-Areumyg.
________________________"Би таныг эндээс явахгүй байгаад чинь гайхаж байна"
"Чи намайг явуулмаар байгаа юм уу?" хэмээх ахын хоолой гал тогооноос зочны өрөө хүртэл цуурайтан чанга дуугарна. "Үгүй ээ, би зүгээр л гайхсан юм. Дандаа явдаг ч энэ удаад сар гаран эндээс холдоогүй болохоор" гэсээр би өнөөх дургүй номоо дэлгэн сууж цагийг өнгөрөөнө.
"Жаахан төвөгтэй асуудал л даа..." гээд гарч ирэхдээ Жимин өчигдөр ууж байгаад үлдээчихсэн тал дарсаа бариад хүрээд ирэв. Бараг л сүүлийн долоо хоногоос эхлэн өдөр болгон ууж байгааг бодоход сэтгэлийг нь зовоосон асуудал гарсан байх, гэвч асуугаад ч нэмэргүй, надад хэзээ ч хариулахгүйгээс хойш..
Би түүнийг Тэхёныг хүлээн зөвшөөрнө гэж найдаж байгаа ч одоогийн энэ байдлыг харвал мөддөө бууж өгөхгүй гэж тооцоолсон байсан. Гэтэл хорьж цагдахаа больж, орой арван цаг гэхэд ирээрэй ч гэхээ байсанд нь алхам алхмаар дөхөж байгаа л санагдана. Дуртай үед уулзуулж, хүссэн үед минь дургүйхэн шиг 'чи өөрөө л шийд' гэдэг болчихсон нь миний санааг зовоох ч, зовлонгүй Тэхёнтой уулзаж байгаадаа ямартай ч баяртай байгаа.
Би номынхоо ирмэг дээгүүр ахыгаа ширтэж 'Тэр ойлгомжгүй. Гэхдээ сонирхолтой талаасаа лав биш. Үнэхээр би түүний дүү болохоор ойлгомжтой байж надад юу болоод байгаагаа хэлээсэй л гэж хүсэж байна' гэж дотроо хэлээд "Та үнэхээр надад-"
"Үгүй ээ, дахиад үгүй. Ер нь үхтэл чинь үгүй"
Гучин долоо дахь оролдлого нь бүтэлгүйтлээ, чөтгөр гэж. Тэгэхээр шийдчихжээ, дотор сэтгэлээ түгжиж, хэнд ч задруулж гаргахгүй гээд жинхэнээсээ ах маань зөрүүдэлчихэж..
Одоо тэр эцсээ хүртэл "үгүй ээ, чамд юу болоод байгаагаа хэлэхгүй" гэж л надад хэлэх болно.•AUTHOR POV•
"Би явлаа шүү.. Ирчихсэн г-гэнэ.."
YOU ARE READING
QUEAN✔
FanfictionМашиныхаа хаалгыг нь онгойлгон яг суух гэж байгаад буудлын дээд давхар луу хартал өнөөх бүсгүй тагт тулаад тамхи сорон зогсож байгаа харагдана. Хормын дараа тамхи нь дууссан бололтой хаа нэг тийшээ шийдчихээд удаанаар эргэж цааш ороход доор байсан б...