Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14.Bölüm
🎼 One Direction - Truly Madly Deeply
"En çok yaptığım şey seni özlemekti."
❁
"Lalisa..." diye mırıldandığımda sesimin haksızlığa uğramış küçük bir çocuk gibi çıkmasını engelleyememiştim. Çünkü, tanrım, Lalisa söyledikten sonra içten içe bu cümleleri duymayı ne kadar istediğimi fark etmiştim. Önceden her ne kadar sürekli Lalisa bana güvenmese de olur, diye düşünsem de en nihayetinde bir insandım ve bir insan olarak, bir başkasının yanında güvende hissedeceği biri olmayı çok seviyordum.
Başka ne söyleyeceğimi bilemeyerek bakışlarımı kaçırdığımda Lalisa baş parmağıyla elimin üzerini minikçe okşamaya başladı. Ardından Lalisa, "Hm?" diye mırıldandı sorar gibi. "Ne dersin?" Bunun üzerine gerisin geri ona baktım ve dudaklarımın büzülmesini engelleyemedim. İçten içe dondurma gibi eridiğimi hissediyordum.
"Ağlayacağım derim." dedim sesimi kısık bir desibelde tutarak. "Lalisa, ben cidden çok mutlu oldum. Nasıl anlatsam bilmiyorum... Sanki- sanki hayatım boyunca bunu duymayı beklemiş gibiyim. İlk kez istediğim zamanın üzerinden çok uzun yıllar geçmiş, isteğim çoktan aklımdan çıkmış ama şimdi sen söylediğinde hatırlamışım ve..." Devamını getiremediğimde yardım ister gibi Lalisa'ya bakakaldım.
Sanırım bugün bir kez daha Lalisa'nın benim için ne kadar değerli olduğunu fark etmiştim. O benim hayatımın nirvanası gibiydi. Birden çıkagelmiş, aklına aşk kelimesi bile gelmeyen bir insan olarak beni kendine aşık etmiş ve birden bire bütün hayatımı kendisiyle doldurmuştu. Şimdi de bana öyle tatlı bakıyordu ki, "Ah," diyordum "Ben seni hak edecek ne yaptım?"
"Lalisa." dedim derin bir iç çekişten önce. "Sanırım evim yanıyor." Lalisa önce dediğime anlam verememiş gibi kaşlarını havaya kaldırdı, kısa bir süreden sonra ise kıkırdayıp "Sanırım." dedi. "Ve benimki de..." Ben de tıpkı onun gibi güldüm ve gülüşüm güçlü bir tebessüme dönüşene kadar ona bakmaya devam ettim.
Lalisa cevabımı almıştı.
...
"Busan'dayken neler yaptın?" diye sordum bir kolumu bar tezgahına yaslayıp bedenimi yanımda oturan Lalisa'ya çevirirken. Biraz sarhoştu. Kızarmıi yanakları ve büzüp durduğu dudakları çok tatlı görünüyordu. Ona sorduğum sorudan sonra kafasını yavaşça bana çevirdi, minikçe gülümsedi. "Pek bir şey yapmadım." dedi sakince.
"Gittikten sonra önce kalacak bir yer buldum, sonra birkaç gün şehri keşfettim ve kendime bir ev kiraladım." derken aynı benim gibi dirseğini tezgaha yaslayı yanağını avcuna koydu ve bedenini bana doğru çevirdi. "Sen yokken gerçekten yalnız hissediyordum ama deli komşum sağ olsun, bir süre sonra yalnız hissedemeyeceğim kadar beni darlamaya başladı."
