AZRA

FİNAL

Oturduğu yerde rahatsızca kıpırdandı. Gergindi, aynı zamanda heyecanlıydı. Salon çok kalabalıktı. Büyük bir heyecanla maçın sonunu bekliyordu herkes.

Buraya gelişlerinin ardından 4 yıl geçmişti. Gökalp, kariyerinde hatrısayılır bir üne kavuşmuştu. İşine burada devam eden Azra da moda sektöründe hayal bile edemediği ünlü isimlerle tanışıp iş yapmıştı.

Berat, istediği gibi üniversite için ablasının yanına gelmişti. Son senesindeydi.

Abisi ve diğerleri de arada ziyarete, Amerika'ya gelmişlerdi.

Türkiye'ye dönmelerine az kalmıştı.

Şu an ise NBA final maçındaydılar. Finale Gökalp'in bulunduğu takım, GSW kalmıştı. Takım için bu maç çok önemliydi, dolayısıyla Gökalp için de.

Gökalp ve Azra, gerek Türkiye'de, gerek Amerika'da parmak ucuyla gösterilen çiftlerdendi. Herkes onları seviyordu, yakıştırıyordu. İkisi de kendi alanlarında düzgün, başarılı insanlardı. Sevilmemek için bir nedenleri yoktu.

1 sayı farkla GSW öndeydi. Son saniyelere girilmişti. Eğer rakip takım bir atak yapmazsa, maçı Gökalp'in takımı kazanacaktı.

Öyle de oldu.

Salonda yoğun bir gürültü hakimdi.

Bir anda tüm oyuncular kenara çekildi. Ortada Gökalp kaldı.

Azra olanlara anlam vermeye çalışıyordu. Kalbi heyecanla atıyordu.

Bir anda yukarıdan bir pankart indi.

BENİMLE EVLENİR MİSİN AZRA?

Pankartta Türkçe yazsa da, herkes olup bitenin farkındaydı.

Azra kalbinin durduğunu hissetti. Bu ortamda, böyle bir evlilik teklifi.. Hayal bile edemiyordu. Ancak gerçekti.

Gözyaşları akmaya başladı. Bu adam onu kalpten götürecekti.

Büyük adımlarla diz çökmüş sevgilisine ilerledi. Kocaman bir gülümseme bahşetti.

"EVET!"

Salonda çığlıklar, ıslıklar yankılandı.

Herkes, rakip takım oyuncuları, taraftarları bile mutluluklarına ortak oluyordu.

Gökalp, titreyen elleriyle yüzüğü parmağına geçirmeye çalışıyordu. Ancak kendisinin de elleri titriyordu. Anın heyecanıyla basit bir yüzük takma bile zordu onlar için.

En sonunda o yüzük o parmağa girdi.

Ne olduğunu anlamadan kendisini sevgilisinin kucağında buldu. Gökalp, Azra'yı kucaklayarak etrafında döndürüyordu.

Sesler susmuyordu. Tezahüratın yerini, başka bir tezahürat alıyordu.

İyi ki dedi Azra, karşısına Gökalp çıktığı için.

İyi ki dedi Gökalp, karşısına Azra çıktığı için.