"GÖLGE" - Magic Serisi I ∞

8. Gizem(Duyuru)

Başımı dik tutmak ve gözlerimi kapatmamak için büyük bir güç harcıyordum. Sabahın köründe duyuru yapılmasından daha saçma bir şey olabilir miydi? Bize eziyet etmek mi istiyorlardı acaba.

Bay Quamfer tüm okulu büyük salonda toplamıştı. Önemli olmalıydı. Umarım önemlidir. Yoksa tüm gece uyuyamayıp nihayet uyuyakaldığımda gördüğüm, devasa goblin çikolatalarını kovaladığım rüyamdan bir hiç uğruna uyanmış olacağım. En fazla ne olmuş olabilirdi ki? Goblin temizlikçi tuvaletteki borulardan birini patlattığı için tuvalet bir hafta kapalı mı olacak? Yine.

Kürsüdeki Bay Quamfer konuşmaya başladı.

"Sevgili Grimlocks Büyü Okulu öğrencileri," dedi kalabalığı süzerek. "Sizi burada önemli bir duyuru yapmak için topladık. Okulumuzun sağ ve sol kanadında birer kütüphane olduğunu biliyorsunuz. Yani çoğunuz."

Okulda iki tane kütüphane mi varmış? Hemen sağ tarafımdaki öğrenci topluluğuna dönüyorum. Şaşkın görünüyorlar. Tabii ki şaşkın görünüyorlar. Sadece ben bilmiyor olamam. Ben bir dâhiyim.

"Sol kanattaki kütüphane teknik bir arızadan dolayı bir süre kapalı olacak. Kendi güvenliğiniz için kütüphanenin yakınından bile geçmemenizi tavsiye ederiz. Kütüphane bölgesine giriş yaptığı tespit edilen öğrenciler cezalandırılacaktır."

'Bu kadar tehlikeli olan ne olabilir ki?' diye düşündüm bir an. Yaratık saldırısı? Bir kere olmuştu. Ejderha? Bu da mümkün. Tek boynuzlu at? Hayır! Bu çok saçma. Tek boynuzlu attan Simon hariç kimse korkmuyor. Onlarla kötü bir geçmişi olduğunu düşünüyorum.

"Ve..." diye ekledi Quamfer. "Giriş kattaki tuvaletler bir hafta kullanıma kapalı."

'Yine bildim,' dercesine ellerimi iki yana açtım. Ben gerçekten bir dâhiyim. Salonun çıkışına doğru ilerlerken, Chesco'yla karşılaştık. Selam verdi.

"Duyuruyu duydun mu?

"Duydum. Çok kötü. Tuvaleti kullanmak için birinci kata kadar çıkmamız gerekecek," diyerek yüzümü buruşturdum.

"Hayır," dedi Chesco. "Ben kütüphaneden bahsediyorum. Sence neden kapalı?"

"Sana bir şey söyleyeyim mi Chesco? Senin dışında kimse kütüphaneyi merak etmiyor," dedim ve kapanan gözlerimle gülümsemeye çalıştım.

"Sen iyi misin? Yorgun görünüyorsun."

"Dün gece hiç uyuyamadım," dedim parmaklarımla göz kapaklarımı aralayarak. Merdivenlerin başına gelmiştik. Merdivenleri çıkarken dün gece gördüklerimi düşündüm. "Dipsiz bir kuyuyla ilgili korkunç bir rüya gördüm."

"Nasıldı peki?" diye sordu merakla.

"Annem vardı. Bana el sallıyordu. Sonra biri beni kuyuya itti. Debelenip duruyordum. Bir türlü yukarı çıkamıyordum."

"Kuyulardan korkmana neden olacak bir anın mı var ki?" dedi.

Kafamı iki yana sallarken birden durdum. Unutulmaya yüz tutmuş bir anı zihnimde belirdi.

"Hayal meyal hatırladığım bir anım var," dedim. O güne dair tüm hatırladıklarım zihnimde belirdi. "Annemle büyülü mekanları gezmeye gitmiştik. Orada bir kuyu vardı. Etrafı bariyerlerle çevriliydi. Sadece aşağı bakmak istemiştim. Bariyerleri aştım. Nasıl olduğunu hatırlamıyorum, birden kendimi kuyuda buldum. Hızla aşağı çekilmeye başladım. Çırpındım. Yukarı çıkmaya çalıştım. Adeta bir bataklık gibi, uğraştıkça daha da derine battım. Sonra kendimden geçmişim. Gözlerimi açtığımda annemin kucağındaydım. Beni bir adam kurtarmış. Keşke ona teşekkür edebilseydim."