❁
5.Bölüm
🎼 LeeHi & Crush - For You
"Sen başıma gelmiş en iyi şeydin."
❁
Lalisa'yla bir süre öpüştükten sonra kendimi onun kucağına bırakmış ve uyuyakalmıştım. Ertesi gün, havanın hâlâ karanlık olduğu saatlerde uyandığımda salondaydım. Lalisa'nın üzerinde uzanıyordum. Ancak bunu uyanır uyanmaz kavrayamamıştım. Sıcak göğsünün üzerinde duran kafamı kaldırıp uykulu bir şekilde etrafa bakındığımda ve bakışlarım, üzerimde olan bakışlarıyla birleştiğinde aklım yavaş yavaş yerine gelmişti ve pozisyonumuzu anladığımda gözlerimi büyüterek doğrulmaya çalışmam hiç de yavaş gerçekleşmemişti.
Lalisa kalkma girişimimi belimdeki elleriyle beni kendine bastırarak engel olduğunda üzerine düşmüştüm. "Kalkma, böyle kal." demişti boğuk bir sesle. Bakışlarımı yeniden ona çevirip annemin görebileceğini söylemek için ağzımı araladığımda, beni şaşırtarak dudaklarını dudaklarıma bastırmış ve beni bu şekilde susturmuştu. Üstelik hemen geri de çekilmemişti.
Bir elini çeneme koyup küçük bir baskıyla dudaklarımı aralamamı sağlamış, alt dudağımı kavrayarak ıslak bir şekilde öpmüştü. Geri çekildiğinde şaşkınlığa gömülmüş bir şekilde ona bakakalmıştım. O ise elini kafamın üzerine koyup, kafamı göğsünün üzerine geri yaslamış, "Annen gelmedi." demişti. "Uyu hadi."
"Uyuyamam." demiştim kafamı yeniden kaldırarak. Lalisa kaşlarını kaldırıp nedenini sorgularcasına bana baktığında ise "Konuşmamaız gerekmiyor mu?" diye devam etmiştim. "Çünkü aklımda binlerce soru var ve üstüne... Lalisa... tanrı aşkına, neden üzerinde uzanıyorum?"
"Çok rahat olduğu için üzerimde uyumak istediğini söylemiştin." demişti ifadesini bozmadan. Bu söyledikleriyle birkaç saat öncesinde neler olduğu aklıma gelmişti. Onun öpüşüne karşılık verirken, acemiliğimin üzerini kapatmak ister gibi hızlı ve serttim. Öyle ki Lalisa'nın elindeki kontrol bana geçmişti. Ben de bu fırsattan yararlanarak ikimizi kotluğun yanına götürmüştüm. Tek isteğim Lalisa'nın kucağına çıkmaktı. Ancak ulaştığım tek sonuç Lalisa'nın bacağını kahve sehpasına çarpıp acıyla sızalanarak benden ayrılması olmuştu.
Endişeyle onu koltuğa oturtmuş, "Üzgünümüzgünüm." diye soluksuz şekilde özür dileyerek sehpaya çaptığı bacağını kontrol etmek için kıyafetine uzanmıştım. Ama elim son anda Lalisa tarfından durdurulmuştu. Beni kendine doğru çekmiş, yan bir şekilde kucağına düşmemi sağlamıştı. Bu şekilde kaldığımız yerden devam etmiştik.
Bir süre sonra da yorulmuş, çenemi Lalisa'nın boyun girintisine yaslayarak üzerine uzanarak uyumam hakkında birkaç şey söylemiştim.
Hatırladıklarıma birlikte "Tuhaf bir geceydi." diye mırıldandığımda, Lalisa kafasını aşağı yukarı sallamıştı. "Kesinlikle."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
They Never Know
Fanfiction"Biliyor musun, Jennie? Tam burada, kurumuş çiçeklerin arasında çok güzel bir çiçek açtı. Bir gün o da solar diye çok korkuyorum."