Dark ~Woosan~

11

San###

Uyandığımda Woo kollarını bana dolamış ve bir bacağıyla da bacaklarımı hapsetmekti. Kollarını çekip kalkmayı denediğimde daha da çok yapıştı. Ofladım bu çocuk ne ara bu kadar yapışkan olmuştu beni ittirmesi falan gerekmiyor muydu? Sonuçta artık hiçbir şey değildik, arkadaş kalabilirdik tabi ama ben bunu kabul edemezdim. Onun benimle arkadaşken başkasını sevme ihtimali vardı ve düşüncesi bile berbattı

"San, uyandın mı?" ses vermedim ne yapacağını merak etmiştim. "Biliyorum bana kızgınsın seni reddetmemeliydim bu yüzden pişman oldum... dün söylemek istedim ama sen beni susturunca birşey diyemedim ben sana aşığım San ve eminim başka kimseye karşı böyle şeyler hissetmem mümkün değil" dayanamayarak elimi eline koydum ve gülümsedim. "Bu bir çıkma teklifi mi?" Woo da kıkırdadı. "Evet ama basit bir çıkma teklifi değil San benim sevgilim olur musun demiyorum benim herşeyim olur musun?"

Ona doğru döndüm ve anlımı anlına yasladım "bunu hiçbir şeyi istemediğim kadar çok istiyorum Woo tabi ki olurum" dedim. Beklemediğim bir şey yaptı ve o beni öptü ve utanarak geri çekildi bende utandığımdan hemen yataktan kalktım. "Hongjoongu arayım kahvaltı için birşeyler getiriceklerdi" dedim ve odadan adeta kaçtım.

Woo'dan###

Genelde utanan taraf ben olduğum için şu ana kadar pek dikkatimi çekmemişti ama San'ın utanma şekli çok tatlıydı her şeyi onu daha da çok sevmeme sebep oluyordu.

Düşünmeyi bırakıp bende yataktan kalktım ve Mingi'nin getirdiği çantadan bir iki kıyafet alıp giyindim ceket giymeden rahat edemediğim için bir tane giymek istedim ama Mingi sanırım almamıştı bu yüzden bende San'ın dolabını açtım ve onda görüp çok beğendiğim bir ceketini üzerime geçirdim. Çok iyi olmuştu üzerime.

Hazır dolabı açmışken San'ın kokusu sinen bir kıyafetini de çantama attım ve hiçbirşey olmamış gibi odadan çıktım. Deponun ortasına geldiğimde San,Mingi,Yunho ve diğer iki kişinin kahvaltı için masa kurduklarını fark ettim ve yanlarına gittim San bana bakıp gülümsedi "bende tam seni çağırmaya geliyordum" dedi. Yüzümdeki gülümsemeyi bozmadan masaya oturdum ama biraz tadım kaçmıştı -San'ın arkadaşları yanındaydı ki bunlar çok yakışıklı arkadaşlar- ama benim tek arkadaşım da yanımda değildi biraz bu ortama yabancı hissediyordum.

Yanımda oturan çocuk biraz bana yanaştı ve "yabancı hissettin değil mi bende de olmuştu ama çabuk alışırsın" dedi. San diğer yanıma otururken "Hwa sevgilime çok yaklaşma istersen" dedi. Sevgilim diyince ne diyeceğimi bilemeyip öksürmeye başlamıştım bile.

Öksürmem kesildiğinde "Helal be oğlum" diyen kişiye baktım bakışlarımı fark etmiş olacak ki "kusura bakma kendimi tanıtmadım bile ben Hongjoong  San ve Yunho'nun çocukluk arkadaşıyım"
"Bende kendimi tanımalıyım ben Seonghwa ama kısaca Hwa diyorlar Hongjoong'un sevgilisiyim"
"Beni biliyorsun zaten Mingi San'ın çalışanı ama aynı zamanda dostuyum da yüzünü bu hale de ben getirdim" dedi gururla San'a baktığımda yüzünde bir sürü yara olduğunu fark ettim sahiden nasıl fark etmemiştim ki?
"Bende Yunho zaten aynı sınıftayız biliyorsun"

"Vee bende Arin 6 erkek arasında tek kız olan zavallı biri" diyerek içeriye dalış yapan kişi tabi ki San'ın kardeşiydi.

Arin yanımıza geldi önce San'a sonra bana baktı ve "abim senin yüzünden mi bu halde?" Diye çıkıştı onun agresif olma sebebini bildiğimden cevap verme gereği duymadım zaten San ona güzelce bir ayar çekip susturmuştu hepimiz kahvaltı etmeye başladığımızda masanın altından San'ın elini tuttum bunu sırf onun utangaç halini tekrar görmek için yapmıştım ve başarılı da olmuştum.

San kulağıma yanaşıp fısıldadı "bana dokunmadan duramıyorsun değil mi?" resmen benimle dalga geçiyordu bu kez de utanan ben olmuştum. Yunho bu halimizin hemen fotoğrafını çekti San neden çektiğini sorunca "çok tatlı görünüyorsunuz " diyerek savunmasını yaptı.

Biz gülüşüp eğlenirken San'ın telefonuna bir mesaj geldi normalde kesinlikle merak etmezdim ama mesaj babamdandı San'ı dürtüp telefonu açmasını istediğimde hiç beklemeden parmak izini girdi

Mesaja girdim ve sesli bir şekilde okumaya başladım. "Yarın sabah 11gibi eski garajın orada buluşalım oğlumu getir anneni al ayrıca oğluma bir zarar verirsen aynı zararın on katını annene veririm bilmiş ol" okumayı bitirdiğimde herkes susmuştu  çünkü kimse diyecek birşey bulamıyordu.