Karanlık gecenin çanları uğursuz ve lanetli saatleri haber veriyordu.
Ruhu küle dönmüş bedeni, kendini ölüme sürüklerken, ayak parmaklarının uç kısımlarından sivri taşların tesiriyle kan akıyordu. Yararlarını hissetmiyordu, sadece koyu kan gözüne ba...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BEDBAHT
- II -
TUZAĞIN BAĞRINDA
🌙
#Cem Adrian - Duydum Ki Unutmuşsun.
Ruhunun her zerresine damlayan acı, Yağmur'u geçmişin kollarına savururken yüreğine dayanılmaz bir ızdırap bahşediyordu. Gözleri keskin bir bıçak gibi gözlerine saplandığında, kalbinin sesi ruhuna ihaneti fısıldadı...
Ayaz'ın hayatından çaldığı yıllar gözünün önünden film şeridi gibi geçerken buğulanan yeşil gözlerinden yaşlar süzüldü.
Tesadüflerden nefret ederdi!
Hele ki böylesi yersiz karşılaşmalardan daha çok.
Onun karşısında böyle rezil vaziyette durmak utanç vericiydi Yağmur için.
Hatta gurur kırıcı!
Aniden yere çöküverdi genç kız. Kendisi de ne yaptığının farkında değildi! Sadece onun kendisini tanımamış olmasını umuyordu. Elinden düşen çantasının, içinden saçılan eşyaları bir bir toplarken, adını andığını duydu,
"Yağmur!"
Sesi biraz telaşlı geliyordu genç oğlanın. Yağmur ise ürkek görünüyordu... Kulaklarına zelzele gibi düşen Ayaz'ın sesi, birden ayağı kalkmasına neden oldu. Şaşkındı genç kız, keza Ayaz da. Ne yapacağını ve ne diyeceğini bilemiyordu.
Tekrar göz göze geldiklerinde genç kızın çimen yeşili gözleri Ayaz'ın üzerinde gezindi. Adı karakterine sirayet eden genç oğlanın bakışları keskindi. Yüzü Yusuf misali güzel, duruşu bir o kadar asildi...
"İyi misin?" diye sordu Ayaz buruk bir sesle.
Bu lanet gecede bu şekilde karşılaşıp hiçbir şey yokmuş gibi davranmaları mümkün müydü?
Bir müddet sessiz kalan genç kız aynı soruyu tekrar duyunca tüm sessizliğini bozarak düz bir tavırla cevap verdi.
"İyim, yok bir şeyim." kendisine çarpmadığını ve iyi olduğunu ima ediyordu. Bedenen iyi olsa da kalbi her an yerinden fırlayacakmış gibi çarpıyordu. Ayaz, tedirgin adımlarla Yağmur'a doğru bir iki adım attığında, aniden olduğu yerden bir adım geri çekildi genç kız.
"Pek iyi görünmüyorsun" dedi telaşla, bazı şeylerin yolunda gitmediğini sezmişti genç oğlan.
"İyim dedim ya!" dedi sert ve soğuk bir ses tonuyla.
Çünkü ona açtığı yaradan sonra bir daha onu görmek bile istememişti. Yıllarca içini kin ve nefretle bilemişti! Fakat onun yüreğindeki yerini bir türlü değiştirememişti. Belki bu anı yıllarca yüz kere zihninde kurup durdu fakat şu an bu beklenmeyen karşılaşma onu afallatmıştı. Zamanın canına kastı var gibiydi. Her geçen saniye aleyhineydi bu gece...
