na je stage dan,' zei ze. Ik knikte. 'Duh, tuurlijk!' riep ik. 'En oh ja, één tip, Dila,' begon ze en ze wees naar mijn kleding. 'Kleed je de volgende keer niet zo mooi als nu, je gaat lastiggevallen worden. Tuurlijk, het is supermooi, maar niet voor hier in Seine-Saint-Denis. Kleed je gewoon als een ghetto meisje. Trainingspakken enzo. Dat doet iedereen. Alle mannen en jongens kijken naar je. Dat is niet fijn,' zei ze. Ik knikte. 'Ik begrijp het. Je hebt helemaal gelijk, dat was ook niet slim van me,' zei ik beschamend. 'Geeft niks joh, kan gebeuren. Vanmorgen had je wel een trainingspak aan, het stond je goed.' Ik glimlachte en omhelsde haar. 'Dankjewel, Alia,' zei ik.