Milyarderin Vekili III

İntikam Sona Ermez|1

Kubilay'ın Ağzından

Yaşamın bana getirilerinin sancısını çekerken üzerime fazlaca yükler ekledim. Bu yüklerden kurtulamadım, kurtulamadığım gibi ailemi de bu işlerden asla uzak tutamadım.
Perde kenarından sırtındaki kırbaç yaraları yüzünden sırt üstü yatamayan bilinci yavaş yavaş gelen oğlum ve yanında oturan Pamir'i seyrediyordum.
Hekim serumla uğraşırken Pamir eliyle, hekimi durdurmuştu.
Uğur zorda olsa gözlerini aralamıştı. Bir süre ışığı sönmüş mavileriyle Pamir'e baktı.

"İyi misin Uğur?"

Uğur bir süre nerede olduğunu anlamaya çalışır gibi bu sefer etrafı inceledi.

"Ailem için hayal kırıklığıyım."

Pamir kafasını sağa sola salladı.

"Sen iyisin ya gerisi önemli değil."

"Eylem, Eylem iyi mi?"

Bende yavaşça yanlarına yaklaştım. Pamir yerinden kalkıcakken elimle omzuna dokunarak oturmasını sağladım.

"İyi merak etme." Sesimde şevkat, özlem tarif edemediğim bir rahatlama vardı.

"...Neden uçaktayız?" Sesi inlemeli çıkmıştı.

Yüzüme istemsiz hüzün çöktü. Verdiğim onaylamayla doktor seruma gerekli ilaçları ekledi. Sesindeki merak artarken doktorun verdiği ilaçla derin uykuya tekrar daldı. Tamamen iyileşene kadar uyanık kalmaması gerekiyordu.
Uğur'a son bir göz gezdirerek ön kısımdaki tekli kısıma doğru yürüdüm. Geniş gri koltuğa yerleştim. Başıma bir süre geriye götürdüm. Başımı iki elimle sıkıştırdım. Kafamın içindeki kurşun bana hiç yardımcı olmuyordu. Ağzıma attığım kaçıncı ağrı kesiciydi saymak zordu. Cebimden çıkardığım zarfa baktım bir süre. Bütün detaylarını hakim olduğum her bir satırını özenle yazdığım... Portekiz'e varana kadar kafamı meşkul etmeye çalışıyordum. Elimdeki zarfa nasıl odaklandıysam Pamir'in yanıma oturduğunu fark edememiştim.

"Çocuklar nerede?"

"Bana mı sordun Santos?"

Alayla gülümsedi.

"Burada senden başkası mı var?"

"Arka taraftalar. Emre yanlarında. Biraz yalnız kalmak istedim."

Kafasını hafif salladı.

Elimdeki zarfı Pamir'e uzattım.

"Zamanı gelince açarsın."

"Bana aşk mektubu da yazarmış, oysa ilişkimizinin bu kadar ciddi olduğunu düşünmezdim. Kalbinin bu kadar sıcak olacağını hiç bilmezdim Çetinkor."

Kaşları çatıldı, zarfı eliyle itti. Alaycı tavrının altındaki ciddiyetin farkında olsamda aynı samimiyetle karşılık verdim.

"Tercihim değilsin."

Kafasını hafif yan yatırdı.

"Pamuk gibi kalbin var." Dedi.

"Pişman değilsin?" Soru sorar gibiydim.

"Onca yıl değer miydi?"

"Değmedi mi Kubilay?"

Kafamı sen hiç değişmezsin dercesine salladım.

"Değecek.. Pamir sana her zaman güvenebileceğimi biliyordum." Nefesimi dışarı verdim.

"İçten içe biliyordum, bunu kabullenmem icin büyük bir kayıp yaşamamız gerekti."

Cebimden çıkardığım ağrı kesiciden bir tane daha attım ağzıma.

"Bu sefer öyle bir şeye gerek kalmayacak."