Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.Bölüm
🎼 The Vamps - Somebody To You
"Lalisa artık yanımda ve biz bir daha hiç ayrılmayacağız."
❁
"Yani, aklanabileceksin?" diye sorar bir şekilde mırıldandığımda, Lalisa uysal bir şekilde başını aşağı yukarı salladı. "Küçük bir ihtimalle öyle." dedi. "Herhangi bir kanıt bulunursa... Yeeun'un erkek arkadaşı araştırıyormuş. Bu konuda pek umudum yok ama her şeyi zaman gösterecek."
Lalisa'nın böyle bir haberle geri dönmesi gerçekten oldukça güzeldi ancak bir yandan da içimden bir ses Yeeun'un bir şeyler karıştırdığını söylemekten geri durmuyordu. Lalisa'nın hakkında söylediği şeylerden yalnızca birini seçip diğerlerini unutsam, yine onun güvenilmeyecek bir insan olduğunu düşünürdüm; Yeeun o kadar kötü biriydi.
Sakince Lalisa'ya bakıp dudağımı yaladım ve "Bu kararı vermesine sebep olan şey neymiş?" diye sordum. Lalisa, bir anlığına dudağıma indirdiği bakışlarını kaçırarak başını çevirdi. Ardından arkasına yaslanıp bakışlarını tavana çevirdi.
"Bir hata yapmış." dedi. "Daha sonra hayatı tehlikeye girmiş. Bir hafta önce sevgilisiyle birlikte apar topar Seul'e gelmiş. Aslında başta ülkeden kaçmayı planlamış ama... kız kardeşine zarar vermişler. Giderse her şeyin daha kötü olmasından korkup vazgeçmiş ve teslim olmaya karar vermiş."
"Kız kardeşi daha çok tehlikeye girmez mi böylece?" diye sordum kaşlarımı kaldırarak. Lalisa bana bakıp yavaşça kafasını salladı. "Ona söyledim ama onun şu an için —en azından o uyuşturucu çetesi yakalanana kadar güvende olacağını söyledi." Cümlesinin sonunda doğruldu ve yeniden bana döndü. "Her neyse." dedi, gerçekten umursamadığını belli eden bir göz devirmeyle. "Bu umurumda değil. Yeeun'ın teklifini içime aklanabilme umudu doğduğu için falan kabul etmemiştim zaten. Sadece... Sekiz yıl geçmişken ve artık ikimizde çocuk değilken, Yeeun'un ifadesin herhangi bir pişmanlık belirtisi olup olmadığını merak ettiğim içindi."
Sustuğunu gördüğümde "Var mıydı peki?" diye sordum. Dudaklarının bir kenarı küçükçe kıvrıldı. "Yoktu." dedi net bir şekilde. "Sadece özür dileme sorumluluğu hissediyordu. Bana kalırsa uzun zaman boyunca bana ne yaptığı bir kez olsun aklına bile gelmemişti. Şimdi hatırlayınca sorumluluk hissetti. Vicdanını rahatlatma isteğiyle benden özür diledi. Protokol gibi..."
"Sen-"
"Üzülmedim." dedi Lalisa. Dudaklarının üzerindeki gülümseme biraz daha büyüdü. "İnana bana, Yeeun artık benim için bir hiç."
"O zaman-"
Lalisa yine ne diyeceğimi anlayarak sözümü kesti. "Korkmuyorum, Jennie." dedi. Onun üzerine bir şey söylemek için yeniden ağzımı açacaktım ki Lalisa yavaşça ayağa kalkarak bir elini bana uzattı. Kafamı kaldırıp yukarıdan bana bakan yüzüne baktığımda, alt dudağını kısa bir süreliğine ısırıp geri bıraktıktan sonra "Bu akşam..." diye mırıldandı. "Müsait misiniz, Bayan Kim?"
