Aytil&AŞK

12.bölüm

Ben Sana Mecburum Bilemezsin

ben sana mecburum bilemezsin
adını mıh gibi aklımda tutuyorum
büyüdükçe büyüyor gözlerin
ben sana mecburum bilemezsin
içimi seninle ısıtıyorum

ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
bu şehir o eski istanbul mudur
karanlıkta bulutlar parçalanıyor
sokak lambaları birden yanıyor
kaldırımlarda yağmur kokusu
ben sana mecburum sen yoksun

sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir akşam üstü ansızın yorulur
tutsak ustura ağzında yaşamaktan
kimi zaman ellerini kırar tutkusu
birkaç hayat çıkarır yaşamasından
hangi kapıyı çalsa kimi zaman
arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu...

Atilla İlhan

TİLKİ'DEN

Aylin birden kucağıma düştü.

-"Ayleen!"

Diye anlamsızca bağırıyordum.Hemen onu kucağıma aldım ve hızlı hızlı koşmaya başladım.Yanıma hocalardan biri geldi.

Hoca:"Oğlum ne oldu?!"

Cevap bile vermedim.Şu an düşündüğüm tek şey Aylindi.Okuldan çıktım.Arabama binemezdim çünkü Aylin arkada düşebilirdi.Bu yüzden taksi beklemeye başladım.Ulan bir kerede ihtiyacımız olduğunda çıkın be!Hah sonunda bir taksi geldi.Adam kucağımda Aylin'i görünce seri bir şekilde arabadan indi ve kapıyı açtı.Aylin'i hızlı ama nazikçe koydum ve kendimde bindim.Başını dizlerimin üzerine koydum.

-"En yakın hastaneye"

Adam hemen sürmeye başladı.Bu halde onu nereye götürcem düşünemiyon mu?!Hadi Aylin'im aç gözlerini.O güzel gözlerinle gözlerime bak.Hadi şu an gitme zamanı değil.Daha bizim edecek kavgalarımız,yaşıyacak bir ömrümüz var.Şimdi bırakıp gitmek olmaz.Ben eşeklik ettim odunluk ettim bıraktım ama sen bırakamazsın.İzin vermiyorum.Beni sensiz bırakmana izin vermiyorum.Yapamazsın sen zaten bunu.İstesende yapamazsın.Kalbinn izin vermez.Benim daha hayallerim var mesela içinde sadece BİZ olan.Sen beni affetmezsen yaşarım ben,sana dokunmadanda yaparım ama bir şeyi yapamam.Sensiz bir dünyada nefes alamam.Sensizlik haram bana Aylin'im.Aç gözlerini bağır bana,vur istediğini yap yeter ki aç o gözlerini.Yine kaybolayım gözlerinin kahverengisinde.

-"Daha hızlı sürsene lan!"

x:"Hızı yeterince zorluyorum bey efendi."

Ne bitmez bi yolmuş be!Hah geldik!Cebiden 200 tl çıkardım."Üstü kalsın"bile demeden indim ve kucağıma Aylin'i aldım.

-"Sedye!"

Diye bağırdım hemşireler koşa koşa sedye getirdi.Hemen Aylin'i koydum ve bana göre çok anlamsız olan şeyi yaptım.Sedyeyle beraber yürüdüm.

Doktor:"Buradan sonrasına giremzsiniz."

Kafamı salladım ve cama gittim.Onu izlemeye başladım.Saçları yastığın üzerine dağılmış bir melek gibi uyuyordu.Ama şu an uyumanın sırası değil!Uyanma zamanı,biz zamanı.Aylin'e birden bire ne oldu öyle.Yüzü bembayaz oldu ve karnını tutuyordu.Yoksa..Yoksa Aylin hamile mi?Olabilirdi.Böyle bir ihtimal vardı.O Savaş piçi ona zorla sahip oldu!Orospu çocuğu!Ama Sevgi teyze "2 gündür doğru düzgün yemek yemiyor" demişti.Bu da bir ihtimaldi.Ama nedense ilk ihtimal daha yakın geliyordu bana.Hayır!Hayır yok öyle bir şey.Kendi kendimi kandırıyordum.Daha doğrusu çalışıyordum.Savaş Aylin'e zorla sahip oldu...Ben yine vaz geçmedim ondan.Ama...Ama bebek olamaz.Bu sefer bu bir ihanet olurdu.Hayır Aylin hamile değil.Gözlerim yanıyordu.Sevdğim kadının bir başkasından bebeği olamazdı.Bir damla göz yaşı aktı.Bizim bebeğimiz olacak.Onların değil.Ama daha hiç bir şey kesin değil ki.