Dark ~Woosan~

14

Yazar'dan###
Sabaha karşı saat 4 civarıydı herkes uyuyordu ama Wooyoung kalkmış üstünü sıkıca giyinmiş kapının önünde bekliyordu oldukça bencil hissettiğinden eli bir türlü kapının kulpuna gitmiyordu San'a birşey olmasına dayanamazdı ama onu çok özlemişti evdekilerin uyuyor olmasına güvenerek ki onlara uyku hapı vermişti "sadece uzaktan görücem onlar uyanmadan geri gelirim" diye mırıldandı ve evden çıktı

Wooyoung bu saatte otobüs geçmediğinden babasının arabasını kaçırdı ve hızlı bir şekilde San'ın evinin önüne gelip arabadan indi. San'ın penceresine baktı perdesi çekilmemişti hatta ışığı da yanıyordu San uyanık mı acaba demekten kendini alamadı ama uyanık olsa da birşey değişmiycekti buradan biraz bakıp gidicekti. "Acaba ona her şeyi anlatsam mı?" dedi. "Acaba onu bir kere görsem, bir kere sarılsam mı?" dedi buna o kadar ihtiyacı vardı ki... tam bir hafta onun için kabus olmuştu ve şuan çok yakın olduğu halde elinden birşey gelmiyordu.

Wooyoung San'ın penceresine bakarak ama insanları rahatız etmeyecek bir şekilde şarkı söylemeye başladı
"Sana birşey olmasın, o gülen yüzün hiç solmasın"
"San güldüğünde çıkan gamzen varya hani onu çok seviyorum benim için hep göster o gamzeni olur mu?"
"Bu sana belki son yazım,ölürüm biterim"
"Özledin mi ayıp sorması,acısın canım, zaten ordasın"
"San biliyorum sende özledin ama özleme ne olur, unut beni mutlu ol ne olur San, benim yerime de mutlu ol çünkü San ben babamı tanıyorum o yapıcam derse yapar ve ben sana zarar gelmesine göz yumamam"
Wooyoungun şarkıyı söylerken içinden geçirdiği sözler şarkının sözlerinden çok  daha derindi ama bilmediği birşey vardı San uyuyamamıştı sonra şans eseri dışarı bakmış ve Woo'yu görmüştü ve düşünmeden pijaması ve çıplak ayağına geçirdiği terliğiyle dışarı koşmuştu, hava soğuktu ama umrunda bile değildi.

Wooyoung ağlayarak San'ın penceresine bakarken kendine sarılan bedenle irkildi neye uğradığını şaşırmıştı. San ona sarılmış hıçkırarak ağlarken ne yapacağını bilemeyerek kalakalmıştı onu çok korkuttuğunu biliyordu Babasının San'ın ailesine yaptıklarından sonra San Wooyoung'u bir daha göremiyeceğini düşünmüş olmalıydı muhtemelen de öyle olucaktı.

Wooyoung San'ın saçlarını okşarken bir yandan da kokusunu içine çekti. O an o kokuyu alıp yanında götürmek istedi ama böyle bir şansı yoktu. San "seni çok özledim, her an sana ulaşmaya çalıştım Woo kafayı yemek üzereydim iyi ki geldin" dedi Wooyoung  gözlerini kapattı bu anın tadını çıkartmak istese de bozmak zorundaydı. "Burada olmamalıyım San, gitmem gerek" dedi. San umutla Wooyoung'un gözlerinin içine baktı "yine gelicek misin?" Woo başını olumsuz anlamda salladı "sanmıyorum hoşçakal sevgilim" dedi ama San onu tuttu ve "asla göndermem seni" dedi "bana geri gelmiyceksen o zaman gidemezsin" dedi

Bu durum Wooyoung içinde oldukça zordu "babam seni öldürebilir San ve buna kalbim dayanamaz" dedi. San gülümsedi ve "gidersen zaten ölürüm" dedi ve ekledi "intihar ederim" çünkü o Woo yoksa ölmeyi tercih ediyordu ve Woo da bunu tercih ediyordu bu yüzden aklına gelen fikri söylediğine pişman olucak olsa da söyledi "birlikte intihar edelim mi sevgilim?"

Hwa'dan###

Okkalı bir küfür savurdum. Woo'dan sonra San da ortadan kaybolmuştu ve bir türlü bulamıyorduk ki bu arayışımıza sırf Woo'yu bulmak için Yeosang da dahil olmuştu ama yoklardı ve ben sinir krizi geçiriyordum çünkü San çekip giderken bizi hiç düşünmemişti evet benimle yeni tanışmıştı ama Yunho ve Hongjoong onun yüzünden perişan olmuştu bana da ikisini teselli etmeye çalışmak düşmüştü ki ne yaparsam yapayım işe yaramıyordu.

Şimdiyse bir parkta toplanmış hep beraber oturmuş sessizce bekliyordum tek ses arada benim savunduğum küfürlerdi Hongjoong'un "Yeter ulan küfür etme artık" demesini bekliyordum ama onu bile yapmıyordu Yunho da ondan farksızdı bir tek Yeosang ben küfür edince öksürerek tepki gösteriyor sonra telefonuyla ilgilenmeye dönüyordu ki birden bire Yeosang çığlık attı ama nasıl bir çığlık sanki canından can kopardılar.

Yeosangın telefonu elinden kayıp yere düştü ve tok bir ses eşliğinde parçalara ayrıldı dikkatlice ona bakıyorduk hepimiz neler olduğunu anlamak isteyerek ama o donup kalmıştı.

Hwa: Yeosang birşey söylesene ne oldu?
Yunho: San ya da Woo'yla ilgili birsey mi öğrendin?
Hongjoong: ne olur kötü birşey olmadı de lan artık bünyem kaldırmıyor
Mingi: yavrum iyi misin?

Bu arada Mingi gönlünü fena halde Yeosang'a kaptırmıştı ama ikisi de dostunun derdine düştüğünden açılamamıştı. Ki zaten Yeosang şu ana kadar onunla konuşmamıştı bile.

Yeosangı dürtmemle transtan çıkmış gibi kendine geldi göz yaşları akarken hıçkırarak ve kekeleyerek konuşmaya başladı "Choi San ve Jung Wooyoung  isimli iki sevgili uçurum kenarında el ele ve ölü vaziyette bulundu her ikisi de lise öğrencisi olan gençlerin neden intihar ettiğiyse henüz bilinmiyor"