Satoru Tokugawa - potomek wielkich szogunów ścigany przez japońską mafię. Po śmierci rodziców, gdy miał 10 lat, zamieszkał z wujkiem w Tokio, a potem został zmuszony do wyjazdu za granicę. Zamieszkał w Londynie. Jak sobie poradzi? Czy dziedzictwo je...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
~~Widzicie to??? Przyjrzyjcie się. Jeszcze... Jeszcze... Jeszcze tylko kawałek... TAK! Ostatni Szogun zdobył pierwsze miejsce w rankingu! Jestem tym faktem tak poruszony, że z tej okazji w ramach specjalu (kolejnego z resztą) napisałem one-shota. Zapraszam do czytania!~~
pov. Nex
Szedłem polną drogą nad pobliskie jezioro. Wyjechałem z rodzicami na wieś, na działkę. Usiadłem sobie na kamieniu, obserwując falujące pod wpływem wiatru złote łany zboża, oraz spokojną taflę jeziora, która od czasu do czasu marszczyła się przez ruch powietrza. Odchyliłem głowę do tyłu i cicho odetchnąłem. Nareszcie mogę być sobą... Nie muszę się ukrywać ani udawać kogoś innego.
Moje włosy delikatnie się poruszały od lekkiego wiatru, a ja zamknąłem oczy. Po chwili jednak wstałem i poszedłem wzdłuż brzegu, pokrytego złocistym piaskiem, aż do porośniętej bluszczem i wtapiającej się w okolicę małej, drewnianej chatki. To moja kryjówka, w której sobie siedziałem, kiedy nie chciałem, żeby ktoś mnie znalazł. Wszedłem do środka, odgarniając uprzednio zasłonkę z bluszczu i znowu odetchnąłem. Wszystkie moje rzeczy tu zostały.
Jakby ktoś chciał w skrócie opisać mnie, to wystarczy, że zrobi zdjęcie wnętrza tej chatki. Na ścianach wisiały plakaty japońskich, oraz koreańskich zespołów muzycznych. Miałem w sumie po dwa ulubione. Z prawej strony była część koreańska, w której były plakaty z BTS i NCT127, albumy ze zdjęciami, figurki i flaga Korei Południowej, a z lewej strony była część poświęcona całkowicie Japonii. Mimo, że uwielbiam Japonię, wbrew pozorom nie jestem jakimś wielkim fanem anime. Lubię kilka z nich, jak Death Note, czy Free, których plakaty wiszą na tej ścianie, jednak wiele jeszcze nie oglądałem. Co innego jeśli chodzi o mangi. Kupuję każdą, jaką zobaczę i mam ich już dużą kolekcję. Kilka z nich, do których rzadziej zaglądam jest tutaj.
Oczywiście nie zabrakło też zespołów muzycznych. Plakaty dwóch zespołów były rozdzielone dużą flagą Japonii. Po prawej stronie był plakat OLDCODEX'u. Zespołu rockowego, który wykonywał openingi do Free i uwielbiam ten zespół. Z kolei po drugiej stronie był plakat z zespołem Nightmare, który z kolei zrobił openingi do Death Note. To już wiadomo, czemu moje ulubione zespoły są powiązane z ulubionymi anime. Poza plakatami i mangami były również albumy ze zdjęciami z Japonii, które niestety są ściągane z google grafiki albo pinteresta. Tak bardzo bym chciał mieć własne...
W tym momencie przypomniał mi się Satoru. Przecież on jest z Japonii. Na pewno ma bardzo dużo zdjęć. Usiadłem pośrodku chatki, wyciągnąłem telefon i wybrałem numer do chłopaka. Długo nie odbierał. W międzyczasie dostałem smsa od operatora, że próbuję dzwonić do Japonii i czy na pewno chcę to zrobić, bo zostaną naliczone dodatkowe koszty. Potwierdziłem wykonanie połączenia, nawet jeśli miałbym za to płacić z własnej kieszeni.
Po charakterystycznym pikaniu w końcu usłyszałem głos Satoru. Uwielbiam go słuchać. Jest taki kojący i uspokajający. A Satoru... Nikomu nie chcę się do tego przyznawać, ale czuję do niego coś więcej. Chcę mu to wyznać na każdym kroku, jednak zawsze się boję.
