Mafia Series 4: Caleb Frost Lacsamana (Completed)

Chapter Thirty

WHITE WALLS AROUND around her, iyon ang nabungaran ni Candice. Agad siyang napabangon at napangiwing din kaagad dahil sa sakit na sumalakay sa mga bewang niya. "Aray..."

"Hey! Careful Miss, dahan dahan wag ka munang gumalaw." Ani ng lalaki na bigla na lang pumasok sa loob at inalalayan siya sa paghiga muli.

"Who are you?" Naguguluhang tanong niya rito. "Bakit ako nandito?" 

"You can't remember what happened? I hit you. Mabuti na lang at hindi ganun kabilis ang pagpapatakbo ko at nakapreno ako agad kaya minor injuries lang ang natamo mo." Sagot ng lalaki sa kanya.

Memories filled her mind dahil sa mga sinabi nito. She, inside the office of Caleb, the revelation and her walking to the street then a car hit her, that's why she's here in the hospital.

"Do you remember now? Do you want me to call a doctor? May masakit ba sayo?" Dahil sa tanong nito ay napaiyak si Candice. Masakit? Oo yung puso niya masakita. Yung tipong sa sobrang sakit gusto niya na lang mamanhid.

"Hey! Hey! What did I do? Why are you crying?" Tarantang tanong agad ng lalaki at napatayo, sinipat siya nito at tiningnan ang pasa niya sa braso at noo. Natawa naman siya sa inakto nito kaya para siya ngayong baliw na tumatawa habang umiiyak.

"I think I brought you in a wrong hospital. I should have brought you in mental institution." Ani ng lalaki at nakataas ang kilay sa kanya.

Napangiti naman siya at nailing. "I'm not crazy. I am just in pain that's why I cried but then your funny stunts made me laugh."

"So I am a clown now? Sa gwapo kong 'to?" Hindi makapaniwalang sabi ng lalaki sa kanya.

Ngumuso naman siya at napabuntong hininga. "I am sorry, did my laugh offend you?" Hingi niya ng paumanhin.

"No. Its okay. Actually its better if you are smiling and laughing than crying. I hate women crying."

"I'm sorry, I was just a bit emotional."

"Why? Are you pregnant? Hormones? Or Heartbreak?"

"The latter one."

Napa 'o' naman ito sa sagot niya. Habang siya ay ngumiti lang. "Can I go home now? Minor injury lang naman 'to sabi mo. Malayo sa bituka 'to." Aniya.

"Huh? Pero baka mainfection yan. Mag stay ka muna dito. Wag kang mag-alala sa bayarin ako ng bahala dun." Agap nito.

"No thank you. I'm fine actually. I can manage. Kailangan ko lang talagang umuwi. Naghihintay ang mga kapatid ko, maliit pa sila at walang kasama ngayon."

"Your parents?"

"Dead."

"Oh! I'm sorry."

"Ayos lang. So, please? Can you talk the doctor? Kailangan ko na kasi talagang umuwi, kailangan na naming umalis dun."

"Why? Bakit naman? Saan naman kayo pupunta?"

"I don't know? Iwan, basta sa malayo, kung saan malayo ang sakit." Sagot niya at yumuko.

"I am not a nosy kind of man but... May I know what happened?" Kuryosong tanong ng binata.

Hindi alam ni Candice ang mabilis siyang tumango rito. Kwenento niya rito ang nangyari, simula sa pagpapalayas sa kanilang magkakapatid, sa aksidenteng pagkikinita nila nina Sarah at Ark, sa pagpapanggap niya, everything, maging ang nangyari kanina. Hindi alam ni Candice na umiiyak na pala siya habang nagkkwento. Tumayo naman ang lalaking kaharap niya at masuyo siyang niyakap.

"You remind me of my sister." Mungkahi ng binata.

"Asan siya ngayon?" Tanong niya habang pinipilit na hindi humikbi.

"Dead." Sagot ng binata. Humiwalay ito ng yakap sa kanya at binigyan siya sa panyo.

"Salamat at pasensiya na sa pagtatanong."

"Its okay. Its already years ago." Kibit balikat na sagot nito.

"Why? Bakit naman naaalala mo siya sa akin?"

"Because like you, she was once in love. Masyado niyang minahal ang lalaking iyon. Ibinigay niya lahat lahat para rito pero sa isang pagkakamali ay iniwan siya nito. That man abandoned my sister like nothing happened. Na depress ang kapatid ko, walang araw o gabi na hindi siya umiiyak. Nakakulong lang siya sa kwarto niya. She barely go out and eat, we are worried, my family is worried to her. Kaya isang araw, I came to her room. Kumatok ako pero walang sumasagot. Inatake na ako ng takot at kaba pero pilit kong binalewala at iniisip na imposible. I asked our main for the double keys, as soon as I get the key, I open her door." Tumigil ito sa pagsasalita at ngumiti ng mapait. She can see the visible pain in his green eyes.

"What happened next?

"I found her hanging the ceiling with a multiple slit on her both wrist. Dead on arrival."

Napatakip ng bibig si Candice sa narinig. She can't believe na nasaksihan ng binata ang mismong kapatid na walang buhay.

"Huli na ng dalhin namin siya sa hospital. She was hanging and dead for hours before I came, if only I was more earlier, maybe, I could have save her and her baby."

"Oh my God!" Hindi makapaniwalang sambit ni Candice.

"Yeah and you know what happened next?"

"What happened?"

"The man who abandoned my sister commit suicide after he heard what happened."

And for the nth time, Candice utter "Oh my God!" Again.

"That was 5 years ago. Matagal na pero syempre, even the wound is healed, doesn't mean it didn't leave a scar. That scar is always there, reminding me what happened, making me my heart ache again."

"I am sorry. Napakwento ka pa. I was too curios I didn't know that-"

"Its really okay." Putol nito sa sinasabi niya. "Its nor your fault no need to apologize. That's the reason kung bakit ayoko makakita ng babaeng umiiyak. It pained me and remind of my sister."

Hindi na nagsalita si Candice at tumango na lang.

"Oh well, ahm... nakwento na natin ang buhay ng isat isa pero hindi pa rin tayo magkakilala." Ani ng binata at napakamot sa batok. Natawa naman si Candice at sumang-ayon.

"Oo nga eh, anyway my name is Candice Faye Agreste. You can call me Candice, Faye or Cand."

"I prefer Caye. CA from Candice and YE from Faye." Nakangiting ani nito.

"Ikaw ang bahala Mr?"

"Oh, I am Cedrick Jace Rivano, CJ for short."

"But Jace is much better, I prefer Jace."

"Okay, ikaw ang bahala Caye."

"Haha, nice to meet you Jace!"

"Nice to meet you too Caye!"

Then they both laugh together. Nailing na lang sila sa kalokohan nila. Nagkwentuhan pa sila ng ilang saglit bago nagpaalam si Jace na tatawag ng nurse para tanggalin ang IV niya sa kamay. Magbabayad na rin ito ng bills upang makauwi na siya ang masundo ang mga kapatid.

Now it is a starting point again. The reality, the lesson from the pain. She needs to leave, to move away from the pain.