Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.Bölüm
🎼Ruth B. - Dandelions
"Yaralarının bıraktığı izleri yok edemem ama güven bana, o izlerin üzerine çiçekler ekeceğim."
❁
Annesi gittikten sonra Lalisa, normal Lalisa gibi davransa da içinde her bir şeylerin yanlış gittiğini fark etmiştim. Sarılmamızdan sonraydı, anneme yapacağım ufak itiraf aklıma geldiğinde Lalisa'nın elini tutmuş ve arkamı dönmüştüm. Bir anlığına duvarda asılı olan aynaya baktığımda, arkamdaki Lalisa'nın yüzünü görmüştüm. Kısa bir süre için dudakları aşağı doğru büzülmüş ve çenesi titremişti. Ama derin bir nefes alıp kendini durmuş ve sonra yeniden gülümsemişti.
Lalisa'nın geçmişinde neler olduğunu bilmiyordum ama onun bu görüntüsü, bir anlığın annesinin söylediklerinden sonraki yüzüyle örtüşmüştü ve kalbim öyle bir hisle titremişti ki, bütün bedenim donup kalmıştı. Neredeyse gözyaşlarına boğulacaktım.
Lalisa ne hissediyorsa ben de iliklerime dek hissediyordum. Size saçmalık gibi gelebilir ama benim için açıkça böyleydi.
Arkamı dönüp Lalisa'ya bir kez daha sarılma ve geçmişinin pençelerinden kurtarmak için elimden geleni yapma isteği beni ele geçirmişti ama Lalisa bana anlatmak için hazır olduğu an hemen anlatacağının bilincinde olduğum için kendime engel olmuştum. Zamanı değildi... zamanı değildi. Bu yüzden ben de yakıcı hisse karşı gelip gülümsemiş, ikimizi annemin odasına götürmüştüm.
İçeri girdiğimizde annem çiçekleriyle konuşuyordu. Bize bir kez bile bakmamış, sitemkâr bir şekilde "Aldatıldım." demişti. Bir yandan çiçeğin yapraklarını okşuyordu. "İki kızım da bana yalan söyledi. Ah, ben bununla nasıl yaşayacağım? Dayanamıyorum!"
"Anne abartma." demiştim göz devirerek. "Söylemek için en uygun anı bekliyordum. Hem söylesene, kızınla gurur duymuyor musun? Ne kadar havalıydım."
"Hah, hayalıymış! Lalisa'ya aegyo yapan da babandı zaten!"
Annem bir sürü şey daha söylemiş, en sonunda yanımıza gelip aynı anda ikimizi de kucaklayarak "Tanrım, şu halinize bakın! Birbiriniz için yaratılmışsınız!" demişti. Lalisa onun bu dediğine samimi bir şekilde kıkırdamıştı. Sesini duyunca bakışlarımı hızlıca ona çevirmiş, dudaklarımda büyük bir gülümsemenin oluşmasına en gel olamamıştım.
Kabul etmeyi hiç istemiyorum ancak Lalisa'yı güldürdüğü için anneme birazcık minnettar omuş olabilirdim. Birazcık...
Annemin odasından ayrılmadan önce annem imalı bir göz kırpmayla birlikte "Hadi gidip uyuyun." demişti. Ona tiksinerek bakmayı unutmadan sevgilimin elini tutarak merdivenlerden yukarı çıkmıştım. Kapısının önün gelince Lalisa'nın elini bırakmış, parmak uçlarıma çıkarak kulağına doğru fısıldamıştım. "Pijamalarını giy de odama gel."
