•yukarıdaki şarkı ile okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum•
Görevliden posta kutusunun anahtarını aldı, ağır adımlarla ilerledi. Mesajdaki numarayı son kez kontrol etti ve şimdi tam karşısında duruyordu. Tedirgindi ayakları onu geriye itiyordu, ne çıkacağına dair en ufak bir fikri yoktu. Bilinmeyen bu numara birkaç gün öncesinde annesi ile ilgili mesaj atmıştı bu onu daha da korkuttu. Dolabın içinden çıkacak olan şeyin annesi ile ilgili olması düşüncesi onu çıkmaza sürüklüyordu. Bütün cesaretini topladı, anahtarı yavaşça çevirdi. Heyecanla dolabın içindeki gri zarfı aldı, derin bir nefes alıp bütün gücüyle zarfı açtı.
Tam bu anda hayatında bir kez olsun yanılmayı istedi.
Yıllardır tek bir amaç için ellerini kana bulamıştı, annesine kavuşmak için. Küçükken ailesi tarafından terk edilmişti, yetimhaneden evlatlık alındığında günlerce ağlamış defalarca kaçmıştı. Ta ki o yaşlı adam ona umut verene kadar.
''Ailen hakkında gerçekleri öğrenmek ister misin küçük adam? Sana anlatayım, annen seni hiç bırakmadı buna zorlandı. Anneni kötü adamların elinden kurtarmak istiyorsun değil mi ?'' Gulf göz yaşları içinde yaşlı adamı onayladı, annesinin onu terk etmediğini öğrenmişti içinde büyüyen öylesinde büyük bir umut vardı ki. Yaşlı adam sözlerine devam etti.
''Fakat onu kurtarmak için bir güce ihtiyacın var, benim istediğim gibi biri olursan bu gücü sana verebilirim. Bu sayede annene kavuşabilirsin.''
Gulf annesinin ölüm belgelerine bakarken bu konuşmaları hatırladı. Kahkaha atarak gülmeye başladı, ''GÜÇ'' acıyla bağırdı, gözyaşlarına boğulmuştu. Belgeleri düşürdüğü ellerine iğrenerek baktı. Yıllarca bir hiç uğruna aldığı canları düşündü. Dizleri artık onu taşıyamıyordu, vücudu ağırlaşmıştı.
''Benim zaafımı kullandı.'' Sessizce söyledi, gözleri artık farklı bakıyordu. ''Bunu ödemeli'' Bütün gücünü kullanıp ayağı kalktı. Artık kaybedecek bir şeyi yoktu. Korku, umut, bunların hiçbirine sahip değildi.
Öfkeyle arabayı çalıştırdı, gideceği yeri biliyordu. Bu oyunu yıllardır sürdüren o adamı kolayca öldürmeyecekti, yalvarışlarını duyacaktı. Kafasına milyonlarca senaryo vardı. Öfkesinden gözü hiçbir şey görmüyordu, kendini kaybetti. Dikkati dağıldığı o an karşıdan gelen arabadan kaçmak için çok geçti.
Bilinci tam açık değildi, hissettiği tek şey kanın sıcaklığıydı.
Belki de böyle bitmesi gerekiyordur.
