Arabaya yürüdük. Gerilmiştim. Arka kapıyı açtım. Efe'yi bindirdim. Beni rahatlatmak için gülümsedi. Seviyordum bu çocuğu. Büyümüş de küçülmüştü. Şapşal şey. Kemerini bağlayıp kapıyı kapattım. Öne oturdum. Eve gittik. Barlas arabayı park etti. Kapıyı çaldım. Efe'yle Barlas bir şeyler konuşuyordu. Kapıyı annem açtı.
"Hoşgeldiniz."
Ayakkabılarımı çıkartıyordum.
"Reis oğluşum, annen burada. Gel sen de. Biricik de gelir birazdan. Yemek yiyeceğiz."
"Geldim Akgül teyzem." diyip ayakkabılarımı çıkardı.
İçeri girdik. Çantamı askıya bıraktım. Salona girdim. Efe koşarak yukarı çıktı. Arife teyzeye sarıldım.
"Nasılsın, kızım?"
"İyiyim, Arife teyze. Sen nasılsın?"
"İyiyim."
Gözleri Barlas ve benim aramda mekik dokuyordu.
"Barlas anlatmıyor, sen anlat. Neler oldu geçen sabah?"
Barlas'a çevirdim gözlerimi. Annem bacağımı cimcikledi. Acıyla inledim.
"Anne, napıyorsun ya?"
"Bana bak Alev, yaşına başına bakmam terlikle döverim seni. Naptın da delirttin reis oğluşumu?"
Annem ve beni terlikle dövmek? En son ne zaman terlik yemiştim?
Lise?
Hayır.
Ortaokul?
Sanmam.
İlkokul?
Heralde ya ilkokulda ya da ortalıkta bir iki kere yemiştim. Çok nadir olurdu bu zamanlar.
Barlas'ın kahkahasını duyunca hemen ona döndüm. Gülersen ölürsün bakışını atınca sustu. Dudaklarını birbirine bastırdı. Anneme döndüm. Ben ne diyeceğimi düşünürken Arife teyze beni kolumdan kendisine çekip kolunu bana sarmıştı.
"Barlas celallenmiş işte bir şeye. Ne diye geliyorsun Alev'imin üstüne?!"
Ya, gördün mü bakışı attım anneme. Yani kaşlarımı havalandırıp sırıttım. Başımı hafifçe eğip kaldırırken tek kaşımı da kaldırıp indirmiştim. Hemen ardından Barlas'a döndüm. Aynı bakışı ona da sundum. Dudaklarında büyük bir tebessüm vardı.
"İyi. Yemedik Alev'i. Kalk kız, kahve yap."
Çıkaramadı tabi sinirini. Yaptır iş, yaptır. Oğluşuna laf söyledik ya, vur! Vur tabi. Durma! Hayır anlamıyorum ki, bu oğluş sevdan nereden geliyor?Abim var. Onu sevsene. Ne elalemin oğlunu oğluşum diye sevip kendi, öz kızını satıyorsun? Bu ailenin Barlas sevdasını anlamayacağım sanırım. Hadi benim sevdiceğim, size ne oluyor?!
Mutfağa gittim. Dört orta şekerli kahve yaptım. Abim ve Gonca ortalıkta yoktu. Salona gittim. Önce anneme ve Arife teyzeye, sonra Barlas'a verdim. Barlas'ın oturduğu koltuğun diğer ucuna oturdum. Annemle Arife teyze sohbet ediyordu. Kahveden yudum aldım.
"Alev."
Başımı ona çevirdim.
"Biz şimdi neyiz?"
Ağzımdaki kahveyi zorlukla yutup öksürük krizine girdim. Sırtıma sırıtarak yavaşça vurdu. Şaşkınca bakmaya devam ettim. Sesli güldü. Annemler bize bakıyordu ama ben gözlerimi Barlas'tan ayıramıyordum. Burnumun ucunu işaret ve orta parmağının arasına alıp sıktı. Kapı çaldı. Hızla ayağa kalktım. Barlas kahkaha attı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alev
Ficción General(Wattpadde Alev adındaki ilk kitaptır.) Çok zeki ve çalışkan olan Alev'in elde ettiği başarılar herkes tarafından fark edilmişti. Yıllar önce öğretmenleri onun ne kadar iyi yerlere gelebileceğini öngörmüştü. Burslu olarak yurt dışına okumaya giden...
