AZRA

22. BÖLÜM

Omuzlarını düşürerek çıktı babasının evinden. Yanındaki Gökalp da destek olmak için kollarını okşadı.

Gideceği haberi duyulmuştu. Üzüldüler, ağladılar ama kararlılığını görünce ellerinden mutluluk dilemekten başka bir şey gelmedi.

Herkesi babasının evine toplamıştı.

Miray'ı, Cüneyt'i, Erdem'i, Seray'ı, abisini..

Ayriyeten mahalleye uğrayıp oradaki arkadaşlarına da veda etmişti.

Miray çok ağlamıştı. Ama ablası aşkının peşinden gidiyordu, onun adına mutluydu. 

Abisi üzülse de belli etmedi, her daim yanında oldu. Sık sık ziyarete gidecekti.

Arkadaşları.. Seray, Cüneyt, Erdem. Onlar adına çok mutluydu. Arkadaşları hayalinin peşinden koşuyordu, sevdiği kadın yanındaydı.

Babası kızından ayrılacağı için üzülse de gitme demeye yüzü yoktu.

Ve Berat..

Gelmemişti.

Zaten üzgündü, bu tavırlar onu daha da üzüyordu.

"Son hazırlıklar için menajerimle konuşmalıyım. Sen de moda evine gidip açıkla istersen. Haberleşiriz."

Onayladı ve ayrıldılar. Arabayı moda evine sürdü. Buradan ayrılmak zor olacaktı.

Geldiği gibi çalışanları bir kenara topladı. Yanında Gizem ve Nilsu duruyordu.

"Amerika'ya gidiyorum. İşleri oradan yürüteceğim. Buralar size emanet bir süre görüşemeyeceğiz. Kendinize iyi bakın." 

Yanına kendisine veda etmeye gelen herkesi güler yüzle karşıladı. Çalışanlarıyla arası gayet iyiydi. Onları ailesi olarak görüyordu. Onlar olmasa, burası olmazdı.

En sonunda gitmeden Nilsu ve Gizem ile vedalaştı. Onlarla sık sık iletişimde geçecek olsa da, dünyanın bir ucunda olacaklardı neticede.

Evine geldi. İlk olarak valizlerini hazırladı. Birsürü eşyası vardı dolayısıyla birsürü valiz vardı. Gökalp'in transfer olduğu takım Golden State Warriors, özel uçak ayarlamıştı. Bu iyi bir şeydi.

Kapının çalmasıyla kapıya ilerledi. Gökalp'i bekliyordu ancak gelen Gökalp değildi.

Berat gelmişti.

Üzgün gözlerle kendisine bakıyordu. Kenara çekildi geçmesi için. İçeri girmesiyle de kapıyı kapatıp yanına geçti.

Koltuğa geçtiler. Berat'ın ne diyeceğini bilemiyor gibi bir hali vardı. Bu durumu Azra kolaylaştırdı.

"Nasılsın?"

"İyiyim. Ben.. Özür dilerim seni üzdüysem. Sadece senden ayrılma fikri bana korkutucu geldi. Hem de yeni kavuşmuş sayılırız. Ama sen doğru olanı yapıyorsun, sevdiğin adamla gidiyorsun."

"Berat, canımın içi. Sizden ayrılmak beni de zorluyor. Ama sen zaten üniversiteyi yurtdışında okumak istemiyor muydun? Şurada ne kadar zaman var ki? Yanımıza geleceksin. Hem Gökalp 'temelli kalmayacağız, yapamam ben orada' dedi. Orada birkaç sene kalacağız ve yeniden buraya geleceğiz."

"Haklısın. Abarttım biraz. Yarın gideceksiniz değil mi? Geç oldu, ben gideyim sen de dinlen."

Ayağa kalkıp kardeşini kapıdan geçirdi. Öpmeyi ihmal etmedi.

Gökalp'in mesajlarına cevap verip kendini yatağa attı. Çok geçmeden uykuya dalmıştı.

Sabah alarmla beraber kalktı. Valizlerine kısa bir bakış attı. Gidiyordu işte. Sevdiği adamın hayallerine ortak oluyordu.

Kısa bir duşun ardından hazırlandı ve Gökalp'i beklemeye başladı. Beraber havaalanına gideceklerdi, diğerleriyle orda vedalaşacaktı.

Kapının çalmasıyla düşüncelerinden sıyrıldı ve kapıyı açtı.

Gökalp tüm yakışıklılığıyla karşısında duruyordu. İçten bir tebessüm etti.

"Valizlerin nerede güzelim? Arabaya yerleştirelim."

"Yukarıda. Biraz fazla var, beraber indirelim."

Azra önde, Gökalp arkada yukarı çıktılar. Azra valizleri göstermesiyle ikisi de valizleri bölüşüp aşağı indi. Valizleri arabaya sığdırdıklarında Azra kapıyı çekmeden evinin önünde durdu.

Uzun bir süre gelmeyecekti bu eve. Son kez baktı. Ardından kapıyı çekip sevdiği adamın yanına, arabaya bindi.

Havaalanına geldiklerinde etrafa baktı. Valizleri çoktan görevliler almıştı, uçağa yerleştiriyordu.

Karşıda onlarla vedalaşmayı bekleyen topluluğa ilerlediler.

Herkes buradaydı.

Kısa bir ağlama faslının ardından herkesle teker teker sarılıp uçağa bindiler.

İçinde burukluk vardı Azra'nın. Sanırım şimdiden özlemişti onları. Yıllar nasıl geçecekti?

Ellerinde hissettiği ellerle sağına döndü.

Gökalp, gülümseyerek kendisine bakıyordu.

Sevdiği adamlaydı, mutluydu.