Benden içeri

7. BÖLÜM

Keyifli okumalar.. 🕊

Utkuyla o gün konuşmamızın ardından 2 gün geçmişti ama çok kısa konuşmuştuk. Nedeni ise, benim yorgun olmamdı. Konuşmamızın geneli şans vermeyle ilgili ve güvenle ilgiliydi. Ayrıyeten kendine bu konu da çok güveniyor. Hatta; ' bir gün benim sana geldiğim gibi sende bana geleceksin.' demişti. Ben ise sadece "belki de." diyebilmiştim..

Şuanda saat 12'ye geliyordu ve ben fakültenin bahçesinde ki bankta kitap okuyordum. Dersin başlamasına az bir vakit kalmıştı ama kitabı daha yarı edememiştim. Sonunu merak ettiğim den hızlı ve anlayarak okuyordum.

Dakikalar sonra yanıma biri oturdu ama yüzüne bakmak istemiyordum. Çünkü, büyük ihtimalle okulun serseri tayfasından biriydi. Geldiğini fark etmemiş gibi yaparak okumaya devam ettim.

Ben ona bakmamak için direniyordum ama o yüzümün her bölgesine gözü değiyordu, hissediyordum.

Bu durum beni fazlasıyla hem sinir etmiş hemde rahatsız etmişti. Büyük bir sinirle ona döndüğümde sinirli gözlerim gitmiş şaşkınlıktan açılan gözler gelmişti. O ise yüzüme bakarak gülüyordu. Neden durmadan karşılaşıyoruz diye kendi kendime sordum ama ona sadece "senin ne işin var burada?" diye sorabildim.

Soruma o da afallamıştı. Gördüğümde ki ilk sorum bu olarak hayal etmemişti galiba. "Bölüm başkanı mehmet hoca çağırdı." merakıma yenik düşerek "ne oldu acaba?" diye soru yönelttim. "Bilemiyorum, yüz yüze konuşalım dedi. Öğrenince sana da söylerim. Merakın gider." ben mi merak etmiştim? Evet etmiştim. Ama ona "yoo merak etmedim" deyip inkar ettim. O ise yavv hee hee der gibi elini salladı. Ona dövesim gelse de bir şey demedim.

"Neden buradasın? Dekanın yanına git!" aptal bir sırıtış oldu yüzünde "Gideceğim de.. Giderken bir baktım sevdiğim kadın tek başına bankta kitap okuyor. Yanına gidiyim de özlediğim gözlere bakıyım diye düşündüm. Geldim." o an utangaçlıktan yerin dibine girmek istedim. Böyle sözler duymayalı epey bir zaman olmuştu. Sahi en son kim böyle sözler söylemişti veya kimi Sevmiştim ben? Hatırlamıyorum bile.

Gözlerimi parmaklarıma çevirdim. Bir yandan da ellerimle oynuyordum. Utku eliyle çenemden tutup kaldırıp ona dönmemi sağladı ama bu hareketi kalbimin daha hızlı atmasına sebep olmuştu. "utandın mı sen?" diye sordu ama gözlerim ona bakmamak için büyük bir çaba sarf ediyordu. "bana bak kayra!" demesiyle yutkunup kafamı ona çevirdim. Gözlerim gözlerinin içine bakıyordu. Kalbim benden bağımsız atıyordu. Acaba kalp atış sesimi duyuyor mudur? "kayra utanmam için gerçekten demedim. Özür dilerim." "özür dilemene gerek yok! Sadece, böyle sözler duymayalı uzun zaman olmuş" utkunun memnun olmuş bir ses tonuyla "zamanla alışırsın" dedi. Ben ise sadece gülümseyip kafamı salladım..

Utkuyla konuşmamızın ardından 45 dakika veya 1 saat geçmişti ve ben yeni gelecek hocayı bekliyordum. Hocamız hamile dolaysıyla 3,4 aylık bir izne çıkmıştı ve bu süreçte başka hoca dersi işleyecekti.

Sınıfın cam kenarının en arkadasın da oturuyordum. Önümde ise Zümra ve mehtap konuşuyordu. Mehtap lise birden arkadaşımızdı. Çok yakın değildik ama üniye başlayınca yakın olmuştuk.

Zümra arkasını dönerek "inşallah iyi hoca gelir, zorlamaz bizi. Neslihan hoca canımı çıkartıyordu yeminle." mehtap Zümra'ya katılmış "Aynen yaa.. O neydi öyle. Çizi cem diye kaç gece uykusuz kaldım." dedi. Zümra ise bilmiş bir havaya girerek "En son güne bıraktığın için olabilir mi ?"diye soru sordu. Mehtap ise yüzünü düşürerek "napıyım yaa? Liseden kalan bir takıntı." demesi üzerine ben; "kaç yıl oldu liseyi bitireli ama şu alışkanlığını bırakamadın." demem üzerine onlar bu konu hakkın da konuşmaya başladı.