Benden içeri

TANITIM 🌠

"Mektup.."

Kitaptan alıntı..

"Ne anlatacaksınız? Zamanım kısıtlı, çabuk anlatırsanız sevinirim." dedim ama kendimde ki bu cesarete içten içten kendimi kutlamıştım. Kendimi kutlamayı sonraya bırakıp, adama bakmaya başladım.

Adam derin bir nefes alıp, yüzünde gülümsemeyi eksik etmeyerek konuşmaya başladı. " bundan 2.5 yıl önce bir kızım vardı. İsmini çok iyi taşıyordu. Âdeta melek gibi bir kızdı. Kötülüklerden uzak, kötü insanlardan uzak, kendi halinde bir kızdı. Ta ki bir adam gelip kendini aşık etmeyene kadar." Son cümleyi söylerken ruh hali değişmiş çok sert bir adam oluvermişti.

Sert adımlarla yanıma geldi sonra ise yine sert bir şekilde kolumu tuttu. Bir anda adamın çekiştirmesiyle ona ayak uydurup bende arkasından tabiri caizse sürüklenmeye başladım.

Başka bir odaya geldiğimizde oda da prodüksiyon açık ve bana tıpa tıp benzeyen bir kızın resmi vardı. Hatta benimle melek bir araya gelse karıştıran bile olurdu.

İnsanalar çift yaratılır denilirdi de inanmazdım. Resmen karşımda ikizimin resimleri vardı.

Adam biraz önce ki sinirli hâline göre yumuşak bir ses tonuyla Melek'e bakarak konuşmaya başladı..

"Kızımın hayatına muhteşem biri olarak girdi. 2,3 ay kızımı adeta bulutların üzerinde yürüyor gibi eve her akşam mutlu geliyordu.

Bir gün her gece mutlu gelen kız hıçkırarak ağlayarak geldi. Babası olarak karşıma oturtup sordum. 'neden ağlıyorsun meleğim? kavga mı ettiniz? Eğer öyleyse gider kulağını çekerim ben, sen üzülme.' diye soru sordum. Ama o bana cevap vermemiş, odanın camını açmıştı. Sonrasın da ise nefessiz kalmış gibi derin derin nefes aldı. Tekrardan bana döndüğün de gözleri dolmuş, burnu kıp kırmızı olmuştu." Deyip hafifçe güldü amca. Sonrasın da yine sözlerine devam etti..

"En sonun da konuşmaya başladı ama sorduklarıma cevap vermemişti. Sadece 'babam..bu hayat artık bana zor geliyor. Nefes alamıyorum' iki elini boğazına koyup 'böyle iki el beni sıkıyor baba, gün geçtikçe öldürüyorlar beni' dedi.

Günler geçiyordu ama ben her sorduğum da o konuyu kapatıyor, içindeki sıkıntıyı bir türlü bana anlatıp, dökemiyordu. Kızım gözümün önünde erimesine günlerce izledim.

Bir gün ansızın, ortada hiçbir şey yokken polis beni aradı. 'Bir ceset bulundu, cesette kızınızın kimliği çıktı ve teşhis etmeniz için **** adrese gelin.' Polis çok kolay söylemişti ama benim kalbim ağzımda attı. O günkü yaşadığım korkuyu hiçbir zaman yaşamadım bir daha.

2 yıl önce bugün, bu saatlerde kızımın ölüm haberini aldım. Aradan aylar geçti ,kızımın katili bulunmadı. Ta ki aylar sonra dolabını açtığım da bulduğum mektup yol gösterene kadar."

Cebimden çıkardığı mektubu okumam için bana verdi ama ilk cümleyi okuduğum da bile kaynar sular döküldü başımdan aşağı..

****

Ayaklarım beni taşımakta zorluk çekiyordu. Ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilmiyordum.

Sabah ki bana aşkla bakan adam bu olamazdı? Sırf bana benzediği ve ondan ayrılmak istediği için yapamazdı.

******

Gözlerimden yaşlar pıtır dökülüyordu. Karşımda ki adama bile bakamıyordum..

Adamın derin bir nefes aldığın da onun da içi daraldığını anladım. En sonun da kendini toplamış olmalı ki konuşmaya başladı ama sesi çatallıydı.

"Kızım ben seni suçlamıyorum. Kızım, onun hakkın da bir karar verdiğin zaman her şeyini enini ,boyunu düşünerek ver.

Bu gerçekleri sana anlatmayacaktım aslında o hayatına girmeseydi. Girdiğin de ise o zaman bu zaman diye düşünerek anlattım.

Kafanda ki bütün soru işaretlerinin cevabını bulacaksın..

En önemli gerçeğe gelmek gerekirse anne ve baban traf-"

Cümlesini tamamlayamadan bir el silah patladı. 2 ve 3 ise arka arkaya gelmişti.

Karşımda ki adama zar zor ve korkarak baktığım da dağ gibi adam yerde kanlar içinde bulmamla dehşete kapılmıştım. Direk yanına gittiğim de gözünden yaş aktı ve son cümlesini söyledi." Kızım beni çağırıyor.. Onun yanına gitme vakti geli.. Allaha emanet ol kayra kızım. Dediklerimi asla unuma! Onun iyi olmasını sadece sen sağlayabilirsin." dedikten hemen sonra gözünden bir yaş daha düştü ve son nefesini verdi. Son nefesini verirken bile tanımadığı bir kızı düşünüyordu..

Kim vurduğuna bakamıyor hem de ağlayamıyordum..

Elimde kan bulaşmış mektupla zar zor ayağa kalktığım da karşımda beklemediğim bir insanı görmemle biraz da gözüm karardı, tutunacak yer de olmaması beni zorluyordu.

Karşımda ela gözleri siyaha dönmüş, elinde silah, yerdeki Ahmet amcaya bakıyordu. Gözleri bana döndüğün de yüzünde şefkat belirdi ve elinde ki silahı yere attı.

******

Öncelikle merhaba...

Umarım kitabımın tanıtımını beğenip okumaya devam edersiniz..

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın..

Arkadaşlar mektubu merak ettiğinizi biliyorum ama gün gelecek bütün merak ettiğiniz şeylerini cevabını alacaksınız. Sadece sabredip, beklemeniz gerekiyor..

Sizleri seviyorum ❤