# WattpadFantasyTR Okuma Listesinde /'Sylvia, kasabaya ilk inişinde tanıştığı kişinin bir kara büyücü olacağını bilemezdi. Oysa büyücü onu bekliyordu. Yıllardan beri.'
Kasabada yaşanan felaketin ardından Sylvia kendini Grimlocks büyücülük okulunda b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kütüphanedeki araştırmalarımdan öğrendiğime göre, Grimlocks üç bölüme ayrılıyordu: Sağ kanat, orta bölüm ve sol kanat. Öğrenci odaları sağ kanattaydı. Sınıfların koridoru orta bölümdeydi. Sol kanatta kütüphane ve öğretmen odaları dışında pek bir şey yoktu. En azından ben öyle sanıyordum.
Donmakta olan ellerime sıcak nefesimi üfleyerek ellerimi ovuşturdum. Sol kanatta olduğunu bilmesem de buranın şöhretini duymuştum. Lütfen, izninizle size de bahsedeyim. Korku hikayelerini sevdiğinizi umuyorum. Sevmiyorsanız, sıradaki paragrafı atlayabilirsiniz.
Söylentilere göre okulun kuruluşunun ilk yılında bir öğrencinin yolu lanetli zindana düşmüş. Karanlıkta kaybolan çocuk, dönüş yolunu bulmayı başaramamış. Bu esrarengiz karanlığın perdelediği çok daha şeytani bir şeyin varlığını keşfetmesi uzun sürmemiş. Kısa süre sonra gelen arkadaşları, çocuğun cansız bedenini merdivenlerin başında bulmuşlar. Ölüm sebebi hiç anlaşılamamış. Arkadaşları gittiğine hiç inanmamışlar. Onlara göre o hala buradaymış. Zindana yolu düşen zavallıların sonunun kendi gibi olmasını dileyen intikamcı bir ruha dönüşmüş. (Demek paragrafı atlamadın. Teşekkürler. Aslında şu an sayende pek de yalnız hissetmiyorum.)
Eğer bu hikayeyi itirazlarıma rağmen anlatan Rena olmasaydı, ben atlamayı tercih ederdim. Sana bu seçeneği sunmak istedim.
Yani, tabii ki ben bu hikayeye inanmıyorum. Bence tam bir uydurma. Ama psikopat bir hayalet, ihtiyacım olan son şeydi. Bu yüzden pek de oyalanmadan burayı terk etmeye karar verdim. Tek sorun, merdivenlerin sislerin arasında kayboluvermiş olmasıydı.
Kollarımı sıvadım ve değneğimi kemerimden çıkararak elime aldım.
"Glowia."
Değneğin ucunda kocaman bir ışık topu belirdi. Şaşkınlıkla mırıldandım.
"Vay canına. Bu büyüyü daha önce hiç bu kadar güzel yapamamıştım."
Bir ışık kaynağım olması daha iyi hissetmemi sağlamıştı. Geldiğim yöne doğru yürüdüm. Ama bu siste önümü görebilmek için yeterli olmamıştı. Çaresizlik içinde ellerimle havayı tokatlayarak merdivenleri aradığım uzun dakikalar sonunda, umudumu kaybetmiştim. Teorim, bir şekilde bir portal aracılığıyla buraya geldiğim ve karşı yöne geçişin kapalı olduğuydu. Yani... sonuçta burası bir zindandı. Üstelik çok saçma bir yerdeydi. Hem bir okulda neden zindan olurdu ki?
