# WattpadFantasyTR Okuma Listesinde /'Sylvia, kasabaya ilk inişinde tanıştığı kişinin bir kara büyücü olacağını bilemezdi. Oysa büyücü onu bekliyordu. Yıllardan beri.'
Kasabada yaşanan felaketin ardından Sylvia kendini Grimlocks büyücülük okulunda b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Önümdeki 'platforma' döndüm. En azından hayalet çocuk öyle olduğunu söylemişti. Bu bir tuzak mıydı, yoksa beni özgürlüğüme kavuşturacak olan yol muydu? Platformun içine dikkatlice bastım. Adımlarıma dikkat ederek içinde bir tur attım. Oldukça küçük bir alandı. Bir kulaç genişliğindeydi ve alanın çoğunu anka heykeli kaplamaktaydı.
Uzanarak ankaya dokundum. Dikkatle altın kaplamalı kanatlarını ve yakuttan yapılma gözlerini inceledim. O sırada kanadına işlenmiş olan yazı dikkatimi çekti.
'Syngaradosa'
Kaşlarımı çattım. "Syngaradosa?"
Birden platform hareketlendi ve sallanmaya başladı. Anka heykelinin yakut gözleri parladı. Korku içinde kendimi duvardaki boşluktan atmaya yeltendim.
O esnada anka, kendi etrafında ağır hareketlerle dönmeye başladı. Platform ankanın hareketiyle beraber yukarı doğru yükseliyordu.
Rahat bir nefes aldım. Hayalet sadece beni korkutmak istemiş olmalıydı. Yalancı pisliğin teki olması bir yana, kara büyüyle ilgili söylediklerinde haksız değildi. Bu aralar çok sık kendimi kaybediyordum. Normalde asla kara büyü yapan biri değildim. Ve bunun önemli bir sebebi vardı. Kara büyü hayatımı mahvetmişti. Sahip olduğum her şeyi benden almıştı. En değerli şeyimi. Annemi.
Annem bir kara büyücü tarafından öldürülmüştü. Lovena'ya bunu anlatmak istememiştim. Aslında bu kimseye anlatmak istediğim bir şey değildi. Ama artık kara büyüden nefret etme sebebimi anlamışsınızdır sanırım.
Platform nihayet durduğunda, dışarı adım atarak dikkatlice etrafı inceledim. Grimlocks'un üst katlarından birinde olmalıydım. Önümde iki ayrı yöne uzanan koridorlar vardı. Pencerelerden içeri sızan güneş ışığı, zindanda sandığım kadar uzun kalmadığımı gösteriyordu. Bu rahatlamamı sağlamıştı. Tek sorun, hangi yöne gideceğimi bilmiyor olmamdı.
"Imm... Bir yol gösterme büyüsü tam şu anda iş görür," diyerek değneğimi çıkardım. Gözlerimi kısarak hafızamı yoklamaya çalıştım. Bir hatırlayabilsem...
"Nasıldı..." diyerek başımı kaşıdım. Gözlerimi sımsıkı yumarak zihnimi yokladım. "Aklıma gelmiyor! Resmen kayboldum!"
Son cümlemin ardından birdenbire zeminden bir levha fırlayarak karşımda belirdi. Geriye sıçradım. Sağ tarafı gösteren ok işaretinde 'Orta Bölüm', sol tarafı gösteren ok işaretinde ise 'Sağ Kanat' yazılıydı.
"Bu şeylerde hareket sensörü mü var?" dediğimde levha kafasını kaşıdı.
Değneğimi kemerime takarak sağ tarafa doğru var gücümle koştum. Orta bölüme ulaştığımda rahat bir nefes aldım. Kat büyüsünü kullanarak zemin kata inebilirdim. Derin bir nefes aldım ve gözlerimi yumarak elimi şıklattım. Gözlerimi açtığımda, okulun kapısı tam karşımdaydı.
