Kesit

118 8 0
                                    

Ben bu savaşta zerafet içinde yürüyecektim. Ben kendi hikayemin kahramanı olmak istiyordum. Açıkcası o günü net hatırlayamıyorum. Hatırladığım anılar kesik kesik ve lütfen beni yargılamayın-ben kandırılmış bir insanım sadece. Ödediğim bedeller, hala ödediğim bedeller... Ben sadece kandırılmış bir insanım ve hatalar yaptım.Kimsenin hikayesini gülmemeli insan çünkü ne zaman sınanacağını bilmiyorsun. Herkes bir nedeni yokmuş gibi davranır oysa her zaman neden vardır. Benimse nedenlerim sınırlarımı aşmaya hazırdı. Uğur aramızda olan çatışmada iyi bir dövüşçü olabilirdi ancak ben iyi bir savaşçıydım. Ben sakat bir kızdan fazlasıydım. Tehlikeler içinde dolanırken beni seçmesine izin verdiğim gibi beni yargılmanıza izin vereceğim. Dikkatli dinliyor musunuz?
Değişim rarahatsız edicidir, gelecek hızla ilerliyor benim dahilimde ya da değil. Küçük oyunlar oynuyormuşum-asıl şimdi başlıyor her şey.

"Ne mutlu bir gün. "

Uğur'un sesiyle ona yöneldim.

"Seni görene kadar öyleydi. "

Karan'ın kahkasıyla Uğur'un yüzünün anlık bozulduğunu gördüm.

"Ne zaman gidiyorum?"

Sesim aynı Uğur'un yüzü gibi soğuktu.
Karan ellerini havaya kaldırarak olatlar beni alakadar etmez edasıyla arka arkaya gitmeye başladı.

"Benden bu kada.."

Aniden Beren'e çarpmasıyla cümlesi yarım kalmıştı. Beren annesi gibi naifti. Evde ki en kırılgan olan o gibi duruyordu. Beren balerini andıran hareketiyle etrafında dönerek herkes gibi Karan'ın yere kapaklanmasını bekliyordu. Karan hepimizi şaşırtarak Beren'i de düşerken yanında sürükledi. İkili yerde birbirlerini yerken gülümsediğimi yeni fark ediyordum.

"Artık gitmek istiyorum, beni tutsak gibi.."

Tüm kelimlerim yarıda kalmış, Karan ve Beren'in birbirlerini yemeleri yavaş çekime alınmış gibiydi. Sesler buğulanmış geliyor gözlerim bir kapanıp bir açılıyordu. Kendimi iyi hissetmiyordum. Zaman kavramı zihnimde gidip geliyordu. Nefesimi kontrol ettiğimde. Tanıdık ses kulağımda yankılanıyordu. Daha çok küçük erkek çocuk sesi gibiydi.

"Bizim sırrımız Leman."

Gözlerimi tamamen açtığımda, gözümün ışığa alışmasını bekledim. Etrafıma bakındığımda tanıdık olan evle karşılaştım. Yanıma yaklaşan Beren'in endişeli gözleri üzerimde geziniyordu. Gözlerim tamamen açıldığında ne olduğunu anlayamıyordum. Bayılmış mıydım? Uğur biraz ileride tek eliyle masaya yaslanmış beni inceliyordu. Biraz sonra içeriye nefes nefese giren Selim Uğur'un üzerine atlamıştı.

Milyarderin Vekili III Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin