Callboy's Duty: Arthur Rodriguez [BOYXBOY] [R+18] [Completed]

Kabanata XV: Archie

“Archie, wake up! Tanghali na bata ka! Bumangon ka na d’yan!” Agad akong napabangon sa aking higaan ng may isang boses akong narinig. At sa tono na iyon, bakas roon ang galit at inis.

Madali akong bumangon at inayos ang aking sarili bago ako nagtungo sa pintuan upang buksan iyon. Nang mabuksan ko na iyon, bumungad sa akin ang imahe ng aking ama. Napayuko na lamang ako sa kaniyang harapan dahil hindi ko kayang sabayan ang titig na kaniyang ibinibigay aa akin.

“What time is it, Hijo? Hindi mo ba alam na may pasok ka ngayon araw? Kailangan ba talaga na sinusundo ka pa rito sa kuwarto mo?” Tanging pag-iling na lamang ang aking nagawa sa mga tanong ng aking ama.

“Pasensya na po.” Sagot ko habang nakayuko ako sa kaniyang harapan. “Pa, bakit po galit kayo sa akin? Umagang-umaga ho?” Hindi ko maiwasang itanong ito sa kaniya ang bagay na iyon.

Huminto naman ang aking ama sa kaniyang balak na paglalakad. “Do you really want me to answer your query? Huwag mo kong subukan, Archie.” Matapang nitong pagsasalita sa akin.

Alam ko, na sa mga mata niya ay wala akong nagawang tama. Lagi na lamang niyang nakikita ang kamalian sa akin. Lahat na lamang ng mga maling nagagawa ko ay napupuna niya. Ngunit, ang tama at mabuti kong ginawa ay hindi niya mabigyan ng pansin.

“Gusto ko lamang po na malaman kung bakit parang ang init ho lagi ng dugo ninyo aa akin. Anak ninyo naman ho ako, hindi ba? Anak ninyo po ako ni mama. Pero, never kong naramdaman iyon sa iyo.”

“Honestly, hindi ako rin alam. Every time na nakikita kita, hindi ko maiwasan na makaramdam ng kakaibang galit dito sa puso ko. Anyways, all I want is that—I just wanted you to be more responsible, decent man and a good-boy son. I hope you understand.” Sagot nito.

Hindi ko alam pero…sa mga sinnabi niya sa akin, tila parang may iniiwasan siyang masabi sa akin. Bakit pakiramdam ko ay pinipilit niya lamang ang kaniyang sarili na pakisamahan ako ng pilit?

“Ganun po ba?” Tumango-tango na lamang ako sa kaniya. At akmang maglalakad na ako pabalik sa aking kuwarto ng muli akong nagsalita, “Sana po ay totoo ang mga binitawan ninyong salita sa akin. If it is what you want, I try my very best to meet your expectations on me. I hope it help you a lot.” Hindi ko na hinintay pa ang kaniyang sasabihin ng pumasok na ako sa aking kuwarto.

Habang nakasandal ako sa likod ng pintuan sa aking kuwarto, hindi ko naiwasang marinig ang boses ng aking ina na kausap ang ama ko. “Emmanuel, mag unos-dili ka naman sa mga sinasabi mo sa bata. Masyado kang mainit kay Archie. Baka mamaya ay kung ano pa ang masabi mo sa kaniya.” Dinig kong pagsasalita ng aking ina mula sa labas ng aking kuwarto.

“Ginagawa ko ang lahat para mapigilan ang sarili ko. Pero, sa tuwing nakikita ko siya, pakiramdam ko ay bumabalik ang nakaraa natin. Malaking sampal para sa akin iyon, Lucia.” Hindi ko alam kung ano ang kanilang pinag-uusapan.

Ngunit pakiwari ko ay may kinalaman ang bagay na iyon sa akin. Napa-iling na lamang ako matapos kong marinit ang kanilang usapan. Agad akong napatingin sa aking kama na kasalukuyang magulo. At mula sa aking kinatatayuan, agad kong nakita ang aking repleksyon sa salamin na nasa aking harapan.

“Wait! Paano ako nakauwi ng bahay na ako lamang? I know that I was too drunk that night. But, is there someone helped me…” Taka kong pagtatanong sa aking sarili.

Pakiramdam ko sa aking gagawin ay magagawa kong lokohin at pagtaksilan si Tyra. I know that she don’t deserve to be treated like this. But, how am I suppose to make it up with her if she’s still made at me. Wala kaming calls and messages sa isa’t isa. Para na akong masisiraan ng bait sa mga kung anu-anong senaryo na ang pumapasok sa isip ko.

Siya ang rason at nagtulak sa akin na gawin ang bagay na ito. Alam ko na mali ang gagawin kong pakikipagtalik sa iba—sa taong hindi ko kilala. Pero, ito lang iyong alam kong daan para kahit pa-paano ay makalimutan ko ang problema ko—si Tyra kahit sa maigsing panahon lamang.

“Archie, itutuloy ko pa ba?” Dinig kong tanong ng taong kasama ko rito sa loob n kuwarto ng Bahay-Aliwan. Bakas sa kaniyang boses ang kaba at nerbyos. Ngunit, ano ba ang ikinatatakot ng taong ito sa akin?

Nagtaas naman ako ng tingin sa kaniya. Habang pinagmamasdan ko ang kaniyang mukha, at kahit na puro ilaw na patay-sindi ang narito sa loob ng silid. Hindi ko pa rin maitatanggi na siya nga ang taong iyon. Ang taong gustong-gusto kong makita noon pa lamang. At kahit na medyo nanlalabo na ang aking paningin dala marahil ng matinding tama ng alak, hinding-hindi ko makakalimutan ang mukha niyang ito.

Hinawakan ko ang kaniyang braso. At sa pagkakahawak ko na iyon, ramdam kong napaigtad siya ng bahagya. “Ito ang trabaho mo, hindi ba? Ang pasiyahin ako at bigyan ng isang kakaiba at hindi ko malilimutang sex sa kapwa ko lalaki. Kaya huwag mo akong biguin.” Saad ko sa kaniya.

Nakita ko namang itong napayuko matapos kong sabihin iyon sa kaniya. “Nasasaktan ako. P-puwede b-ba n-na i-iba na lang…?” Utal-utal nitong pagsasalita. Dahil sa aking narinig, bahagya kong hinigpitan ang pagkakahawak ko sa kaniyang braso.

“Talagang masasaktan ka kapag hindi mo ginawa ang trabaho mo. Kaya, ano pang hinihintay mo? Hubaran mo na ako!” Agad naman siyang kumilos ng marinig ang ginawa kong pagsigaw sa kaniya.

Sa gabing ito, wala akong gustong gawin kundi ang kalimutan muna ang problema ko—kalimutan muna kahit ngayon lamang si Tyra. At magpakasaya at magpasarap kasama ang ibang tao. Masyado na akong nahihirapan sa bawat away na aming ginagawa. Ako na lamang palagi ang unang sumusuyo sa kaniya. Nakakapagod na. Nakakaubos na rin ng pasensya.

Habang iniisip ko ang sitwasyon naming dalawa ni Tyra. Naramdaman ko na lamang na unti-unting hinuhubad ng lalaki ang aking boxer. Agad kong hinawakan ang kaniyang kamay upang mapahinto ito sa kaniyang ginagawa. “Bakit? Ayaw mo ba? Ayos lang kung a-ayaw…mo.” Pagsasalita nito sa akin.

Hindi ko sinagot ang tanong niyang iyon sa akin. Bagkus, marahan kong inilapit ang aking sarili sa lalaking hanggang ngayon ay nanginginig pa rin sa takot mula sa ‘kin. Nang magkaharap na ang aming mga mukha, hindi ko maiwasang mamangha sa guwapo niyang taglay. Mayroon siyang mapupulang labi na para bang hinihikayat ako na halikan ko ito.

Mayroon rin siyang mapupungay na mga mata na tila nangungusap sa akin. Kaya naman, dahan-dahan kong iginayak ang kaniyang ulo palapit sa akin. Ilang segundo pa ang lumipas, natagpuan ko na lamang ang aking sarili na banayad kong hinahalikan ang lalaking kasama ko sa kuwartong ito.

Ito ang unang pagkakataon na nakipagtalik ako sa lalaki. Aaminin ko, na noong una ay nag-aalangan akong gawin ang bagay na ito sa kapwa ko lalaki. Ngunit, dahil sa nakita ko ang taong iyon rito, hindi ako nagdalawang-isip na gawin ang bagay na ito kasama siya.

Unti-unti na akong sinasakop ng matinding pagnanasa, marahil ay sanhi ito ng tama ng alak sa aking katawan. Habang patuloy ako sa aking paghalik sa kaniya, marahan ko siyang inihiga at walang pasabi akong pumatong sa kaniya.

Habang tumatagal, lalo kong nagugustuhan ang ginagawa naming ito. Kahit na ako ang nagtatrabaho na dapat siya ang gumagawa. Mas ninais ko na lamang na ako ang magpaligaya sa kaniya. Kapwa na kami wala sa sarili, hindi ko na hinintay pa ang kaniyang pagpayag sa aking gagawin.

Agad kong inilagay ang kaniyang mga binti sa aking balikat. Habang nakapuwesto sa pagitan ng kaniyang mga hita, mula sa aking puwesto, kitang-kita ako ang kaniyang guwapong mukha na kasalukuyang nakapikit paharap sa akin. “Alam ko na masasarapan ka sa gagawin ko.” Saad ko.

Hindi ko na hinintay pa ang kaniyang sasabihin ng agad akong kumilos para sakupin siya. Ilang segundo pa lamang ang nakalilipas, nagtagumpay naman ako sa aking ginawa. Ngunit, hindi muna ako gumalawa dahil alam ko na medyo masakit iyon sa parte nila. Kaya naman, habang nananatili ako sa kaniyang ibabaw, malaya kong napagmamasdan ang kabuuan ng kaniyang katawan. “From now on, akin ka lang.”

Matapos kong sabihin iyon sa kaniya na hindi naman niya binigyan ng pansin. Ay agad na akong nagsimulang gumalaw. Patuloy lamang ako sa ginagawa kong pag-indayog sa kaniyang ibabaw ng marinig ko itont nagsalita, “Dahan-dahan lang…” Dinig kong pagsasalita niya.

At bilang masunurin ako, agad akong nagdahan-dahan sa paggalaw. Naging mabagal ay suwabe ang bawat paggiling na aking ginagawa sa kaniya. Bahagya akong yumuko at maingat na itinaas ang kaniyang ulo. “Narinig mo ba ako? Ang sabi ko, akin na simula ngayon.” Matapos kong sabihin iyon sa kaniya, agad ko itong siniip ng halik na punong-puno ng matinding pagnanasa.

Ilang oras pa ang lumipas, nang nakita ko na lamang ang aking sarili na hinihingal sa kaniyang ibabaw. Hindi ko na nalaman pa ang mga sumunod na pangyayari ng bigla ko na lamang naipikit ang aking mga mata, marahil ay dala ng matinding alak at pagod na resulta ng aming pagtatalik na dalawa.

“Ang lalim ata ng iniisip mo ngayon, Mr. Archie Buenaventura. You look so stress today.” Agad akong napabalik sa aking ulirat ng bigla ko na lamang narinig ang boses ni Kayleigh na nagsalita mula sa kawalan.

Agad naman akong napa-ayos ng aking pagkakaupo. Nang makita ko siyang papalapit na sa akin, agad na nagdikit ang aking mga kilay. “Anong ginagawa mo rito? At paano mo nalaman na narito ako sa likod ng campus?” Sunod-sunod na tanong ko sa kaniya.

Nakita ko namang itong napangiti sa akin. “Simple. Nakita kitang papunta rito. Hindo lang naman ikaw ang estudyante na may karapatang pumunta sa lugar na ito.” Huminto ito sa kaniyang pagsasalita. Tumabi ito sa akin at naging malayo ang kaniyang tingin. “Masyado kang mabait, Archie. To the point na hindi mo naman deserve ang mga nangyayari sa ‘yo.”

Agad akong napatingin kay Kayleigh ng bigla itong nagsalita. Isang tingin lamang ang aking nagawa at sa tinging kong iyon, isang nangungusap na tingin ang aking ibinigay sa kaniya. “I know that I’m not in the right place to tell you this. But…”

“But…?” Humarap ito sa akin. At base sa mga tingin niyang iyon, tila iba ang nais niyang iparating sa akin. “I saw Tyra having fun with the other guy. I was just assumed na magkaibigan sila. But then, this thing shocked me when I saw them kisssing each other.” Pagpapatuloy nito.

“You lier. Hindi magagawa ni Tyra ang mga iyon sa akin. Mahal na mahal ako ni Tyra. Hinding-hindi niya ako lolokohin.” Ibayong kaba at takot ang aking naramdamman ng marinig ko ang mga salitang itong mula kay Kayleigh.

“It’s up to you, then. Nasa sa ‘yo na ang bagay na iyon kung maniniwala ka, o hindi. I’m just telling you this because I’m concern. Ayoko lang na masaktan ka pa ng babae.” Sagot nito. Matapos niyang magsalita, ay agad itong tumayo at naglakad palayo sa akin. Ngunit, ilang hakbang pa lamang ang kaniyang nagagawa ng huminto ito at nagsalita, “Mahal kita at mahalaga ka sa akin, Archie. Ayoko lang na maranasan mo muli ang naranasan mo sa akin noon.”

Napayuko na lamang ako sa kaniyang sinabi. Matapos iyon, nagpatuloy na lamang sa kaniyang paglalakad si Kayleigh. Akmang maglalakad na ako ng isang imahe ng tao ang aking nakita. Kasama ang tinutukoy sa akin ni Kayleigh, kanina lamang.

Nang makita ko silang dalawa na magkasama at parehas na masaya. Agad akong naglakad papalapit sa kanila. Nang makita ako ni Tyra na papalapit, ang tuwa sa kaniyang mukha ay unti-unting napalitan ng takot at kaba.

“Anong ibig sabihin nito? Don’t tell me, Tyra that you’re betraying me? Niloloko mo nga ba ako?”