HİSAR MAHALLESİ

7.BÖLÜM

    O olayın ardından bir hafta geçmişti. Annemler eve gelmişti. Atakan'ı görmemiştim bile. Aslında konuşmak istiyordum onunla ona onu sevdiğimi söylemek istiyordum. Ne yapacağımı bilmiyordum. Yine bu konuyu düşününce ofladım.

      "Hayırdır kızım?" diye sordu annem bir şeylerden şüphelenmişti. Bir haftadır hareketlerim çok farklıydı. "Hayır annecim hayır" diyip yanağını öptüm ve kaçtım. Bu haldeyken onunla konuşamazdım fazla belli ediyordum birşeyler olduğunu. Acıktığımı farkedince mutfağa gittim. Buzdolabını açarken camdan Atakan'ın bahçede düşünceli bir şekilde oturduğunu farkettim. Fırsat bu fırsattı hemen yanına gidip konuşmalıydım.

  Odama gidip üzerime hırka aldım ve koşarak bahçeye çıktım. O beni farketmezken ben nefes alış-verişimi düzeltmeye çalışıyordum. Nefesimi düzenledikten sonra yanına gittim sessizce. Benim varlığımı farketti ve göz ucuyla bana baktı.

     "Naber?"diye sordum onunla konuşmalıydım."İyi senden?" diye sordu düz sesiyle soğuk davranıyordu. "İyi" dedim benim bile zor duyduğum sesimle."Şey... ben birşey konuşmak istiyorum" dedim kısa bir sessizlik oluştu. "tabi" dedi sesi hala aynıydı.

    Derin bir nefes aldım. "O gün-" cümlemi devam ettiremeden Atakan böldü. "Bak Eylül o gün ne olduysa oldu ve bitti unut tamam mı?" dedi huzursuzdu bu konunun açılmasından belliydi. "Unutamam" dedim çok kısık sesle konuşmuştum duyduğundan emin değildim. "Niye?" diye sordu sesinde huzursuzluk yoktu. "Çünkü-" ve cümlem yine bölündü. Deliricem! "Atakan oğlum gel hadi baban ve Selim Amcan birşey konuşacak" dedi. Atakan gitmeden önce "Unutma çünküsünü gelince öğrenicem ona göre" dedi ve hızla yanımdan ayrıldı. Ben ise oflayarak sandalyeye oturdum.

ATAKAN'DAN

Annem çağıdığında Eylül'ü bahçede bırakıp yanına gittim. "Hoşgeldin Selim Amca" dedim hafif gülümseyerek. "Hoşbuldum oğlum" dedi o da aynı şekilde. Babam derin bir nefes alıp "Oğlum biz aslında Selim Amcanla sana birşey söyleyecektik." dedi sesinden gerildiği belliydi. "Tabi baba" dedim ilgiyle. Merak etmiştim ne söyleyeceklerini.

   "Bak oğlum biz Selim Amcanla bir şirket kurmaya karar verdik... Ve bir anlaşma yaptık." dedi hala gergindi. "Hayırlı olsun babacım da ee" dedim sabırsızdım. " Senin.. Eylül ile evlenmen lazım böyle anlaştık." dedi. Ağzım açık kaldı şoktaydım şuan. "Baba ne diyorsun sen? Eylül kardeşim gibi ne evlenmesi" dedim sinirle. Ayağa kalkmıştık hepimiz. "Oğlum evliliğiniz kısa sürecek zaten şu şirketi bir halletsek boşanırsınız" dedi endişeliydi. Endişelenmesi gerekirdi de çünkü sinirliyken ben bile neler yapacağımı tahmim edemiyordum. " Eylül daha küçük onun haberi var mı bundan ha?" bağırmıştım bunu söylerken.

      "Yok.. söyleyeceğiz ona." dedi Selim Amca. Hemen konuşmaya başladım. "Selim Amca sen kızına bunu nasıl yaparsın abim dediği adamla evlendirmek nedir?" diye sordum. "Zorundayız oğlum.. Hem ben sana güveniyorum kızıma iyi bakarsın" dedi. Ağzımdan 'hah' nidası çıktı. "Oğlum eğer kabul etmezsen hakkımı helal etmem" karalı bir şekilde demişti bunu babam.

     "Kabul edicem baba fakat... Asla gerçek bir evlilik olmayacak bunu unutma.. unutmayın" dedim ve sinirle salonu terk ettim.

EYLÜL'DEN

     Annem herşeyi anlatmıştı bana Atakanla evlenmek zorunda olduğumuzu...

Sevinçli miydim?
Hayır.

Korkuyor muydum?
Evet.

Atakan'ın evden çıkarken ki surat ifadesi çok korkunçtu ve beni gördüğünde nefretle bakmıştı. Anneme kabul etmek istemediğimi söylediğimde 'Hakkımı helal etmem' dedi ve bende kabul etmek zorunda kaldım. Annemle konuştuktan sonra odama çekildim ve düşüncelere daldım.

     Sevdiğim adamla evleniyordum fakat sevinemiyordum bu duruma. Onun evden çıkmadan önceki bakışları aklıma geldiğinde gözlerim istemsizce doluyordu.

   Telefonuma gelen mesajla bu düşünceleri bir kenara bıraktım. Mesaj atan kişinin ismini görünce kalbim hızla atmaya başladı ve yüzümdeki o aptal gülümsemeye engel olamadım..